“อย่าฝืนมากนะ เราเองก็อยากให้ดอว์นมีความสุข และเป็นความสุขให้คนรอบตัว” ฉันยิ้มก่อนพูดขึ้น
“ดอว์น.. จูบเราได้มั้ย”
ดวงตาคู่สวยเบิกขึ้นเล็กน้อย
“ไมน์ ไม่สบายเหรอครับ” เขาแตะผิวหน้าฉันด้วยความเป็นห่วง
ฉันส่ายหน้าแล้วจับมือใหญ่แนบแก้มตัวเอง
“เมื่อชีวิตนี้ได้สัมผัสถึงรัก เราอยากรู้สึกถึงสัมผัสจากรัก ..สักครั้ง”
ดอว์นไล้แก้มฉันแผ่วเบา ดวงตาสีฟ้าเทาที่ทอประกายงดงามยิ่งกว่าอัญมณีไหนๆ สบเข้ามาในตาฉัน
ระยะห่างระหว่างใบหน้าของเราน้อยลงเรื่อยๆ ก่อนที่มันจะหมดลง ริมฝีปากอุ่นแนบลงมาที่ริมฝีปากของฉัน อ่อนโยน..
กลีบปากนุ่มค่อยๆ ขยับราวศิลปินเอกไล้แปรงอันอ่อนนุ่มวาดมาสเตอร์พีซ
ท่ามกลางธรรมชาติแห่งต้นกำเนิด สวยงาม เย็นสบาย
....และอ่อนหวาน
ใบหน้าหล่อเหลาละมุนลอยเด่นชิดใบหน้าของฉัน พร้อมๆ กับน้ำตาค่อยๆ ไหลออกมาจากดวงตาสีดำสนิทของฉัน
ดอว์นเลื่อนริมฝีปากจูบซับน้ำตา ก่อนจะแนบริมฝีปากลงซ้ำที่กลีบปา
