สถานะแค่เพื่อน(นอน)

INTRO - เสือตัวพ่อ แสงไฟสีจัดวูบวาบสาดกระทบผนังสลับกับเสียงดนตรีบีทหนัก ๆ ที่กระหน่ำก้องไปทั่วทั้งผับอย่างไม่ปรานีประสาทหู โต๊ะวีไอพีที่ซ่อนตัวอยู่ในมุมลับสุดของร้าน กลับเป็นจุดที่ดูจะมีความสุขมากที่สุดในคืนนี้ กันต์ธีกึ่งเอนตัวพิงพนักโซฟาหนังอย่างสบายอารมณ์ แก้วเหล้าในมือสั่นไหวตามจังหวะเพลง ข้างกายเขาคือหญิงสาวสองคนในชุดเดรสสั้นรัดรูป แนบชิดแน่นจนแทบไม่เหลือช่องว่างให้ลมหายใจ สาวหนึ่งเอนซบไหล่ อีกคนไล้นิ้วตามต้นแขนเขาอย่างจงใจ มืออีกข้างของเขาก็ไม่ปล่อยให้เสียเปล่า โอบไหล่สาวทางซ้ายไว้แน่น ก่อนจะกระดกเหล้าขึ้นดื่มด้วยท่าทีที่ช่ำชอง คืนนี้เขากำลังเอนจอยกับค่ำคืนแห่งความสุข กับบรรดาสาว ๆ ที่ขนาบแนบชิดทั้งสองข้าง ผิวเนื้อเนียนนุ่มแนบชิดจากหญิงสาวข้างกายที่คอยหยอดคำหวานใส่กันไม่หยุด คนหนึ่งกระซิบเสียงแผ่ว คนหนึ่งจูบเบา ๆ ตรงกราม แล้วกันต์ธีก็ผลัดจูบตอบอย่างเล่นสนุก ทั้งซ้ายที ขวาที จนเพื่อนร่วมโต๊ะถึงกับต้องสบตากัน แล้วส่ายหน้าอย่างระอาเต็มทีกับนิสัยเจ้าชู้ไม่เลือกของเขา แต่ในจังหวะที่เขากำลังจะเอนตัวกลับไปกระซิบอะไรกับสาวข้างหู สายตาคมของกันต์ธีกลับสะดุดเข้ากับบางอย่าง ไม่ใช่เพราะการกระทำของสาวข้างกาย ไม่ใช่เพราะคำพูดของเพื่อนในโต๊ะที่เอาแต่หัวเราะกันสนุกสนาน หากแต่เป็นหญิงสาวคนหนึ่งที่กำลังเดินตรงไปยังบาร์กลางร้านอย่างไม่สนใจสายตาใคร ‘สวยฉิบ’ คำนี้ก้องอยู่ในหัวไปมา ขนาดเขามีผู้หญิงสวยขนาบข้างอยู่สองคน แต่คนตรงหน้ายังสวยกว่ามาก จนเขาไม่สามารถละสายตาจากเธอไปได้เลย ราวกับมีสปอตไลต์ที่มองไม่เห็นกำลังส่องประกายจับต้องอยู่กับเรือนร่างเพรียวบางของเธอ ชุดเดรสสีแดงเพลิงที่แนบลู่ไปตามสัดส่วนโค้งเว้าแบบไม่มีอะไรต้องปิดบัง โชว์ความโฉบเฉี่ยวจนใครหลายคนต้องชะงักสายตา เส้นผมยาวสีน้ำตาลอ่อนสลวยเคลื่อนไหวพลิ้วไหวตามจังหวะฝีเท้าอย่างมีเสน่ห์ในทุกย่างก้าว ถึงแม้แสงในผับจะไม่สว่างพอให้เห็นใบหน้าชัดนัก แต่ด้วยรูปร่างและออร่าที่แผ่ออกมาก็ทำให้กันต์ธีรู้สึกเหมือนทั้งโลกหยุดหมุน ดวงตาคมจับจ้องราวกับถูกมนต์สะกด เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเหล้าในมือยังอยู่ดีหรือหกไปแล้ว รู้แค่ว่า... เขาอยากรู้ว่าเธอคือใคร “มึงมองอะไรของมึงวะ” เพื่อนในกลุ่มของเอ่ยขึ้นก่อนจะหันไปตามสายตาของกันต์ธีที่เอาแต่มองตรงไปทางนั้นตาไม่กะพริบ “อ๋อ ยัยนั่นเอง ไอลดา” ซิม หนึ่งในเพื่อนสนิทของกันต์ธีพูดขึ้น กันต์ธีเลิกคิ้วด้วยความแปลกใจที่เพื่อนของเขารู้จักกับเธอคนนั้นด้วย “ฉายา เจ้าหญิงแห่งคณะบริหาร ทั้งสวยและรวยมาก บ้านชีทำธุรกิจเกี่ยวกับการลงทุน ได้ยินมาว่าได้กำไรทีเดือนละหลายสิบล้านเลยนะเว้ย" กันต์ธียิ้มมุมปากอย่างนึกสนใจขึ้นมาทันที เขาก็เคยได้ยินชื่อและฉายานี้มาก่อนแต่ไม่เคยเจอตัวจริง เพราะสำหรับเขาไม่จำเป็นต้องเข้าหาใครหรือไปจีบใครก่อน เนื่องจากมีคนเข้าหาและตามจีบไม่พักอยู่แล้ว เลยไม่ได้สนใจใครเป็นพิเศษ “แล้วทำไมเธอถึงมาคนเดียววะ?” เพื่อนอีกคนเอ่ยขึ้น “หรือนิสัยแย่จนเพื่อนไม่คบ” กันต์ธีถามขึ้นอย่างนึกสงสัย สายตายังคงจับจ้องไปที่ไอลดาที่กำลังนั่งดื่มอยู่คนเดียว “ไม่รู้ดิ” ซิมพูดพร้อมกับยักไหล่เล็กน้อย หลังจากนั้นเพื่อนๆ ของเขาก็หันมาสนใจแก้วเหล้าอีกครั้ง ในขณะที่กันต์ธีนั่งจ้องไอลดาไม่วางตา สายตาคมของเขาเหมือนนักล่าที่เจอกำลังเจอเหยื่อที่น่าสนใจอยู่ ทางด้านไอลดา วันนี้เธอมาเพราะรู้สึกอึดอัดกับที่บ้าน พ่อและแม่ของเธอทะเลาะกันเรื่องธุรกิจอีกแล้ว และมันก็เริ่มหนักขึ้นจนเธอไม่สามารถทนรับฟังได้จึงเลือกที่จะมาผับแห่งนี้ กะว่าแค่มานั่งดื่มคนเดียวแป๊บ ๆ แก้เซ็งแล้วก็กลับ หญิงสาวยกเหล้าขึ้นจิบ สายตาทอดมองคนอื่นๆ ที่กำลังมีความสุขกันอย่างเบื่อหน่าย แต่ในระหว่างที่นั่งดื่มผู้ชายก็ผลัดกันเข้ามาขอเบอร์บ้าง ถามชื่อบ้าง ชวนไปต่อบ้าง บางคนหนักสุดถึงขั้นเสนอเงินให้เธอไปต่อกับตนเอง แต่ไอลดาก็ทำได้แค่ยิ้มและปฏิเสธไปทุกครั้ง แม้ว่าหลายๆ คนอาจจะมองเธอเป็นสาวแซ่บ ดูง่าย เพราะเธอชอบแต่งตัวเซ็กซี่ แต่ความจริงแล้วไอลดาเป็นผู้หญิงที่ค่อนข้างจะหวงเนื้อหวงตัวสุด ๆ และยังไม่เคยปล่อยให้ผู้ชายคนไหนได้เกินเลยเธอเลยสักคน กลับดีกว่าแหะ หลังจากนั่งมาเกือบชั่วโมง ไอลดาก็คิดว่าตัวเองควรต้องกลับแล้ว มือบางกำลังคว้ากระเป๋าเตรียมลุกแต่ทว่ากลับมีชายปริศนานั่งลงข้างๆ เธอทั้งๆ ที่ยังมีที่ว่างอีกเพียบ แต่ผู้ชายคนนี้เลือกที่จะนั่งชิดติดกับเธอ “นั่งคนเดียวไม่เหงาเหรอครับ” น้ำเสียงทุ้มเอ่ยถามพร้อมกับใบหน้าหล่อที่หันมาสบตากับไอลดา เธอมองอีกฝ่ายด้วยสายตาเรียบนิ่ง และเธอรู้จักผู้ชายคนนี้ดี หนุ่มฮอตประจำวิศวะที่ใครต่าง ๆ พูดถึง เขาเป็นถึงเจ้าของตำแหน่งเดิือนของมหาลัยที่สาวๆ ต่างพากันกรี๊ดกร๊าดไม่หยุด “กันต์ธี?” “หืม รู้ชื่อผมด้วยเหรอครับ” กันต์ธีพูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม แต่เขาไม่ได้แปลกใจมากขนาดนั้นเพราะผู้หญิงร้อยทั้งร้อยก็รู้จักเขากันหมด “ว่าแต่เธอชื่ออะไรล่ะ” ถามทัั้งที่รู้ว่าเธอชื่อไอลดาแต่เขาแค่อยากหาเรื่องคุย ไอลดาเงียบ กำลังคิดอยู่ว่าจะนั่งอยู่ต่อหรือกลับบ้านดีแต่จะให้เดินหนีไปทั้งๆ แบบนี้ก็คงจะเสียมารยาทไม่น้อย “ไอลดา บริหารปี3” กันต์ธียกยิ้มเมื่อเจอคนรุ่นเดียวกัน “อ้อ แล้วฉันก็ไม่ได้เหงาขนาดนั้น และกำลังจะกลับแล้วด้วย” ไอลดาเอ่ยขึ้น ส่วนกันต์ธีก็เพียงมอบรอยยิ้มตอบกลับ เขารู้สึกถูกใจในตัวผู้หญิงคนนี้อย่างมากและความสนใจนี้เขาไม่เคยมีให้ผู้หญิงคนไหนมาก่อนแถมจะเป็นครั้งแรกเลยด้วยซ้ำที่อยากรู้จักจนต้องเดินมาหาด้วยตัวเองแบบนี้ “รีบกลับทำไม” “ก็ไม่รู้จะอยู่ทำไมนี่” “งั้นให้ผมนั่งคุยเป็นเพื่อนไหม” ไอลดามองหน้ากันต์ธีที่เอาแต่ส่งยิ้มให้เธอ แต่เธอรู้ดีว่ายิ้มของเขามันเจ้าเล่ห์มากแค่ไหน แต่ถึงจะรู้แบบนั้นไอลดาก็เลือกที่จะพยักหน้าอยู่นั่งต่อเพราะใจจริงก็ยังไม่ค่อยอยากกลับบ้านเท่าไหร่ กันต์ธีสั่งเหล้ามาเพิ่มทั้งสองชนแก้วกันเล็กน้อยและเป็นกันต์ธีที่เริ่มเปิดบทสนทนาขึ้น “แปลกเนอะ เราสองคนอยู่มหาลัยเดียวกันแต่ไม่เคยเจอกันเลย” “เหรอ? แต่ฉันเคยเห็นนายอยู่นะ” ไอลดาเอ่ย เพราะเพื่อน ๆ ของเธอชอบชวนไปกินข้าวที่โรงอาหารคณะวิศวะบ่อยอยู่เหมือนกัน ว่ากันตรง ๆ ก็คือไปอ่อยผู้คณะนั้นนั่นแหละ “จริงดิ งั้นวันหลังถ้าเจอก็เข้ามาทักได้ไม่กัด” ไอลดาหลุดหัวเราะออกมาเล็กน้อยกับคำพูดของอีกฝ่าย ตอนแรกก็ไม่ได้หวังให้บทสนทนามันลื่นไหลขนาดนี้แต่ก็นั่งคุยกันไปเรื่อยจนเธอเริ่มเมาขึ้นมา “คุยกับนายสนุกดีเหมือนกันนะ แต่ขอโทษฉันรู้สึกมึนนิดหน่อย คงต้องกลับแล้ว” ไอลดาบอกกับกันต์ธีก่อนจะหยิบกระเป๋าขึ้นมาอีกรอบ แต่ทว่ามือหนาของกันต์ธีกลับคว้าข้อมือของเธอไว้ ทั้งสองคนสบตากันก่อนที่ร่างสูงจะเอ่ยขึ้น “อยากไปต่อกับผมไหม”