วิศวะคนโหดโหมดหวงเมีย 36
หวง
“อ๊ะ” ลูกแพรรู้สึกตัวขึ้นมาในช่วงบ่าย ในยามที่ขยับตัวความปวดเมื่อยตามร่างกายก็แล่นเข้าเล่นงาน ใบหน้าสวยเหยเกในยามที่พยุงตัวลุกก่อนจะก้มมองปรากฏว่าในตอนนี้ร่างกายเธอมีเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวโคร่งสวมใส่อยู่ แต่เมื่อมองหาเจ้าของเสื้อกลับไม่พบแม้แต่เงา
มือเรียวหยิบโทรศัพท์ของตัวเองที่วางอยู่โต๊ะหัวเตียงขึ้นมาเปิดดูปรากฏว่ามีข้อความจากหมอกที่ส่งเข้ามาเมื่อชั่วโมงก่อน
‘'ฉันมีงานด่วน ตื่นมาแล้วก็กินข้าวกินยาซะ จะรีบกลับ’
“ก็ยังถือว่ามีความรับผิดชอบอยู่บ้าง” หญิงสาวพึมพำออกมาหลังจากอ่านข้อความบนหน้าจอก่อนจะวางมันไว้ที่เดิมแล้วค่อย ๆ ประคองตัวลุกออกไปข้างนอกห้องเพื่อหาอะไรกิน เพราะตั้งแต่เช้ายังไม่มีอะไรตกถึงท้อง
ดวงตากลมมองถ้วยข้าวต้มหน้าตาน่ากินที่วางอยู่บนโต๊ะด้วยรอยยิ้มบาง ๆ ก่อนที่รอยยิ้มหวานนั้นจะค่อย ๆ หายไปเมื่อเหลือบเห็นแผงยาคุมฉุกเฉินที่วางอยู่ข้าง ๆ เป็นเพร
