-รักต่างวัย- เมื่อฉันตกหลุมรักเพื่อนของพ่อ

บทนำ

บทนำ

พัต พัตตพงษ์ แจ้งศิริวัฒนะกิจ ชายหนุ่มวัย 35 ปี ที่เพียบพร้อมทั้งหน้าตาและฐานะด้วยความที่เป็นผู้ชายเจ้าสำอางค์ตั้งแต่เด็กถึงแม้อายุใกล้จะเข้าเลขสี่แล้วแต่ใบหน้าเขานั่นยังดูอ่อนเยาว์ราวกับคนอายุ 20 ปลายๆ ในชีวิตนี้ก็ไม่คิดไม่ฝันว่าวันนึงจะต้องมาค่อยทะเลาะกับเด็กอายุ 20 ปีที่เป็นลูกของเพื่อนรุ่นพี่ของเขา

"นี่ ไอ้พัตช่วยรับลูกพี่ไว้ทำงานในบาร์เอ็งเถอะนะลูกพี่มันร้องเพลงเพราะนะเป็นนักร้องก็ได้ ลูกค้าติดแน่ๆบาร์เอ็งจะได้คนเยอะแน่ๆ" เสียงที่พูดอยู่นั้นคือ ฟา เพื่อนรุ่นพี่ของพัตที่อายุมากกว่าพัต 3ปี ฟามีลูกตั้งแต่อายุ 18 ปี จึงมาเรียนรุ่นเดียวกับพัต เป็นเพื่อนกลุ่มเดียวกันตอนเรียนทั้งคู่สนิทกันมาก ตั้งแต่เรียนจบทั้งคู่ก็ไม่ค่อยได้เจอกันติดต่อกันบ้างตามโอกาส และวันนี้ฟาก็ได้มาหาพัตที่ร้านเพื่อขอให้พัตรับลูกชายของเขาที่ตอนนี้อายุ 20 ปีแล้ว ทำงานที่บาร์เนื่องจากฐานะของฟาไม่ค่อยดีเท่าไหร่แม่ของลูกก็เลิกกันไปตั้งนานแล้วตอนนี้ฟาต้องไปทำงานต่างจังหวัดแต่ลูกชายยังต้องเรียนอยู่ที่นี่ที่พึ่งเขาตอนนี้ก็คือพัต

"บาร์ผมคนเยอะอยู่แล้วพี่นึกยังไงถึงอยากให้ลูกทำงานกลางคืนลูกพี่ยังเรียนอยู่เลยไม่ใช่หรือไง"

"ก็พี่ไม่ได้รวยเหมือนเอ็งนี่นะ ตอนนี้ก็มีอยู่สองคนพ่อลูก เรียนมหาลัยมันต้องใช้เงินเยอะ ปู่กับย่าก็เป็นแค่ชาวไร่จนๆ แล้วตอนนี้่พี่ก็ต้องไปทำงานต่างจังหวัดอีกหลายเดือนกว่าจะกลับ สงสารพี่เถอะนะ" ฟาพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูน่าสงสาร แต่พัตก็มองออกว่าฟากำลังแสดงอยู่

"ผมบอกว่าจะช่วยพี่ พี่ก็ไม่เอาผมหางานให้พี่ได้ ได้เงินเดือนดีแถมได้อยู่กับลูกพี่ก็ไม่เอา” พัตรู้ดีว่าฟาเป็นคนแบบไหน เขาไปเป็นคนที่มุ่งมั่นอะไรที่ได้มาง่ายๆเขาไม่มีทางทำ เขาชอบทำอะไรด้วยตัวเองมากกว่า

"แค่เอ็งช่วยให้ลูกพี่ได้ทำงานพิเศษ แล้วก็ดูแลมันตอนที่พี่ไม่อยู่ก็พอแล้ว" ฟายังพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูเศร้าๆและน่าสงสาร

 "ประเด็นคือ ให้ผมช่วยดูแลลูกพี่ช่วงที่พี่ไม่อยู่ว่างั้นเถอะ" พัตกล่าวพลางหันหน้าไปมองฟาและพูดต่อ " เลิกทำน้ำเสียงน่าสงสารสักที แสดงได้น่าเกลียดชะมัด"

"เป็นอันตกลงแล้วนะ ขอบใจมากน้องรัก ลูกพี่นิสัยไม่ดื้อเป็นหนุ่มแล้วหล่อเหมือนพี่ "

"เหรอ โรคหลงตัวเองนี่คงรักษาไม่หายสินะพี่น่ะ จะว่าไปเจอครั้งล่าสุดตอน 10 ขวบได้มั้ง พี่เล่นหายไปเลย"

"พี่ก็ต้องทำงานอ่ะนะ พ่อเลี้ยงเดี่ยววิศวกรไส้แห้ง ต้องมุ่งมั่นทำงานหาเงิน พูดแล้วก็เศร้า" พัตชำเลืองมองฟาแล้วถอนหายใจโดยไม่ได้พูดอะไรต่อ ก่อนจะคิดกับตัวเองในใจ "คนคนนี้ชอบแสดงเสียจริง" ก่อนจะพูดกับฟา

"พรุ่งนี้ก็พาลูกพี่มาหาผมแล้วกัน"