my croissant

1435 Words

อีกไม่นานจะเปิดร้านแล้ว ฉันจัดขนมเข้าตู้ใส่ขนมให้เป็นระเบียบแล้วปิดบานพับกระจกลง เสียงเปิดประตูร้านทำให้กระดิ่งดัง “ดีค่าพี่ไนท์” เสียงสดใสจากแยมกับยิ้มดังขึ้นอย่างสดใส ฉันหันไปยิ้มให้ด้วยรอยยิ้มประจำตัว “กินอะไรกันมารึยัง” ฉันถามเสียงเรียบมือก็จัดกล่องใส่ขนมเติมของเดิม “เรียบร้อยค่ะ” ตอบพร้อมกันสมเป็นฝาแฝดจริงๆ ฉันบอกรึยังว่าแยมกับยิ้มเป็นฝาแฝด เอาเถอะ ตอนนี้บอกแล้วละกันนะ ฉันพยักหน้าให้น้อง “ถ้าหิวมีบราวนี่แบบใหม่ในตู้อาหารนะ” สองคนหันมายิ้มแป้นให้ น้องเอากระเป๋าไปเก็บ สวมผ้ากันเปื้อนแล้วเดินไปจัดโต๊ะเก้าอี้ ทำความสะอาดร้าน เตรียมทุกอย่างเสร็จ ยิ้มเดินไปหันป้ายเป็น open เริ่มต้นงานอีกวัน เหมือนเคย เวลาบ่ายแก่ๆ คิดว่าแยมกับยิ้มน่าจะหิวกันบ้างแล้ว ฉันเลยเข้าไปเข้าไมโครเวฟ อุ่นขนมให้น้อง เหลือสี่ชิ้นพอดี ให้น้องคนละสองชิ้นกับนมสดเย็น น่าจะพออยู่ท้อง ที่ร้านมีเมนูเครื่องดื่ม เราจะใช้นมวัวสดมาต้มกับใบเตยแทนนมพาสเจอไรซ์ ต้นทุนไม่สูงเพราะรู้แหล่ง แต่ก็ต้องใช้ให้หมดให้ทันด้วย ฉันเลยชอบแบ่งส่วนที่ต้มแล้วมาใส่ตู้ไว้ดื่มเอง ชอบนมสด คิดแล้วก็เอาขนมเข้าไปให้ความอบอุ่น ตั้งเวลาสามนาที แล้วเดินไปหยิบเหยือกนมสดในตู้เย็นมารินใส่แก้ว สามแก้ว ระหว่างรอขนมฉันก็ดื่มส่วนของฉันให้เสร็จ ล้างแก้วเก็บ เมื่อขนมได้แล้วก็จัดใส่ถาดไม้ วางไว้ที่โต๊ะตัวในเคาท์เตอร์ “รองท้องกันก่อน แยม ยิ้ม” ฉันว่าพลางส่งยิ้มให้ “แยมกำลังหิวเลยพี่ ขอบคุณค่า” แยมเดินเร็วๆ มาคว้าแก้วนมสดเย็นไปดื่ม ยิ้มเดินหาวตาปรือเข้ามานั่งจุ้มปุ๊กตรงหน้าขนมส่วนของตัวเอง “ง่วงก็งีบก่อนได้นะยิ้ม คนเริ่มซาแล้ว” ฉันบอกด้วยยิ้มบางๆ “ไม่เป็นไรค่ะพี่ไนท์ พอดีช่วงนี้ยิ้มรับงานแปลแล้วงานเร่งนิดหน่อย” ยิ้มหวานๆ ส่งมา “ว่าแต่ พี่ไนท์กินแล้วเหรอคะ” แยมเงยหน้าจากขนมที่เหลืออยู่ครึ่งชิ้น “พี่ไม่ค่อยหิว” ฉันส่ายหน้าเบาๆ “ยังมีในถาดอยู่ใช่มั้ยคะ ถ้าหิวก็อย่าลืมกินบ้างน้า” แยมตักขนมเข้าปากเป็นคำสุดท้าย เลียช้อนด้วยท่าทางเสียดาย ...เลียช้อน ฉันกะพริบตาทีนึง แล้วตอบไป “หมดแล้ว” น้องทำหน้าสงสัย และฉันก็กลัวว่าจะมีคำถามตามมาจึงลุกขึ้นเอาจานกับแก้วไปล้างในครัว กรุ๊งกริ้งง~ “ยินดีต้อนรับค่า” แยมกับยิ้มลุกขึ้นเอ่ยเสียงสดใส พร้อมต้อนรับลูกค้า เมื่อเห็นลูกค้าหนุ่ม แฝดสาวหันมากุมมือกันหวีดร้องในใจเบาๆ ..หล่อมากกกกกกกกกกกกกกกกกกก... “สวัสดีครับ” คุณหมอหนุ่มในชุดกาวน์สั้นติดกระดุมด้านข้างปักชื่อ แผนกกับกางเกงสแล็กสีดำสุภาพ เดินเข้ามาหยิบถาดใส่ขนมแล้วเลือกขนมอบหลายอย่าง เขาเดินสบายๆ มาเลือกเค้กที่หน้าตู้เค้กที่มีขนมเค้ก ทาร์ตอื่นๆ หลากหลายชนิด “ผมขอเค้กส้ม เครปเค้กเรนโบว์ เค้กสตรอเบอรี่ครีมสดอย่างละชิ้น อเมริกาโนร้อนแก้วนึงครับ” “ค่ะ” ยิ้มขานรับพร้อมยิ้มสุภาพ “เอ่อ..ขอโทษครับ” “คะ?” “บราวนี่เนื้อฟัดจ์ที่มีช๊อคโกแลตด้านใน ยังมีมั้ยครับ” เสียงทุ้มเอ่ยอย่างไม่แน่ใจ “ออ ต้องขอโทษด้วยนะคะ เรายังไม่ได้ทำวางขายน่ะค่ะ ไม่ทราบว่าคุณลูกค้าทราบมาจากไหนเหรอคะ” ยิ้มถาม แน่สิ.. ร้านยังไม่ได้โปรโมตเลยนี่ “ผมมีโอกาสได้ชิมมาน่ะครับ ไม่เป็นไรครับ ผมขอบราวนี่ซิกเนเจอร์หนึ่งถาดแทนแล้วกันครับ” เขาตอบพร้อมส่งยิ้มสุภาพ “อะ ..ค่ะ รอสักครู่นะคะ” ยิ้มเดินเข้าเคาท์เตอร์พร้อมโฉบไปบอกแยม “อเมริกาโน่ร้อนหนึ่ง” ยิ้มคิดในใจ.. นี่จะใช่สาเหตุที่ทำให้ขนมหมดรึเปล่านะ ฉันเดินออกมาจากหลังร้านพร้อมกับถาดครัวซองต์หอมๆ หนึ่งถาดใหญ่ ไม่ได้สังเกตลูกค้า ตามปกติ นิสัยเสียอย่างหนึ่งเลยล่ะ “ยุ่งมั้ยแยม พี่ลองทำครัวซองต์ชีส ชิมให้หน่อยสิ” ฉันเรียงครัวซองต์เข้าตู้เก็บแล้วหยิบครัวซองต์ชีสใหม่ที่อบไว้สองชิ้นใส่จานให้แยมกับยิ้มคนละชิ้น ไม่ได้สนใจสายตาของลูกค้า เพราะน้องๆ ทำตามออเดอร์ได้ดีอยู่แล้ว แต่หลังจากเงยหน้าเพื่อที่จะเอาแก้วกาแฟให้ลูกค้าพร้อมคิดเงิน ก็ได้พบกับยิ้มเตาอบเตาใหญ่เบ่อเร่อ “สวัสดีครับคุณ” “..สวัสดีค่ะ” “ผมติดใจขนม กับกาแฟ” ว่าแล้วรับแก้วกาแฟพร้อมเขย่าเบาๆ ด้วยรอยยิ้ม ฉันสูดหายใจเข้าลึกๆ ตอบไปด้วยสีหน้าเรียบเฉย “ยินดีค่ะ” “ว่าแต่... ไหนว่ามีขนมใหม่จะให้ผมลองชิมไง” กลิ่นครัวซองต์หอมๆ ที่อบอวลในร้านทำให้ฉันเข้าใจได้ไม่ยาก “คุณไม่อยู่นี่คะ” ตอบเสียงเรียบ ไร้อารมณ์ “ใจร้ายจังนะครับ เคยกินข้าวด้วยกันแท้ๆ” เขาต่อว่าไม่จริงจังนัก หัวเราะเบาๆ อีกต่างหาก “มื้อเดียว” “ขนมอร่อยๆ ที่ยังไม่มีวางขายด้วย” เขายิ้มพราย สองแฝดหันมามองหน้ากันอย่างถึงบางอ้อ เป็นคนนี้เองที่ทำให้ขนมหมด.. ฉันถอนหายใจเบาๆ หนักใจน่ะ มันมีแค่สองชิ้น “ถ้าแบบนั้นติดไว้ก่อนได้มั้ยคะ วันนี้ทำมาเท่านี้” “เอ่อ.. ยิ้มกินกับแยมก็ได้นะคะ” “ไม่ได้ พี่ตั้งใจทำมาให้เรานะ อีกอย่าง ครัวซองต์ชีสด้านในละลายยืดๆ จะให้กินกับคนอื่นได้ยังไง ไม่อร่อยเต็มที่แถมยังไม่สะอาด” ฉันว่าหน้าบูดนิดหน่อย ถึงอย่างนั้นโทนเสียงก็ยังเรียบๆ เขาหัวเราะขึ้นมาแบบที่เรียกได้ว่า ‘เปล่งแสง’ “ตกลงครับ งั้นพรุ่งนี้เย็นผมจะมาขอรับนะ” ฉันพยักหน้าเบาๆ แล้วหยิบขนมที่เขาสั่งยื่นให้ ถึงจะดูเสียมารยาทไปหน่อยแต่ขืนเขาอยู่นานกว่านี้อารมณ์ฉันต้องปั่นป่วนแน่ แค่เจอกันไม่ถึงห้านาทีก็รู้สึกว้าวุ่นเหมือนจะควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ซะแล้ว เขาจ่ายเงินตามบิลกับแยมแล้วหันมาหาฉัน รับถุงไปแล้วถาม “ยังไม่ได้ทานอะไรเลยตั้งแต่เมื่อเช้าใช่มั้ยครับ” ฉันกะพริบตาหนึ่งครั้ง คิดในใจว่าทำไมถึงรู้ได้ “คุณน่ะดื้อ” “ฉันดื่มนมแล้ว” เขาหยิบกล่องเค้กชิ้นหนึ่งมาจากกล่อง วางลงกับเคาท์เตอร์ตัวยาว “รองท้องหน่อยนะครับ เดี๋ยวจะสั่นเอา” เสียงทุ้มเอยอย่างอ่อนโยน ฉันส่ายหน้า “ถ้าคุณไม่กิน ผมจะมากินข้าวกับคุณทุกวัน” แย้มยิ้มติดจะเจ้าเล่ห์หน่อยๆ แยมกับยิ้มยกมือขึ้นปิดปากแล้วยิ้มให้กัน คิดเหรอว่าคำขู่เดิมๆ จะทำอะไรฉันได้ เขาไม่มีเวลาขนาดนั้นอยู่แล้ว “ไม่ค่ะ” ฉันตอบเสียงเรียบ หันหลังเดินเข้าครัว ไม่กังวลสักนิด หมองานเยอะจะตาย ควงเวรกันไม่ยั้ง จะเอาเวลาไหนมากินข้าวที่ร้าน คุณหมอหนุ่มพอจะเดาออกว่าเธอคงคิดว่าเขาจะไม่มีทางทำมันจริงๆ ไม่เป็นไร ถึงเวลาแล้วทำให้ดูมันสนุกกว่ากันเยอะ เขายกยิ้มมุมปาก แล้วหันไปบอกขอบคุณสองสาวฝาแฝดก่อนเดินออกจากร้านไปพร้อมถุงขนม ลับหลังพี่เจ้าของร้านกับคุณหมอหนุ่มสุดหล่อ แยมกับยิ้มก็เริ่มคุยกันทางสีหน้าแล้วสายตา อภินิหารของฝาแฝด ‘ยิ้มว่าพี่ไนท์กับคุณคนหล่อเป็นอะไรกับป่าว’ แยมพยักเพยิดไปทางครัวกับหน้าร้าน ‘ยิ้มว่าไม่นะ พี่ไนท์ดูไม่ได้ใส่ใจเลย’ ยิ้มขมวดคิ้วนิดหน่อยแล้วส่ายหน้า ‘น้อยไปน่ะสิ แยมว่าปั่นป่วนอยู่แน่ๆ ’ พยักหน้ามั่นใจ แต่แล้วเสียงจากในครัวก็ทำให้สองสาวหยิบขนมมากัดทันที “โทรจิตเสร็จแล้วอย่าลืมชิมขนมพี่นะ” เสียงราบเรียบที่คนสนิทจับได้ว่ามันแปร่งๆ ยิ้มเลยหันไปชูนิ้วโป้งให้แยม แยมยัดครัวซองต์เข้าปากจนหมดแล้วยิ้มแป้นเหมือนถูกหวย แล้วสองคนก็หัวเราะคิกคัก

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more