The Game Season 1 : Elimination

Being cage is not easy biruin mo, habang buhay Ka nang nasa loob Ng kulungang yun kung hindi ka papakawalan ng humuli at nagkulong sa iyo sa kulungang iyon. I looked around... All I see is the clear beautiful sky, green grass, it's like a paradise. There were trees everywhere. Pakiramdam ko nga nasa gitna AKO ng kagubatan. Iginalaw ko ang sarili ko, but all I hear is a metal clanging. I'm my blurred vision, I stared at my chained arms. Where am I ? How did I end up here? Oo nga pala kasalanan nung matandang katabi ko sa eroplano. If she didn't give that bean-like-pill hindi sana ako makakatulog SA loob ng eroplano. At hindi ako mapupunta sa ganitong sitwasyon. Napabuga ako ng hangin, saka muling sinipat ang kulungang kinalalagyan ko ngayon. Painted with a mixed black and gold colour, the chains where black to. Mayroon sa leeg ko, may nasa dalawang magkabilaang kamay. And It was tied upwards. Kaya nakakangalay. Nangunot ang noo ko ng mapansing may kung anong nakasulat sa kadenang nakatali sa Pala-pulsuhan ko. What's this. " I have two hands, but I can not scratch myself. What am I? What the eff!! A riddle? Sa lahat ng itatapat sa akin, riddle pa talaga IH bubo ako pagdating diyan. I breath heavily. " I have two hands. -- pagbabasa ko. Malamang Tao to. Tao Lang Naman ang may dalawang kamay. Shocks tama. Tao nga. " Tao- sigaw ko. Syempre sumigaw na ko. Wala namang ibang makakarinig kundi ako Lang. Napangiwe ako ng humigpit ang pagkakatali ng kadena SA leeg at mga braso ko. Napasinghap ako. Shocks! Ano to? Pag ba wrong answer mas humihigpit ang pagkakakapit nito sa balat ko. I breathed heavily. Pano na to? I can't just answer randomly. Kailangang masagot ko agad Ito kundi mabibigti ako nito. Mag isip ka Rei. Hindi Ka pwedeng mamatay. Kailangan Ka pa Ng Mga anak mo. Kailangan mo pang mag magtrabaho abroad, para sa pamilya mo. Isip isip... May dalawang kamay pero hindi kayang kumamot. Kinagat ko ang pang ibabang labi ko saka nag isip. Nahihirapan na akong huminga. The chains were tight, parang konting higpit pa ih kakapusin na talaga AKO ng paghinga. Shocks !! Oo nga orasan. " Orasan - I shouted. Pero mas along humigpit ang kadena sa leeg ko. s**t! Bakit Mali.. tama Naman ah! Diba may dalawang kamay ang orasan, tas di siya makakamot Kasi Di niya pwedeng stretch yun, at orasan lang siya. Halos mawalan na ko ng ulirat. What's wrong tama na man AKO ih. My vision were getting blurry, my breathing became hazy. Mamamatay na ba ako? Ngayon na ba? Please lord can you give me time. A time. Oh s**t! Tama time. " Time- I breathlessly whispered. The metal click, kasunod noon ay ang pagbagsak ko sa lapag ng kulungan habang habol habol ang hininga. Napaubo ubo pa ako. Ng makabawi ay tumayo ako saka inilibot ang tingin. There.. Nandoon yung pintuan, naglakad AKO papunta roon saka sinipat Kong nakalock. At tama nga ako naka lock nga iyon. Sinipat ko itong mabuti, expecting for a riddle again. But all I see is a code. A code.