CHARDIE'S POV
Lumapit ako ng dahan-dahan sa humintong sasakyan. Ang bigat ng dibdib ko. Kinakabahan ako na hindi ko maintindihan. Parang any moment babagsak ang luha ko sa sobrang kabang nararamdaman ko. Halos hindi na ko makahinga kaya naman pinipilit kong isiping mali ang ina-absorb ng utak ko.
Huminto ako sa duguang katawang nasa harap ko ngayon habang ang mga tao ay nagsisimula ng magkumpulan sa paligid ko. Ngumiti ako ng mapait habang pinipilit ang sarili kong pakalmahin at isiping hindi nangyayari ang lahat ng ito. Hindi ito ang gusto kong mangyari. Panaginip lang ang lahat ng ito hindi ba? Kaya naman ng marinig ko ang nagsalita, doon ko lang nakumpirma ang lahat.
Kawawa naman yung babae.
Napaluhod ako sa panlalambot na nararamdaman ko. Totoo ang lahat at hindi panagi
