เมียเด็ก

ตอนที่4. เอาคืนเเทนเพื่อน

Ep. 4

("จีน่า")

"เราเดินออกมาที่รถเเหละนั่งอยู่ที่ต้นไว้มันมีโต๊ะอยู่ไง สักพักคุณพ่อคุณเเม่เเล้วบอยก็เดินออกมา '

คุณพ่อ : ทำไมหนีออกมาแบบนี้ละ

เรา. : คุณพ่อไม่ต้องเลย พี่ชลบอกคุณพ่ิจะให้จีน่าหมั่นกับพี่ชลหรอ คะ

คุณพ่อ : พ่อไม่ได้ให้หมั่นเลยนะ พ่อให้เรามารู้จักพี่เขาเฉยๆ

เรา. : จีน่าไม่โอ!

คุณเเม่ : ไปกลับบ้านกันเถอะไปคุยกันที่บ้าน

บอย : ไปคับคุณเเม่

'ไม่พอใจคุณพ่อเอามากๆอะ งอลมากมาถึงเราก็เข้าบ้านเเล้วขึ้นห้องนอนเราเลยเเหละ หมั่าเองใหมละเราซีเรียซนะเพราะเราจะไม่หมั่นหรือเเต่งงานกับใครที่เราไม่ได้รักเด็ดขาด!!!!

ก๊อกๆ

"เรานอนเล่นโทรศัพท์อยู่ที่เตียงนั่นเเหละ เสียงประตูดังเเล้วเปิดเข้ามา คุณพ่อไงจะใครละ เราหันหน้าหนีเลยเเหละ งอล

คุณพ่อ : จีน่าพ่อขอโทษ ฟังพ่อก่อน

เรา : ไม่ฟังคะ คุณพ่อไม่รักจีน่าหรอ ทำไมคุณพ่อไม่บอกจีน่า

คุณพ่อ : พ่อขอโทษคับ เเต่พ่อไม่ได้ให้หนูไปหมั่นกับพี่เขาเลย พ่ออยากไห้หนูไปรู้จักพี่เขาเเล้วชอบไม่ชอบก็อีกเรื่อง. ที่สำคัญ. พ่อให้หนูเรียนให้จบก่อนต่างหาก

เรา : ไม่คะจีน่าไม่อยากฟัง จีน่าไม่พอใจคุณพ่อ

คุณพ่อ. : งื่อจีน่าอยากโกรธพ่อสิ่ พ่อขอโทษ พ่อผิดไปเเล้ว

เรา : คนผิดควรทำไงคะ

คุณพ่อ : ควรถูกไห้อภัยคะ

เรา : งื่อไม่ใช่คะ คนผิดควรง้อจนกว่าจะหายงอลคะ

คุณพ่อ. : เเล้วทำไงให้คุณลูกหายงอลคะ

เรา : ตอนนี้จีน่ายังไม่รู้คะ จีน่าง่วง

คุณพ่อ : โอเคคะงั้นนอนนะคะ

'คุณพ่อยีหัวเราก่อนจะห่มผ้าให้เราเเล้วเดินออกไป. งอลคุณพ่อนะ เเต่ตอนนี้หายเเล้วคับผม '

ครื้ด!!! ณดา

เรา : ฮโหล

ณดา : จีน่าปรายฟ้าถูกพวกมินตบ

เรา : ห๊ะ. ทำไมมีอะไรกัน

ณดา : มาหาเราสิ่อยู่สวนสาธาระเเถว@@

เรา : ได้

'เราลุกมัดผมรวบๆ. เเล้วลงมากับกะเป๋าตังนั่นเเหละคะพ่อลงมากฌไม่มีใครอยู่บ้านเเละ เราก็โบกเเท็กซี่เเล้วตรงมาที่สวนสาธาระเลย'

ณดา. : ทางนี้

'ณดาโบกมือเรียกเรา เราก็เดินไปเห็นปรายฟ้านั่งร้องให้อยู่ ที่หน้ามีรอยถูกตบ เเดงเลย'

เรา : ปรายฟ้า

ปรายฟ้า : ฮื่อๆจีน่า

'ปรายฟ้ากอดเราเเล้วร้องให้โฮออกมา. สพอื้นจนตัวโยน ใครทพเพื่อนเราขนาดนี้'

เรา : ใครทำอะไรเธอปรายฟ้า.

ปรายฟ้า : ฮึ้ก

ณดา : มีนไง. ลูกสาวเจ้าของโรงเรียนมันหาว่าปรายฟ้าไปอ่อยเเฟนมันทั้งๆที่เเฟนมันเข้ามาหาฟ้าก่อน

เรา : ไปกับเรา เราจะไปจัดการมันเอง

ปรายฟ้า : ฮึ้บไม่ต้องหรอก

เรา : ไม่ได้ต้องไป ณดารู้จักบ้านมันใหม

ณดา : รู้สิ่..

เรา : งั้นไป

"บ้านหลังใหญ่ อย่างกับวังเลยนะ เรานั่งเเท็กซี่มาสามคน. เรากดกริ่งหน้าบ้านรัวๆเลยเเหละ. จนมีเเม่บ้านวิ่งออกมา "

เเม่บ้าน : มาหาใครคะ

เรา : มาหามีนคะ

เเม่บ้าน : อ่อเพื่อนคุณหนู

เรา : คะบอกคุณหนูของป้าให้ออกมาเจอปรายฟ้าทีคะ..

แม่บ้าน : เข้าบ้านก่อนใหมคะ..

เรา : ไม่คะ.

เเม่บ้าน :!คะๆสักครู่นะคะ

'เเม่บ้านเข้าไปสักพัก มีนก็เดินออกมา พร้อมกับรอยยิ้มที่เยียดๆ มินเปิดรั้วออกมา '

เรา : ทำไมถึงต้องทำปรายฟ้าขนาดนี้

มีน : เเล้วไงอยากเสือกมายุ่งกับเเฟนฉันเอง

ปรายฟ้า : เราไม่เคยไปยุ่งกับเขาเลย เขาเข้ามาหาเราเอง

มีน : นี่เธอว่ากันต์ไปจีบเธอก่อนงั้นหรอ

ณดา : เเล้วมันจริงใหมละ

มีน : นี่ณดาเธออยากโดนอีกคนใช่ใหม

"ปึก! เรานี่เเหละต่อยเข้าที่หน้ามิน ก็มันยกมือจะมาตบณดานิ. '

มีน : กรี๊ดๆๆ!!!! ฮื่อๆ

เรา : จำไว้อย่าทำกับเพื่อนเราอีก ไม่งั้นครั้งหน้าเทอโดนมากกว่านี้แน่นอน

มีน : ฮื่อๆ กรี๊ดคุณเเม่ช่วยมินด้วยฮื่อๆ.

"มีนรีบวิ่งเข้าบ้านไปเลยเเหละ เราก็กลับกัน เเวะไปส่งปรายฟ้าที่บ้านเเล้วเราก็ ไปร้านอาหารคุณเเม่นั่นเเหละ หิวไปหาขนมกินดีกว่า อารมเสียมาด้วย"

'คุณเเม่เห็นเราก็เดินมาหาเราที่โต๊ะ คุณพ่อไปไหนไม่รู้ ตอยนี้เรากำลังกินขนมเเสนอร่อย ของร้านนั่นเเหละ '

คุณเเม่ : จีน่ามาไงลูก.

เรา : จีน่าหิวขนมเลยนั่งรถออกมาคะ.

คุณเเม่ : คุณพ่อไม่ชอบให้เราขึ้นเเท็กซี่นะ มันอันตราย

เรา : คุณเเม่คะห้ามบ่นคะ จีน่าขอกินก่อน เดี๋ยวมันไม่อร่อย

คุณเเม่ : เห้อยิ่งโตยิ่งบอกยากนะเรา

เรา : เเฮร่

#แอดอ้วน