My Doctor รักข้ามรุ่น!

My Doctor รักข้ามรุ่น!  Writer : Aile'n บทนำ "ตัวเอง~ " เสียงหวานจากหญิงสาวร่างเล็กเอ่ยขึ้นอ้อนๆ พร้อมกับพาตัวเองเดินมานั่งลงบนเตียง ข้างๆ ร่างคนรักที่กำลังนอนคว่ำเล่นเกมในโทรศัพท์มือถืออย่างตั้งใจ "ไปกินสเต็กกัน เค้าหิวแล้วอ่ะ" สองแขนเรียวเล็กยกขึ้นคล้องรอบคอแกร่ง แนบแก้มลงบนไหล่อีกฝ่าย ก่อนพูดชวนด้วยน้ำเสียงแบบเดิม "ไม่ไป ขี้เกียจ" เสียงทุ้มตอบโดยไม่หันมามอง สายตายังคงจดจ้องและรัวปลายนิ้วลงบนหน้าจอโทรศัพท์อย่างเมามันระคนเคร่งเครียดเพราะกำลังเล่นมาถึงตอนสำคัญ "แต่เค้าหิวหนิ.." อีกฝ่ายบอกเสียงกระเหง้ากระหงอด ใบหน้าบูดบึ้งอย่างมีแง่งอน และจ้องเสี้ยวใบหน้าของคนรักสลับกับหน้าจอโทรศัพท์เขาอย่างไม่ค่อยชอบใจนัก เพราะร่างสูงติดมันอย่างหนักชนิดนอนเล่นได้ทั้งวันโดย ไม่ทำอะไรเลย แม้แต่แฟนอย่างเธอยังไม่สามารถดึงเขาออกมาจากโลกส่วนตัวนั้นได้ "หิวก็สั่งข้างล่างขึ้นมาดิวะ! " เสียงเข้มเพิ่มระดับความดังขึ้นด้วยความรำคาญ ไม่เลยสักนิดที่จะคิดคำนึงถึงจิตใจของคนฟัง "ก็เค้าอยากไปกินข้างนอกหนิ! " หญิงสาวยังคงดึงดันจะไปให้ได้ ลองดูสิว่าเกมมันจะสำคัญกว่าคนเป็นแฟนอย่างเธอไปได้ยังไง! "อย่าเรื่องมากได้มะ! จะไปไหนก็ไปๆ อย่ากวน! " ตาคมเหล่มามองเขม่นคนฟังหน้ายุ่งเหยิง ไม่นานก็กลับไปจ้องหน้าจอโทรศัพท์อย่างเดิม ไหล่ที่ถูกอีกฝ่ายเกาะอยู่ก็สะบัดออกไปแถมขยับหนีด้วยความรำคาญอย่างหนัก "...นี่ตัวเองสนใจเกมมากกว่าเค้าใช่มั้ย!? ทำไมทำแบบนี้อ่ะ เค้าเป็นแฟนตัวเองนะ! " หญิงสาวออกอาการใบ้กินชั่วขณะ แทบจะหาคำพูดต่อไปไม่เจอเมื่อร่างสูงแสดงออกชัดว่าเห็นเกมสำคัญมากกว่า "เหี้ย!! แพ้เลยเนี่ย" เสียงเข้มตะโกนแทรกขึ้นมาอย่างใส่อารมณ์ เพราะถูกกวนสมาธิเขาเลยโดนฝ่ายตรงข้ามตีป้อมแตก พ่ายแพ้อย่างยับเยิน ทำเอาหงุดหงิดหัวเสียเป็นอย่างมาก สิ้นคำร่างนั้นก็หันกลับมามองเขม่นคนรักด้วยความไม่พอใจ ก่อนหุนหันลุกหนีเดินออกจากห้องไป "ตัวเองจะไปไหนอ่ะ!? เรายังคุยกันไม่รู้เรื่องเลยนะ! ถ้าตัวเองยังติดเกมจนไม่สนใจเค้าแบบนี้ เค้าจะเลิกกับตัวเองแล้วนะ!! " หญิงสาวตามออกมาดึงแขนแกร่งไว้พร้อมพูดขู่อย่างจริงจัง คิดไปเองว่ายังไงร่างสูงก็ต้องหวั่นเกรงบ้างถ้าจะต้องเลิกกันจริงๆ เพราะตลอดเวลาที่คบกันมาเกือบอาทิตย์เขาหลงเธอจนหัวปักหัวปำ ขาดกันไปต้องมีหนาวกันบ้างแหละน่า! "ดี! เก็บของไปคืนนี้ได้เลย รำคาญ! " คนฟังยิ้มเยาะก่อนตัดเยื่อใยออกมาโดยไม่เสียเวลาฉุกคิด พูดจบก็ดึงแขนออกจากการเกาะกุมแล้วเดินออกจากห้องไป ทิ้งคนข้างหลังไว้กับความอึ้ง หาคำพูดไม่เจออีกครั้ง เพราะเขาไม่ง้อเธออย่างที่คิดไว้ "มึง.. แดกเหล้ากัน! เออ ที่เดิม" พอออกจากห้องมาได้ 'ไรเฟิล' ก็ต่อสายถึงเพื่อนทั้งอารมณ์อย่างนั้น เพื่อนัดแนะกันไปดื่มแก้เซ็ง ก่อนวางสายไปแล้วลงลิฟต์มาคร่อมบิ๊กไบค์คันเก่งของตัวเอง จากนั้นก็ขับออกไปด้วยความเร็ว คิงผับ.. "เป็นเหี้ยอะไรวะ หาเรื่องแดกแต่หัววัน! " ทันทีที่เจอหน้ากัน คนชวนก็ถูกบ่นก่อนเป็นอย่างแรกโดยเพื่อนที่นิสัยคล้ายกันมากที่สุดก็คือ 'เฟรม' และเพราะนิสัยไปด้วยกันได้นี้ไรเฟิลจึงค่อนข้างซี้กับเฟรมมากกว่าเพื่อนอีกสองคนในกลุ่มคือ 'นะโม' กับ 'ทอย' นะโมนั้นค่อนข้างเป็นเด็กเรียนและนิสัยดีที่สุดในกลุ่ม เป็นหนุ่มน้อยนิสัยร่าเริง เข้ากับคนอื่นได้ง่าย ซึ่งต่างจากทอยแต่กลับไปด้วยกันได้ เพราะทอยมีนิสัยค่อนข้างนิ่งขรึม ชอบทำหน้าดุและไม่ถนัดผูกมิตรกับใคร จะว่าโลกส่วนตัวสูงก็ได้ เพราะแม้แต่เพื่อนในกลุ่ม บางทีก็เข้าไปไม่ถึงโลกนั้นของมันเช่นกัน "หัวร้อนดิสัด! แม่งกวนตอนกูเล่นเกม ป้อมแตกเลยไอ้ห่า! " ไรเฟิลตอบอย่างใส่อารมณ์นิดๆ เพราะยังอารมณ์ค้างไม่หายทั้งจากเกมและก็อดีตแฟนสาวผู้เอาแต่ใจ "มุกอ่ะหรอ? " นะโมถามขึ้นมาด้วยความสนใจ ขณะที่มือก็จัดแจงชงเหล้าให้ตัวเองและเพื่อนไปด้วย "เออ! " คนถูกถามกระแทกเสียงตอบแค่นั้นก็ยกแก้วน้ำสีอำพันขึ้นดื่ม ซึ่งความจริงแล้วเขาและเพื่อนยังอายุไม่ถึงยี่สิบเลยด้วยซ้ำ แต่ที่เข้าผับและดื่มเหล้าได้ก็เป็นเพราะอิทธิพลของพี่ชายที่เป็นหุ้นส่วนในผับแห่งนี้ทั้งสิ้น การ์ดหน้าประตูจึงยอมปล่อยเข้ามาง่ายๆ "อย่าบอกนะว่าเลิกอีกแล้ว? " นะโมถามอีก หน้าตาติดจะเหลือเชื่อนิดๆ ถ้ามันเป็นอย่างที่ถามจริงๆ เพราะยังไม่ถึงอาทิตย์เลยด้วยซ้ำที่เพื่อนกับผู้หญิงคนนั้นคบกัน แถมเลิกด้วยเหตุผลไร้สาระอีก "กูจะเก็บไว้ทำซากอะไร หลวมแล้วยังเสือกน่ารำคาญอีก" ร่างสูงตอบเสียงขุ่น สวยแต่รูปจูบไม่หอม ไม่แปลกใจเลยทำไมจีบง่าย "สัด ยังไม่ถึงอาทิตย์เลยนะ มึงจะทำแต้มไปลงกินเนสบุ๊คหรอวะ! " เฟรมบ่นเพื่อนขึ้นมาบ้าง ถึงเขาจะนิสัยคล้ายๆ ไรเฟิลแต่เรื่องความเจ้าชู้เขาสู้มันไม่ได้จริงๆ แม่งเปลี่ยนผูู้หญิงได้ทุกอาทิตย์ไม่เคยขาด บางคนคบตอนเช้า ตอนเย็นเลิกก็มี =_=^ "พวกมึงก็น่าจะชินได้แล้วมั้ย" ทอยพูดขึ้นมานิ่งๆ ไม่เข้าใจว่าเฟรมกับนะโมจะเป็นเดือดเป็นร้อนทำไมในสิ่งที่ไรเฟิลมันทำอยู่เป็นประจำ ถ้าคบถึงเดือนนี่สิแปลก.. "ชินเหี้ยอะไรล่ะ กูกลัวแม่งจะเป็นเอดส์ตาย เปลี่ยนเมียบ่อยกว่ากางเกงในอีก! " เฟรมว่าหน้าเครียด จริงจังจนคนถูกพูดถึงต้องหันมามองตาขวางๆ "สัดเฟรม! กูป้องกันเว้ย ไม่ได้โง่" เสียงต่ำด่าเพื่อนดังๆ ด้วยความไม่พอใจในความหวังดีที่ควบคู่มากับการแช่งเป็นนัยๆ นั้น ถึงเขาจะโง่วิชาอื่นแต่เพศศึกษานี่โคตรถนัดนะบอกเลย! "กูไม่คิดว่ามึงโง่เว้ยเพราะมึงโง่อยู่แล้ว แต่ถุงยางมันก็มีขาดมีแตกได้ป้ะวะ! มึงอาจจะไม่รู้ตัวงี้! " ความหวังดีถูกแอบแฝงมาพร้อมคำด่าเจ็บๆ อีกครั้ง จนคนฟังต้องชักสีหน้าออกมาอย่างอดไม่ได้ เพราะคุยกันมาไม่มีอะไรดีเลยสักอย่าง เป็นเอดส์บ้างล่ะ โง่บ้างล่ะ ถุงยางแตกบ้างล่ะ ขยันอวยพรกันจริงๆ =_=" "ไม่มีทางเว้ย ระดับกูซะอย่าง! " เสียงกวนโอ้อวดตัวเองออกมาหน้าตาเฉย ไหวไหล่น้อยๆ อย่างไม่สะทกสะท้านกับคำเตือนของเพื่อนเลยสักนิดเดียว .. .. .. ..