หลังจากเรียนจบ โม่โฉวแทบไม่ได้ติดต่อกับเติ้งหนิงเฉิงอีกเลย นอกจากคอยอัพเดตเรื่องราวของเขาผ่านแชทกลุ่มเก่า ๆ ที่ไม่มีใครพูดคุยกันเท่าไหร่แล้ว และเมื่อไม่นานมานี้...เขาได้ยินข่าวที่ทำให้รู้สึกวูบในอกอย่างไม่คาดคิด
“เติ้งหนิงเฉิงประสบอุบัติเหตุ และสูญเสียความทรงจำทั้งหมด”
โม่โฉวเงียบไปนานขณะกำลังกำลังทายาให้สวีสิฮัน เสียงลมพัดใบไม้ไหวกรอบแกรบ แต่ในใจเขากลับเงียบยิ่งกว่า
ทุกอย่างจบลงเร็วเกินไป... โดยที่ไม่มีใครได้คำอธิบาย
“โม่โฉว... โม่โฉว...”
เสียงเรียกของ โมนา ดังขึ้นใกล้ ๆเรียกสติของเขากลับมาจากภวังค์
“ห๊ะ? อะไรนะ...” เขาสะดุ้งเบา ๆ หันมามองเธอด้วยแววตาสับสน
“ฉันหิว” หญิงสาวพูดตรง ๆ แบบไม่มีเกริ่น
“อ๋อ... เดี๋ยวผมไปสั่งแม่ครัวให้ทำนะครับ”
เขารีบลุกไปอย่างรู้หน้าที่ ส่วนโมนานั่งถอนหายใจช้า ๆ ขณะหันไปมองภาพสะท้อนของตัวเองในกระจกฝั่งข้างผนัง
“นี่มันร่างของผู้หญิงที่แบกอะไรไว้มากมายเก
