Invisible Red String (Ms. Thea Yazmine Choi Revenge)

Chapter 3: Tristan

Tristan POV~

Naka-titig lamang ako sa hawak kong brown envelope. Binuksan ko iyun at hinila ko ang Annulment paper, wala na ang cheke...matagal ko na iyung ibinigay sa tatay ko. She left this annulment paper almost four years ago. Natulog ako na katabi siya, pero wala na siya ng gumising ako.

Diko mapigilang matawa sa sarili ko. Trinato ko siya bilang isang pambayad utang at hindi bilang isang asawa kung kaya't alam ko sa sarili ko na wala akong karapatan na ma-miss ito. Alam ko din na galit ito samin dahil sa nangyari sa Daddy nito. Nong araw na nawala siya ang dami kong narealize at ang dami kong hinahanap na siya lang ang nakaka-puno. I miss her dishes, I miss someone who's waiting for me to arrived from work in the living room. I miss someone who used to iron my suit's. Nakaka-miss ang may katabi.

The first time that I saw her was on the day of our weeding. Ang ganda niya sa suot niyang simple white dress, but I can't seems to appreciate it. Galit ang nararamdaman ko sa mga oras na yun para sa babaing papa-kasalan ko sapagkat tinanggalan niya na ako ng karapatang maging malaya sa murang edad. Pagka-tapos naming ikasal akala ko ay mahihirapan na akong gawin ang mga bagay na lagi kong nagagawa noon bago pa kami ikasal. Ngunit mukhang di naman pala masama. Umakto ako na parang walang asawa at isa lamang utosan ang nasa loob ng pamamahay ko. Never kong nakita ang sarili ko bilang isang mabuting asawa kayat nabuhay ako na 'Happy Go Lucky' at mabuti nalang at walang pakialam ang asawa ko.

Akala ko noon ay di siya mag-sasawa, ngunit mali pala ang akala ko. Binalik ko ang Annulment paper sa loob ng brown envelope at pinasok yun sa loob ng safe. Bumaba ako na-upo sa living room.

" Manang Rissa " tawag ko sa isang kasambahay namin. Matagal na itong nag t-trabaho sakin at nasaksihan nito ang pag-sasama namin ng asawa ko. Asawa ko diko alam kong tama pa bang tawagin ko siyang asawa.

" Ano po iyun Sir. Tristan? " sabay yuko nitong tanong sakin.

" Manang naman, diba sabi ko Tristan na lamang ang itawag niyu sakin? "

" Ah eh pasensiya na po si-Tristan pala, dilang po ako nasanay " nahihiyang turan nito sakin.

" Manang di ka na iba sakin kaya sanayin mo na ang sarili mong tawagin ako sa pangalan ko mismo"

" Masusunod po " tumatango nitong sagot.

" Anyway, paki-timplahan naman po ako kape manang at hainan nyu ako ng cinnamon cake reto " utos ko dito. Agad naman itong tumalima.

Habang nag-aantay ay naagaw ng pansin ko ang isang magazine na nasa ilalim ng center table. Isa yung magazine tungkol sa next faahion na mga damit at mga design. Kinuha ko iyun at binasa ang naka-sulat sa cover page.

" Thea "

Bakit parang pamilyar sakin ang pangalan na iyun? Maya-maya pa ay dumating na ang hininge kong coffee at Cinnamon cake kaya ibinalik ko na uli ang magazine sa ilalim ng lamesa.

Yazmine POV~

It's almost 9 pm at nag u-umpisa na akong magligpit ng mga gamit ko sa loob ng opisina. Argh I stretch my back, ang sakit ng likod ko dahil sa mag-hapong pagkaka-upo at pagbabasa. Si Jenice naman ay kanina pa naka-alis, kumain lang ito ng lunch at umalis na. Natapos na ako sa pag-liligpit at akmang lalabas na ngunit bago ko pa man mabuksan ang pinto ng opisina ko ay bumukas iyun. Iniluwa non ang isang matangkad at gwapong lalaki.

" bonne soirée ma dame " ( good evening my lady ) bungad nito sakin.

" What brings you here Nathan? " sagot ko naman reto.

" I'm about to go home also, let's just go home together " naka-ngiti nitong sabi na kinairap ko naman.

" I have my own car, Nathan " maigsi kong sagot dito.

" Just leave it here tonight, let me drive you home instead and I fetch you tomorrow, let's go to the office together in the morning " ito ang kinaiinisan ko minsan kay Nathan. Masyado itong mapilit, he always forcing his will to me. I just can't help but to roll my eyes on hin more.

" You know that I'm not going to do that " sinukbit ko na ang shulder bag ko at naglakad na palabas ng opisin. Naramdaman ko naman sumunod ito sakin.

" mais pourquoi " ( but why )Hindi ko alam kong ilang beses tong pinag-ire ng nanay nito at napaka-kulit. Ilang beses ko na itong pinag-tabuyan pero ito parin siya sa harap ko.

" j'ai encore du chemin à faire " ( I still have a way to go ) naiinip kong sagot dito. " Can you just come back some other time Nathan? I just can't go home with you right now. I still have something to do. " pagpa-patuloy ko pa.

" Fine, I let you go for now, but next time I will not accept no as an answer " he wink before finally left. I lied, hindi totoong may pupuntahan pa ako. Sadyang gusto ko lang talagang umuwi gamit ang sasakyan ko. Aside from the fact na aasarin na naman ako ni Jennice kapag nakita niya akong hinatid ni Nathan ay alam kong magiging iba na naman ang dating nito sa binata kagaya na lamang ng minsan ko itong inimbitahan na pumasok sa condo namin non.

Flashback ~

I currently watching anime that time when our doorbell rang. I take a peek at the pee hole and to found out that it's Nathan at may dala itong pagkain. Binuksan ko ito at hinarap ang lalaki.

" Hi, Yazmine " naka-ngiti nitong bati habang nakataas ang isang kamay at isa naman ay may hawak na pagkain.

" Hello Tristan, What brings you here? " naka-ngiti ko ding tanong reto. It's almost 10 in evening at nagtataka ako kong bakit nasa labas parin into sa ganong oras

" I just want to bring you this cupcakes, Mommy made then...you can share it with your friend,Jenice " sagot naman nito sakin.

" It's that all? "napakamot naman ito sa ulo niya at bahagyang namula na kinakunot ng noo ko.

" Is there somethg wrong, Nathan? " nagtataka kong tanong reto.

" Umm can you first let me in? " namumula parin nitong sagot at di maka-tingin ng diritsu sakin.

" Okay come inside " Pumasok naman siya at umupo sa pwesto ko kanina. Umupo naman ako sa pang-isahang upoan.

" Are you going to start talking or your just wanna stare at my face the whole evening? " I roll my eyes because of annoyance.

" I like you " panimula nito. " I really like you, Yazmine and if you let me... I want to court you " bored ko lang siyang tinignan. Mabait si Nathan at pogi, marami retong nagkaka-gusto hindi lang dahil sa pagiging model nito, kundi sa pagiging magaling na lawyer nito. I don't want to hurt him, pero ayaw ko din siyang paasahin in the same time. Tumayo ako at lumapit sa kanya. Naka-tingin lang siya sakin at inaantay ang susunod kong gagawin. Yumuko ako at binigyan siya ng magaan na yakap. Akmang sasabihin ko na sana sa kanya na hanggang pagkaka-ibigan lang ang kaya kong ibigay sa kanya ng bumukas ang pinto. It's Janice na bahagya pang lumaki ang mata pagka-kita samin.

" Do am I disturbing something? " bumalik ako sa pagkaka-upo at dina-natuloy ang balak kong sabihin. Lumapit samin si Janice at naupo ito katabi ni Nathan.

" I like you friend and I want to court her, but I guess it's no need for that...I think she likes me too " kumikislap na matang saad nito na kinatampal ko naman ng noo ko. He got me wrong, iba ata ang naging tingin niya sa pagyakap ko.

" Wait, wait Nathan. You got it wrong " I look at Janice side, pinipigilan nitong matawa. I just roll my eyes on her. " I don't like you, I like you as a friend, but more than that... I just can't. I'm sorry Nathan, I hope you won't be mad at me " seryuso kong saad dito. Importatnte sakin ang pagka-kaibigan at labis akong manghihinayang kong dahil lang dito ay masisira ang pagka-kaibigan naming dalawa.

" Even you don't like me it doesn't mean you can stop me from courting you. I won't stop until you fall inlove with me " then he wink and left.

End of Flashback.

Simula non ay madalas na itong magparamdam sakin. Basta na lang sumusulpot mula kong saan. Nagpa-tuloy na ako sa pagbaba hanggang sa makarating ako sa parking lot. I drove my Pink Shelby Mustang GT500. Madami akong sasakyan na pangkarera at hindi, but among them this car is my favorite. Regalo to sakin ni Janice nong birthday ko muntikan pa nga kaming mag-away dahil apaka mahal ng kotse na toh, but in the end we decided na kotse din ang iregalo ko sa kanya sa birthday niya and when her birthday arrived I gave her the car key of her brand new Purple Chevrolet Camaro ZL1. Tuwang-tuwa siya that time ng nakita ang sasakyan sa garage.

Mabilis lang akong nakarating ng bahay. Ang normal na 45 minutes drive galing sa opisina hanggang sa bahay ko ay naging 30 minutes na lang kapag mustang ang gamit ko. Agad na bumukas ang mataas na black na gate ng marining ang busina ko. I have one of a kind of a horn na madali lang para sa mga security guard na identity na ako ang dumating. Pinark ko ang kotse ko tapat ng pinto ng bahay ko. I got off then toss the car key to my own parking assistant.

Isang nasa mid-40's ang lumabas mula sa loob at sinalubong ako.

" bienvenue mademoiselle " (welcome back miss) " Tu veux manger? " (do you want to eat?) bungad nito sakin at agad na inabot ang dala kong bag.

" Je veux juste manger des pâtes et du pain, et un verre de jus de pomme, s'il vous plaît " (I just want to eat pasta and bread, and Apple juice please) sagot ko naman reto. Dumiritsu ako sa dinning table at naupo na ruon. Habang nag-aantay ay inabala ko muna ang sarili ko sa pag s-scroll sa social media. Naka-tanggap ako ng isang mensahe mula kay Janice. Agad ko iyung binuksan.

" Girl may nakausap ako kanina na isang may ari ng isang modeling agency " yun ang laman ng message nito.

" What agency? " sagot ko naman.

" Under daw siya ng Alcantara Co. " my heart beat suddenly stop after reading it. Alcantara Co? ito ang kompanya na pamamay-ari ni Simon Alcantara na ngayon ay pinamamahalaan na ng anak nito na si Prince Tristan Alcantara. What a small world, wala akong balak na mag model para sa kompanya ng ex husband ko, but at the same time I got curious bakit ako ang napili nila. Nakilala kaya ako ni Tristan?

" Tell her to meet me in my office tomorrow " huli kong reply kay Janice bago ko ibaba ang cellphone ko sa taas ng mesa. Agad akong natakam ng maamoy ko ang Carbonara. Kanina pa ako nag c-crave nito, bukod sa favorite ko ang pasta among them carbonara ang pinak gusto ko. I take a full pork of pasta then take a bite to my toasted butter bread. Hmm..perfect combination talaga ang dalawang to. After kong kumain ay ininom ko ang apple juice ko, I stare at my plate at diko namalayan na naubos ko pala lahat ito. Ganon siguro talaga ako ka-gutom. Tumayo na ako at umakyat sa kwarto ko. Nagpa-hinga ako muna ako saglit bago nag desisyong maligo. Habang nasa ilalim ng tubig ay diko mapigilang mag-isip. Paano kapag tinanggap ko ang offer ng Alcantara Co? Muli ba kaming magkikita ni Tristan? Nakaramdam ako ng excitement at kunting takot.

Pero hindi dapat ako matakot, sila ang may kasalanan sakin na kailangan pang-bayaran at hindi ako. Muling sumiklab ang galit sa puso ko, pagbabayarin ko sila sa ginawa nila sa pamilya ko. Paglalaruan ko sila at luluhorin sa harap ko. I will make them beg me to help them. I smirk and finish my bath, I cover my hair with a towel and cover my body with a bathrobe. Kumuha ako ng wine sa loob ng aking mini fridge na nasa loob ng aking kwarto at nag-salin non sa baso. I hold the wine to my left hand then walk to the terrace. I love watching the view of the city light, it makes me calm and relax.