Constellation of Star

Chapter 10

Bandang alas kwatro na nang makauwi ako sa bording house. Nagtaka pa ako nung salubungin ako ng landlady namin at sinabing may naghahanap daw sa akin kanina na lalaki.

Tinanong ko kung si Prince pero hindi daw. Kilala naman nila ang kaibigan niya. Sinawalang bahala ko lang kasi baka kakilala ko lang at mag-iinvite na naman na may party.

Pagod ang katawan ko sa biyahe kaya nahila agad ako ng antok ng mahiga ko ang katawan ko. Nagpatuloy ang buhay ko na work, boarding house lang. Mabuti na lang din at abala din ang dalawa. Minsan kailangan din naming ikalma ang mga atay.

Sa mga araw na lumipas, may pagkakataong nagtatagpo ang landas namin ni Orion pero bago niya pa man ako mapansin, umiiwas na ako. Hindi lang yung atay ko ang gusto kong ikalma pati na rin ang puso ko.

Masama parin ang loob ko sa lasagna na hindi ko man lang natikman. Iniisip ko kung hindi man lang sumakit ang tiyan nilang dalawa ni Lauren knowing na sarap na sarap sila habang ako hindi man lang nakatikim ni isang kutsara.

Thinking about it, I suddenly crave for it. Gustong gusto kong ako ang nagluluto nun kaya after work, I straightly went to groceries. Sa pamasahe lang naman ako kuripot, pero sa pagkain waldas dito waldas doon. Wala naman kasi akong binubuhay na pamilya.

Nakahinto ako sa isang estante nasa harap ko ang isang cart at abala sa pagbabasa ng likod ng hawak kong produkto nang may marinig akong papalapit. I'm still focused to what I am reading though naririnig ko ang nasa paligid.

"Orion, anong gusto mong dinner?"

"Anything."

Tila natulos ako sa kinatatayuan nang mapagtanto kung sino ang nasa gilid. Napahigit ako ng hininga at iniisip kong paano aalis ng hindi napapansin ng dalawa na nandoon siya.

"How about dessert?" tanong ni Lauren.

Nagli-live in na ba sila? Bakit magkasama silang nag-grocery?

Whatever, good for them. Nakasimangot na binalik ko sa hanay ang hawak ko at itutulak na sana ang cart ng humarang ang katawan ni Orion sa harap. Muntikan ko nang mabangga ang paa niya.

Nagtaas ako ng tingin. There I met his cold piercing eyes. Tiningnan niya ako na tila may malaki akong kasalanan. Nagrambulan ang paro-paro sa tiyan ko.

So, he noticed me.

"Excuse me." baritonong sabi nito saka inabot ang pack ng lasagna noodles sa bandang ulo ko. "How about lasagna, Lauren? I think I missed it." sabi nito habang nakatitig sa akin.

Napairap ako. Iniinis niya ba ako?

"Pero matagal yun lutuin. Saka hindi ko pa master lutuin yun. Next time na lang, pag-aaralan ko muna."

Nakita kong lalapit si Lauren sa amin kaya itinulak ko agad ang cart ko paalis. Not minding Orion stares. Dinaanan ko siya na tila hindi ko siya kilala. Kahit may bibilhin pa sana akong iba kinalimutan ko na at dumiretso na lang sa counter para magbayad at makaalis na doon.

Walang lingon na lumabas ako at pumara ng tricycle para magpahatid pauwi.

Sinulyapan ko ang mga pinamili ko na nakakalat sa maliit kong mesa. Tumayo ako at nagsimula nang magluto.

I smirked remembering Lauren said earlier. Kawawa ka naman, Orion. Hindi mo na matitikman kung gaano kasarap to.

Bumalik ang sigla ko sa pagluluto. Nang matapos ay kinunan ko yun ng litrato na kasama ako at ipinost sa i********:. With a caption saying: I(t) taste better. Dm for orders. Jk.

Natatawang binaba ko ang phone ko at niligpit ang kalat.

I took a bath and wore my pajamas. Pagkatapos ay tinikman ko na iyon papikit pikit pa ako sa sarap. Iniisip kong tabihan ang kaibigan dahil ang dami nun.

Binuksan ko ang phone ko at sinilip ang comments sa kakapost ko lang kanina. Naaaliw ako sa mga binabasa. Even Yvo commented. Naka duty to a.

PattyVergara: Yummy! Tabihan mo ako, please. ?

Ain'tUrPrince: Other way to sell your self ba to? Bakla ka! ? Iwanan mo rin ako!

YvoVergara: Wow. Penge naman niyan.

Nanlaki ang mga mata ko ng makita ang pangalawang komento nito. He mentioned Orion. Minura ko ng marami si Yvo sa isipan.

YvoVergara: Take out mo na @OrionMonteagudo. Sayo si Emilia, sakin ang lasagna. ?

Agad na nagtipa ako ng reply but stop cause I saw someone's typing below. Kinagat ko ang labi ko at parang sira na nag-antay. At hindi nga ako nagkamali lumitaw doon ang pangalan ng lalaki.

OrionMonteagudo: Interested. Send location, willing to pick up.

Naibuga ko ang iniinom ko na tubig sa nabasa. Muntik ko pa mabitiwan ang phone ko nang may biglang lumitaw ang pangalan at numero ni Orion sa screen.

He's calling me!

What the hell!

Namatay na lang ang tawag ay nakatingin parin ako doon. I remembered I unblocked his phone number.

OrionMonteagudo: Answer my call, Emilia. Don't try to block again me or else.

He commented again. After that he called me again. Natatarantang sinagot ko na iyon.

"What? And will you please stop commenting!" bungad ko.

Nag-iinit ang magkabila kong pisngi. Siguradong nabasa yun nila Yvo at ng mga kaibigan ko.

"If I do that, will you stop avoiding me too?"

Natigalgal ako at hindi agad nakapagsalita.

"Anong pinagsasabi m-mo?" my voice got shaky because of nervous.

"Don't play dumb, Emilia. Are you home? Pupuntahan kita." then nakarinig ako ng paggalaw. I even heard Yvo's voice from the background.

"Miss yan?"

He's on duty!

Napatayo ako mula sa kinauupuan at nagpanic. Alam niya ba ang boarding house ko?

"Teka, Orion. Anong pupuntahan? Bakit ka pupunta dito? Hindi ako nagpapabenta ng lasagna." Nagpa-panic na talaga ako.

"Mag-usap na lang tayo diyan." saka ako pinatayan ng tawag.

My mouth left hanging. Narinig ko pa ang pag-andar ng motor niya.

Pupunta talaga siya dito?

Napatingin ako sa lasagna at sa phone ko. Tangina.

Nagmadali kong inayos ang kwarto ko kahit na wala naman akong planong paakyatin siya. Isa pa bawal din bisita. Tumakbo ako sa malapit na salamin at nag-ayos ng konti nang maisip kung ano ang ginagawa ay napasapo ako sa noo.

Bakit ako nag-aayos?

Pakiramdam ko sasakit ang tiyan ko sa kinain ko. Hindi ko alam ang nararamdaman ko ngayon.

Napalingon ako nang biglang makarinig ng katok sa pintuan ko. Naririnig ko ang boses ng landlady namin sa likod nun. Agad na binuksan ko iyon at nahigit ko ang hininga ko sa nakita.

"Oh, Em. Nung isang araw ka pa hinahanap nitong boyfriend mong pulis. Tapos bumalik ngayon kaya pinapasok ko na." tulak nito kay Orion na naka-uniporme pa. "Bakit mo naman hindi pinapapasok. Pwede naman pag isa lang ang bisita, alam mo na."

I don't know what to say and react right now. Tahimik pero nakataas ang dulo ng labi ni Orion. Hindi ko alam kung pinagtatawanan niya ako o natatawa ito sa sinabi ng landlady ko.

"O, sige na. Bababa na ako. Wag lang masyadong maingay." nakuha pang ipaalala ng babae.

I'm aware that my face is literally red right now. Gusto kong bawiin at kontrahin ang sinabi nito pero walang lumabas sa bibig ko. Nakaalis na lang ang babae.

"Can I come in?"

Napatango na lang din ako. Hinakbang nito ang mahahabang binti. His eyes roamed around my room. Maliit lang ang kwarto ko.

Sinadya kong kunin to kahit may pera naman ako pambili ng malaking condo pero ayoko ng malaki tapos ako lang ang tao. I don't wanna feel alone and lonely. Ilang beses na nga akong sinabihan ng mga kaibigan na kumuha ng mas safe na lugar pero para sa akin safe naman dito. Mababait pa ang mga tao. I've been living here since I started College. But now that he's here inside, Pakiramdam ko ang sikip nun para sa amin.

"Bakit ka ba nandito?"

"Your room is small." komento nito. Hindi pinansin ang tanong ko.

"Mag-isa lang naman ako." I crossed my arms on my chest. I can feel the beat of it. "Pwede bang sabihin mo na lang ang sadya mo? I need to sleep early." suplada kong sabi.

Naglakad ito na tila imbestigador sa isang crime scene. Then huminto sa kama ko at naupo. Napaawang ang bibig ko. Now my bed looks inviting. Matapos makontento ng mata, he focused his eyes on me, now I feel kinda intimidated. Pakiramdam ko hinuhubaran niya ako sa paran ng pagtitig niya ngayon.

He bite his lips.

"Let me taste it."

I gasped and felt a tingling sensation drawn from my stomach down to my feminity.

"Taste w-what?" nai-iskandalo kong tanong.

For the first time, nakita ko siyang ngumiti. "I mean your lasagna." turo nito sa mesa.

Okay, napahiya ako doon. But

I scoffed when I remembered something.

"Bakit hindi ka magpaluto kay Lauren?"

He pursed his lips. "Narinig mo naman ang sinabi niya kanina sa grocery store. Hindi siya marunong. You sounded jelous."

Napaarko ang kilay ko at napaturo ang sarili. "Ako?"

He shrugged at inabot ang unan ko saka walang paalam na humiga. "Gutom na ako. Please feed me."

Feel na feel niyang humiga sa kama ko. Kung hindi pa ako naaawa sa kaniya asa naman siyang pakakainin ko.

Bubulong-bulong na naglakad ako sa maliit na ref at inilabas ang lasagna. Nilagyan ko siya sa isang pinggan at pinaalam ditong ready na iyon. Bumangon naman agad ito at naupo sa harap ko. He silently eat and nodded afterwards. Kumikinang ang mata nito.

Ngayon nakita ko na ang reaksyon niya sa niluto ko. Parang gutom na gutom ito at naubos agad ang unang slice na nilagay ko kanina.

"Gusto mo pa ba?"

He nodded. I cut one slice again for him.

"I remembered the one you cooked in my house..." maya-maya ay salita nito. "I ate it all. It was great."

"Good for you." I bitterly said. Baka nagsusubuan pa sila ni Lauren.

"You left without waking me up. Pinapasok mo pa si Lauren. Pinuntahan kita dito at sa shop pero naka-out of town ka daw. I messaged you pero sineen mo lang ako."

Natigilan ako. So siya yung lalaking naghahanap daw sa akin?

"Bakit mo naman ako hinahanap?"

"Ikaw? Bakit mo ako iniiwasan? Why are you suddenly acting like we don't know each other?" binaba nito ang tinidor at nakipag-titigan sa akin.

I fakely coughed and looked away.

"Hindi ba yun naman ang gusto mo? We're not friends, may nangyari lang sa atin. Nakokonsensya din ako sa ginawa ko. Sabi mo nga kasalanan ko diba?"

Gumalaw ang panga nito at mariing nakatitig sa baso.

"Pero tingin ko naman naka move on ka na kay Gian kasi may umaaligid nang Lauren sayo."

Ano hindi ka makapagsalita? Because it was true.

Niligpit ko ang pinagkainan nito at pupunta na sanang lababo nang hilain niya ako nawalan ako ng balanse at napaupo sa kandungan niya.

Naglabanan kami ng tingin. Gumalaw ang panga nito at tila gusto akong pisain.

"I don't know where did you get that idea but I want you to shut your mouth. Wala kaming relasyon ni Lauren."

Hindi ko maipokus ang sarili sa papagiging inis dahil sa lapit namin sa isa't isa. Bumalik ang ala-ala ko nung gabing may nangyari sa amin. Ang pamilyar na pagdampi ng init ng katawan. Ang mainit na sandali na iyon. Napasinghap ako at aktong tatayo paalis sa kandungan ng lalaki. Pero hindi ako hinayaan ni Orion.

"Bitaw."

But he didn't.

"Sinabi nang bitawan mo ako e!"

"Bigyan mo ako ng rason para bitawan ka." he calmly said.

It's calm but what he said gives a little hope in my heart. Unti-unti akong kinabahan, wala nang pumapasok sa isip ko.

"Bitawan mo ako, Orion. Hindi ako si Gian, okay?" bigla ko na lang nasabi.

I know he's sensitive when it comes to his deceased fiancé so I thought he'll be mad but to my surprise he took my hand and put it in his chest.

"Just make it calm."

His heart was beating so fast. I can feel it, but why? Anong dahilan?

"Emilia..."

Umiling ako. I tried to control my emotions when he called my name sweetly. Ang isang kamay nito na nasa bewang ko ay umakyat. Napalunok ako ng malaki.

“I don't like you selling yourself on social media.” he caressed my leg.

"Orion..." singhap ko. Tiningnan ko siya ng may pagmamakaawa.

Wag niya akong uunahan! Baka masuntok ko ulit siya.

“You know the reason why, am I right emilia?”

I nodded and gulped. Naaakit ako sa boses niya.

Napapikit ako ng yumuko siya at pinasadahan ng ilong ang leeg pataas sa tenga ko. Damn.

“Sabihin mo sa akin bakit.”

I gasped when he started kissing my collarbone.

“K-kasi...”

“Hmm?”

“Kasi it's for y-your eyes only...”

“Uhuh.”

Nagkatitigan kami ng tuluyan niyang ma-unhook ang bra ko. My body feel so hot at may nararamdaman akong kakaiba sa p********e ko.

“Orion...please.” hindi ko napigilan ang sarili ko. Hinila ko ang buhok niya.

I heard him cursed before pulling my nape and claimed my waiting lips. Nagulat ako sa ginawa niya. But I automatically closed my eyes to feel his soft lips. Para kaming sabik sa isa't isa. I returned his kisses with the same intensity, letting him know na hindi lang siya ang magaling sa larangan na yun.

Orion grunted and crouched a little to suck my lower lip. Tinulak niya ang pang-upo ko palapit.

I tasted the lasagna in his mouth, it was sweet and tasty. Sinikop niya ang legs ko kaya pinaikot ko ang kamay sa leeg niya. He carried me and walk slowly patuloy parin kami sa pagpapalitan ng halik. Bumaba na ang strap ng bra ko kaya mabilis na nito iyong natanggal. Nilapag niya ako sa kama, at pumwesto sa gitna ko.

My legs were wrapped around his waist. I can feel his hardness poking. Gustong makawala sa slacks.

Mas idiniin ko ang sarili ko sa kaniya. We both moaned. Natigil pa ito sa paghalik dahil sa ginawa ko.

"Damn it, Emilia. Stop doing that.” anito saka pinirmi ang bewang ko.

"Pero...”

His face darkened. Muli niyang niyuko ang labi ko at may panggigigil na kinagat iyon. His tongue played with my lips, licking and sucking every corner of it. It wasn't the same before siguro dahil hindi ito lasing?

His kisses went down to my jaw and neck. Humahaplos naman sa legs ko ang isa niyang kamay. Pumasok ang kamay niya sa loob ng damit ko, umalon ang tiyan ko at mahinang napaungol.

I hate my self for being soft when it comes to him.

I whimpered on his neck when he squeeze my breast. Nilaro nito ang tuktok nun habang bumababa ang halik nito. He knows his touch has an effect to me. Pero bago pa man gumala yun sa kung saan, he suddenly stopped.

Tapos unti-unting bumalik sa normal ang aura niya-cold then serious. Then I saw confusion in his eyes. Napakurap ako. Para namang binuhusan ako ng malamig na tubig na lumayo sa kaniya.

Hindi ko alam pero nasaktan ako. I feel hurt and embarrassed by myself right now. Ang dali kong bumigay.

Bumangon ako at nahihiyang inayos ang sarili. Lumayo din siya sa akin at mukhang gulong gulo na naman. Ginulo nito ang buhok.

"Sorry." he murmured.

I was hurt. Not because he stopped the kiss but because he said sorry for kissing me.

"Sorry din."

I'm saying sorry because I kissed back and because I liked it. Which is wrong kasi alam kong mali pero pinagpatuloy ko parin. Naulit uli yung nangyari, he will feel bad about what happened again. Sisisihin niya ulit ako.

Ginising kami ng malakas na tunog ng cellphone nito na nasa bulsa. Nagkatinginan kami but he looked away first. Nilabas nito ang phone sa bulsa at sinagot ang tawag.

"f**k you, Yvo." anas nito.

Napatingin ako sa kaniya. His lips were red, nakasabunot parin ito sa buhok and slightly gasping for air. Kahit na magkasalubong ang kilay nito ngayon habang kausap ang kaibigan sa kabilang linya, he still he looks so hot.

Em!

Napasuklay si Orion sa buhok. "Tsk. Oo na, pabalik na ako."

Inalis nito ang kamay na nakaalalay sa kama at tumayo ng maayos. Muling binutones ang uniform na nabuksan ko na pala.

"Wag ka nang umasa." sabay patay ng tawag.

"Si Y-yvo?"

He nodded. "Kailangan ko nang bumalik sa opisina." he coldly said.

Dali-dali namang bumaba ako at kinuha ang itinabi ko para kay Yvo kanina. Nilagay ko yun sa paper bag at inabot sa kaniya.

"What's this?"

"Para yan kay Yvo."

Tiningnan niya ako.

"Bakit mo siya pinapadalhan?" salubong ang kilay nito.

"Kasi humingi siya." kinuha ko ang kamay niya at isinabit doon ang handle. "Please."

Halatang ayaw nito pero napilitan lang. It's obvious too that he wanted to get out. Hinatid ko siya sa pintuan. Medyo ilang ito.

"Thank you for the food. Make sure to lock your door."

Nakayukong tumango ako. Matagal bago siya umalis na tila may gusto pa siyang sabihin pero mas piniling wag na lang. He sighed and move his feet.

I know nagsisisi siya sa ginawa. I cleared my throat to remove the lump in there.

"Goodnight." paalam ko saka hindi na inantay na makababa ito ng hagdan. Pinagsinarhan ko na ito ng pinto.

Pati na rin sa puso ko.