Lara's revenge.

Revenge- Lara Episode 2

Ipinarada ni Anton, ang sasakyan sa labas ng sa kanya ng nilingon siya nito.

" Nakakahiya naman po sa inyo."

" H'wag kanang mahiya si Anton, naman ang taya," ani Abner, bago bumaba ng sasakyan.

Hindi na siya sumagot, sumunod na lamang siya sa paglakad ng dalawa na pumasok sa loob ng kainan. Humila siya ng isang snadaanan na restaurant.

" Kakain na muna tayo dito, Lara," ani Abner,

ilya nasa tabi ni Abner. Mula sa kanyang kina-uupuan natanaw niya ang mga bundok, at nalalanghap niya rin ang sariwang hangin nagmula sa labas ng bintana.

Nabaling ang kanyang pansin ng lapitan sila ng waitress at isa-isang nilapag sa harapan nila ang menu.

" Lara, order ka lang ng gusto mong kainin ha? h'wag kang mahihiya, kami na ang bahala sa bayad," untag sa kanya ni Abner, ng mapansin ang pag-alinlangan niyang buklatin ang menu nasa harapan niya.

Gutom na talaga siya gusto niyang humigop ng mainit na sabaw para na siyang hihimatayin sa matinding gutom.

Binuklat niya ang menu at hinanap niya ang ulam na may mababang presyo," Pwedi ba akong mag order ng sinabawan, isda?" paalam niya sa dalawa ng makita niya ang halaga ng isda.

Napangiti sa kanya si Anton," Oo, naman kahit saan d'yan." tugon nito at ibinaling ang tingin sa hawak nitong menu.

" Salamat." nahihiya niyang sabi.

Pagkatapos niya makapag order, nagpaalam siya sa dalawa na pupunta muna siya ng toilet. Itinuro ni Abner, sa kanya ang direction papunta roon.

Nagmamadali siyang pumasok sa loob ng cubicle, kanina pa siya ihing-ihi. " Ay salamat nakakaraos din," anas niya.

Palabas na siya ng mapadaan sa salamin naka sabit sa dingding ng toilet. Napatingin siya sasarili, putlang-putla ang kanyang mukha dahil sa pinaghalong gutom at pagod sa kakatakbo niya kanina. Salamat nalang nakita siya ng dalawa, baka kanina pa siya hinihimatay sa daan dahil sa gutom.

Winisik-wisikan niya ng kaunting tubig ang kanyang mukha, para magkaroon ng kunting buhay dahil nagmumukha na siyang zombie.

Nasa labas na siya ng pintuan ng makita niya si Anton, hawak ang cellphone at naka lapat sa tainga nito. Naglakad siya pablik sa mesa at tahimik na umupo.

" Daanan daw natin si Marco," narinig niyang sabi ni Anton kay Abner ng maibaba ang cellphone.

" Pagkatapos na natin rito," tugon ni Abner na naka tingin sa kanya.

Natigil sa pag-uusap ang dalawa ng dumating ang kanilang order.

Nanginginig pa ang kanyang mga kamay, ng sumubo siya ng kanin na nilagyan niya ng mainit na sabaw. Kung hindi lang nakakahiya sa dalawang kaharap, baka hinigop na niya ito mula sa lagyanan.

" Lara, gusto mo pa ba ng kanin? O-order pa tayo kung gusto mo," ani Abner ng makitang paubos na ang kanyang kanin.

Napatingin siya rito," Pwedi pa po ba?" Hindi na siya nag atubili pa, gutom na gutom talaga siya.

Sinenyasan ni Abner, ang waitress na dagdagan sila ng isa pang cup of rice, agad naman tumalima ang babae.

" Pasensiya na talaga ha? gutom na gutom talaga ako," aniya sa dalawa na no' aliw na aliw sa katitig sa kanya habang sumusubo siya, ng pagkain.

" Halata nga eh!" na ngingiting sabi ni Anton.

Sumimsim siya ng softdrinks, saka pa lang niya nalasahan kung gaano ito kasarap. Hindi na iyon gaano ka lamig dahil pagkabalik niya galing toilet nandoon na ang softdrinks sa mesa.

" Nabusog kaba Lara?" tanong sa kanya ni Anton, habang hinihintay ang bill matapos nitong hingin sa dumaan na waitress, sa kanilang table.

Nahihiya siyang tumango," Salamat po sa inyo, na busog talaga ako parang sumasakit na nga ang tiyan ko sa subrang kabusugan." Nahaplos niya ang kanyang t'yan.

" Tara na? Ihahatid kana namin sa sakayan ng bus," sabi ni Abner, sa kanya ng matapos nitong maabot ang bayad.

Tinatamad siyang tumayo at bigla siyang nakaramdam ng antok, inisip niya na baka dahil sa kabusugan kaya, hapong-hapo ang kanyang pakiramdam.

Nasa loob na siya ng sasakyan nang hindi na niya malabanan ang matinding antok, mabibigat ang kanyang mga talukap na nag kusa ng pumipikit. Isinandal niya ang ulo sa bintana ng sasakyan at hinayaan na ang sarili maka idlip ng sandali hanggang sa tuluyan na siyang hinila ng antok.

Nagising siya ng may maramdaman ma bigat na naka dagan sa kanyang katawan. Nanlaki ang kanyang mga mata ng makita ang hindi kilalang lalaki naka dagan sa kanya,

hintatakutan siyang itinulak ito ng malakas.

" hay*p!" sigaw niya na ipinagtutulak ito.

Mabilis nitong hinawakan ang dalawa niyang kamay at itinaas sa ulo niya, " H'wag kanang manlaban pa, wala ka na naman magagawa, masasaktan ka lang," sabi nito na hinalik-halikan ang kanyang leeg.

Diring-diri siya ng maramdaman ang dila nito gumagapang mula sa kanyang leeg pababa sa kanyang dibdib. Saka niya lang na pansin hubo't hubad na pala siya.

" Pakawalan mo ako, parang awa niyo na," pakiusap niya, na naglandas ang kanyang mga luha.

" Please paalisin mo na ako, nagmamakaawa ako sa'yo," pagpapatuloy niya sumamo rito.

Napaliyad siya sa sakit, ng sapilitan ipasok ang matigas na bagay sa pang ib*b* niya.

" Kahit na unahan ako ng g*gong 'yon pero masikip-sikip pa rin," sabi nito.

Saka niya lang na alala ang dalawang lalaki kasama niya kanina. Naalala niya na may kausap si Anton sa cellphone, baka ito na ang Marco, sinasabi ng dalawa na susunduin.

" Parang awa mo na tama na," halos pumiyok na boses niya sa pakikiusap rito.

Lalo pa nitong hinigpitan ang pagkahawak sa kanya na tila ba hindi siya nito narinig. Nagkusa na siyang tumigil nanakit na ang kanyang katawan sa panlalaban.

Wala na siyang nagawa kundi, ang umiiyak ng umiiyak na lang habang nagpapatuloy ang lalaki sa ginagawa nito angkinin ang kanyang katawan.

" Aalis kana?"

Narinig niya ang boses ni Abner, mula sa di kalayuan, nilingon niya ang pinanggalingan ng boses, nakatalikod ito ng upo sa kanya.

" Oo, uuwi na ako may pupuntahan pa ako," anang boses ng lalaki na hindi niya nakikita ang mukha.

Naguguluhan siya at napahagolhol na lang ng maisip na apat na lalaki ang gumalaw sa kanya. Hindi niya rin matukoy kung sino si Marco, sa dalawang lalaki," Mga hay*p!" nagsisigaw na damdamin na punong-puno ng galit at pout ang puso niya, nakatitig sa lalaking pumapaibabaw sa kanya.

" Ang sarap-sarap mo talaga nakakagigil ka," anas ng lalaki na pinagsawa ang sarili.

Gustong-gusto niya kalmutin ang mukha nito kung may pagkakataon lang siya, hindi niya titigilan hanggang sa maubos ang balat nito.

Ilang minuto pa ang lumipas bago ito tumayo, ngumisi itong tumingin sa kanya, habang itinaas ang sout nitong pantalon. Nang gigigil siyang naka tingin rito.

Napapikit siya ng mariin at napahikbi ng umalis sa harapan niya, ang lalaki hindi niya alam kung ano ang susunod na mangyayari sa kanya.

" Aalis na tayo, nagsawa kana?" boses pa rin ni Abner, ang kanyang narinig na para bang lango sa bawal na gamot.

" Ano ang gagawin natin du'n?" tanong ni Anton, sa boses na lasing.

Muli niyang ipinikit ang mga mata, nang marinig ang mga yapag na papalapit sa kanya. Nagkukunwari siyang tulog, sa takot na baka patayin siya ng mga ito para hindi maka pagsumbong.

" Iwanan na natin 'yan, mukhang wala ng malay, inubos na ata ni Micheal," ani Abner.

"Pagbabayaran n'yo ang ginawa niyo sa akin!" Sigaw ng kanyang isipan.

Maya-maya pa ay narinig niya ang mga yapag papalayo sa kanya at kasunod na narinig ay ang papalayong sasakyan. Naidilat niya ang mga mata at muling humahagolhol. Ilang minuto siya sa ganun ayos, bago siya bumangon. Nanghihina at nanakit ang kanyang katawan, na pinilit niya pa rin bumangon.

Dinampot niya ang damit na nasa sahig at isa-isang sinout ang mga ito. Tila hindi na uubos ang kanyang mga luha sa paglandas kahit na ng hahapdi na ito.

Tuliro ang kanyang isipan na tila ba nawawala na siya sa katinuan ng lumabas siya sa lumang building na pinagdalhan sa kanya.

Hindi niya alam kung saan siya pupunta pero tila wala na siyang pakialam ni hindi na siya makapag isip ng maayos, hanggang sa makarating siya sa spaltong daan. Tahimik ang lugar na iyon madalang lang ang dumadaan na sasakyan. Binaybay niya lang ito ng bigla siyang natumba at nawalan ng malay.