MyDear วิศวะเพลย์บอย

@ birthday party มาร์คัส “คนนั้นสวยจังใครวะมาร์คัส ทำไมพี่ไม่เคยเจอเลย” มาร์วินเอ่ยถามน้องชายที่เป็นลูกพี่ลูกน้องของเขา “คนที่ลอนผมใส่เสื้อสีชมพูรึเปล่าพี่มาร์วิน” “อืม! ใช่” “ชื่อเฌอเบล คณะบริหารปีสอง เรียนที่คิงเวลล์ เหมือนพวกเรานี่แหละ พี่ไม่เคยเจอเลยเหรอ?” “ไม่เคยนะ สวยขนาดนั้นรอดสายตาพี่ไปได้ไงวะ” มาร์วินพูดแล้วก็หัวเราะ “นั้นสิ ผมก็ว่า” “นายรู้จักรึเปล่า ถ้ารู้จักแนะนำให้พี่รู้จักหน่อยสิ” มาร์วินมองไปยังสาวสวยคนนั้นนิ่ง บอกน้องชายเพราะเริ่มสนใจเธอขึ้นมาจริงๆ “รู้จักแต่ไม่ได้สนิทมากหรอกเฌอเบลเรียนคณะเดียวกับคนคุยของผมเลยรู้เรื่องน้องมาบ้าง แต่จีบยากแล้วก็คนจีบเยอะ อย่าไปยุ่งเลยพี่เสียเชิงเปล่าๆ” “ยากงั้นเหรออยากลองเลย นายก็รู้ไม่มีอะไรยากสำหรับพี่” “ยากจริง ยัยนั้นเป็นแนวชอบยั่วให้อยากแล้วจากไป เขาพูดกันมาแบบนั้นนะ” “หึ! มาร์วินถึงกับขำ แบบนั้นน่าฟัดดี พี่ชอบแฮะ” “นั้นไงมีหน่วยกล้าตายเข้าไปแล้ว พี่รอดูผลงานก่อน ไอ้หมอนั้นที่เดินเข้าไปหาเฌอเบล มันก็ไม่เคยมีสาวปฏิเสธมันเหมือนกันนะ พี่รอดู” มาร์คัสยักคิ้วให้พี่ชายหันไปมอง มาร์วินจิบไวน์นั่งมองตามที่น้องชายบอก ที่นั่งของเขากับเธอห่างกันไม่มากถ้าพูดเสียงดังก็พอจับใจความได้ “เฌอเบลไปนั่งรถเล่นกันไหม ผมจะไปซื้อไวน์มาเพิ่มด้วย” หนุ่มหน้าตาดีเอ่ยชวนเธอ เฌอเบลเงยหน้ามองสบตาเขาคนนั้น เธอยิ้มให้แล้วก็เอ่ยถาม “นายขับรถอะไรมา” “เฟอร์รารี่488” หนุ่มหน้าตาดีตอบพร้อมกับกระตุกยิ้มมุมปาก อย่างรู้สึกภูมิใจในความรวยของตัวเองและคิดว่าเฌอเบลต้องตกลงไปกับเขา “น่าเบื่อมาก นายไปเถอะ ขอบใจที่ชวนนะ ที่บอกว่าน่าเบื่อหมายถึงรถนะไม่ใช่นาย” เฌอเบลตอบพร้อมกับเลิกสนใจหันไปคุยกับเพื่อนตัวเองต่อ มาร์วินถึงกับยิ้มกับคำตอบของคนสวย เลยยกแก้วให้เธอเป็นการทักทาย เฌอเบลยิ้มให้เขาตามมารยาท “เบลพี่มาร์วินมองแกมาสักพักแล้วนะ” เจนนิสเพื่อนเธอสะกิดพูดเบาๆ กับเธอ “เขาเป็นใคร หล่อมากเลยนะ” เฌอเบลกระซิบถามเพื่อนตัวเอง “หนุ่มสุดฮอตของคณะวิศวะ เพลย์บอยตัวพ่อ” “ขนาดนั้นเลยเหรอ” เฌอเบลหันไปมองเขาแล้วกระซิบคุยกับเพื่อนต่อเพราะเขาหล่อเอาเรื่องมาก “แกจำนาโนได้ไหม ที่อกหักมานั่งร้องไห้ ที่ใต้ตึกคณะฉันน่ะ นั่นก็เพราะพี่เขา” เฌอเบลพยักเหมือนจะนึกภาพออกตามที่เจนนิสพูด “แกอย่าไปเข้าใกล้เขาเชียวละเฌอเบล เดี๋ยวตกหลุมพรางพี่เขาอีกคน พี่เขาจีบสาวเก่งมาก เขาลือกันว่าจูบนางคือร้ายกาจที่สุด” เจนนิสเล่าออกรสออกชาติ “เขามีดีขนาดนั้นเลยเหรอ อยากลองอ่ะ” เฌอเบลส่งยิ้มท่าทางทะเล้นให้เจนนิส “กลุ่มพี่เขาดูเหมือนจะมีแฟนเป็นตัวเป็นตนกันหมดแล้วนะ มีพี่มาร์วินคนเดียวนี่แหละที่คุยไปเรื่อยอยู่คนเดียว คบๆ เลิกๆ ตลอดนะที่ฉันได้ยินมา อย่าเล่นกับไฟนะเฌอเบล” “อ๋อ! ฉันนึกออกแล้ว พี่เขาอยู่กลุ่มเดียวกับพี่แม็กซ์เวล เหมือนจะลงรูปในเพจมหาลัยบ่อยๆ นะกลุ่มนี้” เฌอเบลนึกขึ้นมาได้ เพราะเคยเห็นผ่านๆ “ใช่กลุ่มหนุ่มสุดฮอต” “เขามีอะไรดีนอกจากหล่อรวย แล้วมีดีตรงไหน ทำไมสาวๆ ต้องมายอมเสียใจกับผู้ชายแบบเขาด้วย ฉันอยากรู้แฮะ เพราะสำหรับฉันแค่นี้ไม่โดนหรอก” “สำหรับแกนะไม่รู้ แต่ที่แกพูดมาทั้งหมดแหละเฌอเบลแค่นั้นสาวๆ ก็เดินตามเป็นฝูงแล้ว แต่คืนนี้เขาเล็งแกนะเอาไงดี” “ก็น่าลองเล่นด้วยสักหน่อยนะ อยากรู้จังว่าจะมีอะไรดีนอกจากรวยกับหล่อ เพราะถ้ามีแค่นั้นฉันไม่สนหรอกน่าเบื่อจะตาย แกก็รู้เจนนิสว่าพวกอวดรวยฉันรำคาญ” “อย่างพี่มาร์วินคงไม่ใช่แค่หล่อแล้วก็รวยหรอกฉันว่าเกียร์ต้องใหญ่ด้วยสาวได้ติดตรึมขนาดนั้น” เจนนิสพูดและยิ้มทะเล้นตามประสาคนติดเล่น “ฮ่า! ฮ่า!” เฌอเบลหัวเราะชอบใจกับคำพูดของเจนนิส “ฉันควรเช็กเกียร์เขาด้วยดีไหม” “บ้าเหรอเฌอเบล” “เบลๆ พี่เขาเดินมาทางนี้แล้ว” เจนนิสรีบสะกิดเธอ ก่อนที่จะพูดอะไรกันต่อ “…..” “น้องเฌอเบลใช่ไหมครับ” มาร์วินนั่งลงและเอ่ยทักยิ้มให้คนสวยที่เขานั่งมองมาสักพักแล้ว และคืนนี้เขาต้องทำความรู้จักเธอให้ได้ “ค่ะ พี่รู้จักชื่อเบลด้วยเหรอคะ” “รู้สิครับ เพราะน้องสวยที่สุดในงานนี้” “ว้าว! น่าประทับใจจังเลยนะคะ” “พี่ชื่อมาร์วินนะ เรียนคณะวิศวะปี4 ถือว่าเรารู้จักกันแล้วนะครับ งั้นเราไปขับรถเล่นกันไหมครับพี่รับรองความปลอดภัย” เขาชวนเธอไปขับรถเล่นเพราะหนุ่มคนเมื่อกี้ชวนแล้วเธอปฏิเสธ และถ้าเธอยอมไปกับเขาถือว่างานนี้เขาชนะ เฌอเบลรู้สึกเหมือนว่าเขาจะตั้งใจใช่คำพูดเดียวกันกับผู้ชายที่ชวนเธอก่อนหน้านี้ มั่นใจในตัวเองจังเลยนะว่าฉันจะยอมไปกับเขา เฌอเบลเลยถามเขากลับไปในคำพูดเดียวกันกับที่เธอถามอีกคนก่อนหน้านี้ทันที “แล้วพี่ขับรถอะไรมาละคะ” “มอเตอร์ไซค์” “ว้าว! น่าประทับใจอีกแล้วค่ะ” “งั้นไปเลยไหมครับ” “แต่ถ้าเบลไปกับพี่ พี่จะโดนคนนั้นเกลียดนะคะ” เธอใช้สายตามองไปที่หนุ่มเจ้าของเฟอร์รารี่ “หรือไม่ก็พี่อาจจะมีเรื่องกับเขา” “พี่พร้อมมีเรื่องกับทุกคนเพราะผู้หญิงอยู่แล้วครับ” เฌอเบลถึงกับยิ้มเจ้าชู้จีบสาวเก่งจริงๆ เธอคิดในใจ พร้อมกับลุกขึ้นเดินตามเขาไปที่รถ ไม่ลืมหันมาขยิบตาให้เจนนิสหนึ่งครั้ง “ไอ้เบลหาเรื่องใส่ตัวละ” เจนนิสถึงกับส่ายหัว มาร์วินเดินนำเธอมาที่รถของเขา “รถเท่มากเลยค่ะ” “เคยซ้อนใครรึเปล่า” เขาถามมองหน้าคนสวยนิ่งรอฟังคำตอบ “ครั้งแรกเลยค่ะ” “เป็นเกียรติมากเลยครับ เอาเสื้อไหม” มาร์วินถอดเสื้อแขนยาวของเขาให้เธอสวม เขาคร่อมมอเตอร์ส่งมือให้เธอจับเพื่อพยุงตัวขึ้นไปนั่งซ้อนท้ายเขา รถเขาแพงมาก มอเตอร์ไซค์ในฝันของผู้ชายหลายๆ คนแน่ๆ “ขับเล่นแถวนี้ก็พอเนอะ พี่ไม่ได้เอาหมวกกันน็อกมาเผื่อ ไม่คิดว่าจะมีใครซ้อน” มาร์วินเอียงหน้ามาพูดกับคนสวย “นั่งครั้งแรกกลัวรึเปล่า” เขาถามพร้อมกับสตาร์เครื่อง “นิดหน่อยค่ะ” “ถ้ากลัวตก กอดได้นะ” “ก็กลัวนิดหน่อยงั้นขอกอดนะคะ” กอดได้นะ ร้ายชะมัด ร้ายกลับสิรออะไร ลองกอดหน่อยก็ดี อยากรู้เหมือนกันว่ากอดหนุ่มฮอตจะรู้สึกยังไง เฌอเบลกอดรอบเอวหนา “ครับตามสบาย พี่ไม่มีเจ้าของ” มาร์วินยิ้มพร้อมกับขับรถออกไปเฌอเบลกอดเขาแน่น ไม่รู้ว่าเธอกลัวจริงๆ รึตั้งใจกอดเขากันแน่ แต่ไม่เป็นไร อะไรก็ช่าง แบบนี้ก็ไม่ได้ยากเหมือนที่มาร์คัส บอกสักหน่อย “เฌอเบลเป็นไงบ้างยังกลัวอยู่ไหม” “ไม่แล้วค่ะ” เธอเกยคางเรียวบนไหล่เขาเพื่อตอบสิ่งที่เขาชวนคุยตลอด “ชอบจัง” เธอพูดใกล้ๆ เขา อยากเล่นกับไฟขึ้นมา ลองหน่อยอยากรู้เหมือนกันว่าเขาเป็นยังไง “ชอบมอเตอร์ไซค์รึว่าชอบคนขับมอเตอร์ไซค์ครับ” “อืม! ก็ต้องชอบมอเตอร์ไซค์สิคะ” เธอยิ้มรู้ทันคำพูดทีเล่นทีจริงของเขา แขนเรียวกอดรอบเอวสอบไม่ยอมปล่อย หน้าอกนุ่มหยุ่นเบียดอยู่กับแผ่นหลังเขาตลอดเวลา ดีแฮะ มาร์วินยิ้มอย่างพอใจ “แวะร้านนี่ไหมพี่ยังไม่อยากกลับไปที่งาน อยากอยู่กันสองคนมากกว่า” มาร์วินถามลองเชิง เผื่อเธอตอบว่าถ้าไม่อยากไปส่ง คืนนี้เธอไปกับเขาก็ได้ ถ้าแบบนั้นยิ่งจะดีเข้าไปใหญ่ “แวะค่ะ” เขาเลี้ยวเข้าไปจอดหน้าร้านสะดวกซื้อแถวหน้าหมูบ้านของบ้านมาร์คัส เฌอเบลจับไหล่เขาเป็นที่ยึดแล้วลงจากมอเตอร์ไซค์ เฌอเบลแอบไล่สายตามองเขาไปทุกสัดส่วน หล่อมาก ตัวสูงมาก หุ่นล่ำกล้ามแน่นไปทุกสัดส่วน อยากเห็นตอนพี่เขาถอดเสื้อจังเลย แอบคิดในใจ มาร์วินหันมามองสบตาคนที่แอบจ้องเขาอยู่แล้วยิ้ม “เข้าไปไหม ในร้านน่ะ” “ไปค่ะ” “เมื่อกี้มองแบบนั้นแปลว่าอะไร” เขาถามยิ้มๆ “ทำไมพี่จะไม่รู้ สาวๆ น่าจะใช้สายตามองพี่แบบนี้บ่อยๆ นะเบลว่า” “ก็เราไม่เหมือนคนอื่น บอกให้รู้หน่อยสิว่าคิดอะไรอยู่” “ก็แค่คิดว่า พี่หุ่นดีจัง ถอดเสื้อแล้วจะกล้ามแน่นแค่ไหนนะ เหมือนผู้หญิงคนอื่นรึเปล่าค่ะที่คิดแบบนี้ พี่คงชินแล้ว” “ก็เหมือนนะ แต่พี่คิดว่าเอาจริงๆ แล้วถ้าพี่ถอดขึ้นมา เราคงไม่กล้าดูเหมือนคนอื่นหรอก” “อะไรกัน งานอดิเรกของเบลคือดูคลิปวิดีโอผู้ชายถอดเสื้อออกกำลังกายนะคะ” “หึ! ดูวิดีโอมันจะไปเหมือนของจริงได้ยังไงละครับ” เจ้าชู้ตัวจริงที่สุด คำพูดคำจา แพรวพราวชะมัด แถมไม่ปฏิเสธสักคำว่ามีผู้หญิงคนอื่น มั่นใจในตัวเองจนน่าหมั้นไส้ “แล้วมันดีกว่าในวิดีโอยังไงละคะ บอกเบลหน่อย” “มันจับต้องได้ไงครับ กล้าจับไหม” “เบลไปซื้อขนมดีกว่า” เฌอเบลเดินหนีเขาเข้าไปในร้าน เพราะเริ่มรู้สึกว่าตัวเองเขิน “เหอะ! เธอมันพวกยั่วให้อยากแล้วจากไปจริงๆ สินะ สนุกดีชอบซะแล้ว” เขารีบเดินตามคนที่เดินหนีเขาไปในร้าน เฌอเบลเลือกขนมอะไรของเธอไปเรื่อย หันมายิ้มให้เขา “พี่ชอบกินอะไร” “ขนมเหรอ?” “ค่ะ” “พี่ไม่ค่อยชอบกินขนมเท่าไหร่ แต่ผู้หญิงส่วนใหญ่ชอบกินขนมกันทุกคน เราด้วยสินะ” “ใช่ค่ะ เบลคือส่วนใหญ่” เฌอเบลยิ้มให้เขา มาร์วินหยิบขนมจากมือเธอเพื่อไปจ่ายเงินให้ “แกะอมยิ้มอันนั้นให้หน่อยได้ไหมคะ” มาร์วินแกะให้เธอแล้วยื่นไปให้ “ทำไมถึงออกมากับพี่ละ เธอบอกว่าไม่เคยนั่งมอเตอร์ไซค์แต่ทำไมถึงกล้ามาด้วย คิดอะไรอยู่บอกได้ไหม” “ไม่ได้คิดอะไรเลยค่ะ แค่คิดว่าชุดเบลวันนี้น่าจะเหมาะกับการนั่งมอเตอร์ไซค์มากกว่า” มาร์วินถึงกับหัวเราะ น่ารักมากเลยนะคำพูดเธอทำให้เขารู้สึกอยากรู้จักมากกว่านี้เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ “ลองกินหน่อยไหมคะเบลหยิบมาสองอัน อร่อยมากเลยนะ” เฌอเบลหยิบอมยิ้มอีกอันยื่นให้เขา มาร์วินส่ายหัว “ไม่เอาอันนี้ จะกินอันเดียวกับเบล” เฌอเบลมองสบตาเขาแล้วดึงอมยิ้มออกมาจากปากสวย ไปป้อนที่ปากเขาพร้อมกับยิ้ม “แบ่งให้ก็ได้” มาร์วินมองสบตาคนสวยเซ็กซี่ที่ขี้เล่นนิดๆ แล้วอ้าปากรับอมยิ้มสีหวานเข้าปาก “อร่อยดีแฮะ น่าจะอร่อยกว่าอันที่เธอถืออยู่” เขาพูดพร้อมกับก้มตัวลงให้อยู่ในระดับความสูงเท่ากับเธอแล้วส่งยิ้มโปรยเสน่ห์ “….” มันได้ผลนะ ฉันใจสั่นเลยช็อตนี้ เขาร้ายกาจมากแล้วก็อันตรายมากจริงๆ