"ไอ้วินมึงกลับห้องของมึงไปแล้ว กูจะนอน"
ไอ้ข้าวมันหน้ามุ่ยเดินวนไปวนมาตรงหน้าผมจนต้องหลบสายตาของมันที่จ้องจะกินเลือดกินเนื้อคนอะไรขู่เก่งชิบหาย แล้วมันก็ขยันไล่ผมจังคนอุตส่าห์พามาส่งถึงห้องแบบสบายๆแทนที่จะสำนึกบุญคุณ แต่จะให้ผมเถียงก็ไม่กล้าเดี๋ยวจะโดนลากออกจากห้อง
"มึงก็นอนไปสิกูไม่ได้กวนมึงสักหน่อย"
สายตาของผมยังจ้องอยู่ตรงทีวีจอยักษ์ไม่กล้าสบตาคมดุของมัน ตั้งแต่กลับจาก
มหาลัยผมก็ตามมันเข้ามาในห้องแล้วฝังตัวอยู่ตรงโซฟาไม่ยอมไปไหน
"ก็มึงยังแหมะอยู่ในห้องกูจะหลับตาลงได้ยังไง"
ไอ้ข้าวมันกอดอกยืนบังจอแล้วจ้องหน้าผมเขม็ง
"ทำไมเหรอหรือมึงคิดถึงไอ้นั่นกูจนนอนไม่หลับ มึงให้กูเข้าไปนอนเป็นเพื่อนไหมจะได้นอนลูบนอนจับนอนเล่นมันด้วยนะ"
ผมถามมันด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นสายตาวิบวับมีความหวังสุดๆตั้งใจจะนอนห้องมันนี่แหละ ถ้ามันชวนผมจะรีบกระโดดแก้ผ้าไปนอนรอบนเตียงอย่างไม่อิดออด
"หึ มึงจะมั่นหน้าเ
