Hardin Ng Mga Gamugamo

Chapter 5

"Saan mo ba talaga ako dadalhin?" Bulyaw ko kay Lukas na sinamahan ng pagtadyak sa isa niyang paa dahilan upang gumewang-gewang iyong motor na sinasakyan namin habang paakyat sa madamong burol. Napayakap tuloy ako sa kanya nang mahigpit sa takot na baka matumba ang motor na sinasakyan namin.

"Mamaya, malalaman mo rin. At kung gusto mong hindi dito magtapos ang mga pangarap mo sa buhay, umayos ka riyan. Huwag kang malikot!" Ang pagsaway niya.

"Alam mo bang k********g itong ginagawa mo?

"E di, ipakulong mo ako. Isang matipuno at gwapong gwardiya nakulong dahil sa pangingidnap ng isang gwapong binatilyo. Ganda ng headline diba?"

"Grrr, ano ba talaga ang kailangan mo sa akin. Bakit kinakailangan pa nating lumayo?"

Hindi na niya ako sinagot. Pinagtutuunan niya ng pansin ang pagmamaneho. Medyo matarik rin kasi ang burol na aming inakyat at sa isang maling kambyo niya lang tiyak magpagulung-gulong kami pababa.

Tumahimik na rin ako. Hinayaan ko na lang kung saan man niya ako nais dalhin. Hanggang sa inihinto niya ang motor sa ilalim ng puno ng Talisay na noo'y nagmistulang higanteng christmas tree dahil sa dami ng mga alitaptap na namamahay rito at nakakalat sa damuhang nasa palibot lang ng puno.

Biglaw tinunaw ang sobrang inis na aking nararamdaman ng masilayan ang tanawing iyon. Daig pa nito ang isang amusement park na nakikita ko sa mga palabas sa telebisyon.

Sa ibabang bahagi naman ng burol ay naroon ang dagat kaya naman napakalamig ng pagbugso ng hangin sa aking balat. At sa dako pa roon ng karagatan ay makikita ang mga nagkikislapang mga ilaw na mistulang alitaptap na rin sa sobrang layo.

"Ang ganda naman dito!" Hindi ko na napigil ang sarili na ibulalas ang magandang tanawin na aking nakikita.

"Madalas ako dito kapag gusto kong mapag-isa!" Ang narinig kong pahayag ni Lukas.

Binuksan niya ang u-box ng kanyang motor at kinuha mula roon ang isang portable mat at inilatag iyon sa silong ng puno ng talisay. May nakita rin akong isang tangkay ng rosas at nakasupot na mga pagkain at isang bote ng wine. Lahat iyon ay napagkasya niya sa u-box ng kanyang motorsiklo.

Nang matapos niyang inilatag ang mga iyon, laking gulat ko ng bigla siyang umakyat sa puno at nang makababa, hawak na niya ang isang gitara.

"Gusto mong malaman na kung bakit dinala kita rito, diba?" Ang tanong niya sa akin sabay lapag ng kanyang gitara sa banig.

Hindi agad ako nakasag. Puno ng katanungan ang aking isip sa kung para saan ang gimik niyang iyon.

Lumapit siya sa akin, inabot niya ang aking kamay saka hinila ako para samahan siya na maupo sa banig na inilatag niya. Tumalima naman ako. Umupo ako sa harap niya. Sa tulong ng kanyang maliit na chargeable lamp, kitang-kita ko ang napakaamo at gwapo niyang mukha. Tumitig siya sa akin.

"Ito ang lugar na kung tawagin ay hardin ng mga gamugamo dahil sa dami ng mga gamugamong nananahan dito noon. Ngunit sa paglipas ng panahon ang mga insektong iyon ay lumipat na ng matitirhan at ang pumalit sa kanila ay ang mga nakabibighaning mga alitaptap na iyong nakikita. Isa itong paraiso para sa akin dahil talaga namang napakanda ng lugar at napakapresko ng hangin na nagmumula sa karagatan . Iyang mga maliiit na ilaw na naabot ng iyong mga paningin, iyan ang siyudad ng Maynila..." Pahayag niya.

Namangha naman ako dahil hindi ko inakala na Maynila na pala ang sa dako pa roon ng karagatan. Parang ang lapit lang kasi at tanging ang malawak na karagatan lang ang naghihiwalay sa aming kinaroroonan.

"...Nang matagpuan ko ang lugar na ito, naisip kong dito dalhin ang taong noon paman ay idinadambana na ng aking puso, ang taong ninanais kong makasama habang ako'y nabubuhay. Alam kong walang-wala ako, isa lamang akong hamak na gwardiya dahil bigo akong makamit ang mga pangarap ko sa buhay, ganunpaman, ako naman iyong taong may paninindigan at marunong tumupad sa pangako. Sa simpleng pamumuhay na mayroon ako, iyon ang ipangtataguyod ko sa isang pamilya na gusto kong buuin na bagama't hirap, marangal naman!"

"T-teka, sandali, bakit sa akin mo sinasabi 'yan? B-bakit ako ang dinala mo rito?" Kunot-noong tanong ko sa kanya. Naguguluhan ako. Wala kasi akong maisip na ideya kung para saan iyong gimik niya na parang nagpipiknik disoras ng gabi at sa silong pa na ng puno ng talisay.

Nakita ko ang pagsilay ng isang matipid na ngiti sa kanyang labi. Dinampot niya ang gitara at nagsimulang magtipa. Ngayon ko lamang nalaman na marunong pala siyang magitara.

Muli siyang tumitig sa akin. Batid kong may kakaiba sa paraan ng pagtitig niya subalit hindi iyon ang gusto kong paniwalaan. Ayokong mag-assume sa napakimposibleng bagay.

JUST AN ORDINARY SONG

TO A SPECIAL BOY LIKE YOU

Iyon ang simula ng kaba sa aking dibdib nang pinalitan niya ang lyrics ng kanta sa BOY sa halip na GIRL. Tandang-tanda ko pa na ang awiting iyon ang kinanta niya noong nasa restaurant kami sa dati naming bayan isang araw bago siya lumuwas ng Maynila. Sariwa pa sa aking isip ang sinabi niya noon na ang kantang iyan ay kanyang inihahandog sa taong itinatangi niya ngunit bakit ako ang kinakantahan niya ngayon?

FROM A SIMPLE GUY

WHO'S SO INLOVE WITH YOU

I MAY NOT HAVE MUCH TO SHOW

NO DIAMONDS THAT GLOW

NO LIMOUSINS

TO TAKE YOU WHERE YOU GO

BUT IF YOU EVER FIND YOURSELF

TIRED OF ALL THE GAMES YOU PLAYED

WHEN THE WORLD SEEM SO UNFAIR

YOU CAN COUNT ON ME TO STAY

JUST TAKE SOMETIME

TO LEND AN EAR

TO THIS ORDINARY SONG

JUST AN ORDINARY SONG

TO A SPECIAL BOY LIKE YOU

FROM A SIMPLE GUY

WHO'S SO INLOVE WITH YOU

I DON'T EVEN HAVE THE LOOKS

TO MAKE YOU GLANCE MY WAY

THE CLOTHES I WEAR

MAY JUST SEEM SO ABSURD

BUT DEEP INSIDE OF ME IS YOU

YOU GIVE LIFE TO WHAT I DO

ALL THOSE YEARS MAY SEE YOU THROUGH

STILL I WILL BE WAITING HERE FOR YOU

IF YOU HAVE TIME

PLEASE LEND AN EAR

TO THIS ORDINARY SONG

Nagcracked ang kanyang boses sa huling bahagi ng kanta, halatang naiiyak. Itinabi niya ang gitara na hindi pa rin naalis ang tingin sa akin. Grabe ang titig niyang iyon, nakakatunaw. Mas lalo tuloy lumakas ang kabog sa aking dibdib.

Kinuha niya ang isang tangkay ng pulang rosas. Inabot niya iyon sa akin sabay sabing, "Mahal kita, Koy!"

Siyempre nagulantang ako, hindi ko inaasahan ang mga katagang lumabas sa kanyang bibig. Hindi ko rin maisalarawan ang aking nararamdaman sa panahong iyon. Sa pagkakaalam ko, straight siyang lalaki.

O siya, sabihin ng lalaking pumapatol sa isang katulad ko subalit anong mapapala niya sa isang hamak na working student na gaya ko? Hindi sa hinuhusguhan ko ang kanyang pagkatao, kadalasan kasi pera lang ang kadalasang habol ng mga lalaki sa mga bakla. Kaya naman, "Bakit ako?" Ang katagang lumabas sa aking bibig.

"Bakit nga ba ikaw? Iyan din ang tanong ko noong araw nang una kitang makita habang naglalaro ng volleyball kasama ng mga tropa mo doon sa baryo natin. Alam ko sa sarili kong lalaki ako, subalit ewan ko rin na kapag nakikita kita, hindi ko maipaliwanag ang sayang nararamdaman.

Inakala ko noong una ay baka naghahanap lang ako ng isang kapatid na lalaki kasi nga puro mga babae ang sumunod sa akin subalit habang patuloy sa paglikwad ang mga araw, patindi nang patindi ang aking nararamdaman sa'yo.

Hanggang sa nagising na lamang ako isang araw na mahal na kita ngunit hirap akong ihayag iyon dahil sa katotohanang pareho tayo ng kasarian at baka isipin mong nababaliw na ako. Isa pa, bata ka pa noon, baka kapag sabihin ko sa'yo ang tungkol sa aking nararamdaman, ipagkakalat mong nababakla na ako na itinuturing na isang kamalasan sa ating mga ka-nayon.

Kung natatandaan mo noong binigyan kita ng tatlong suman nang unang beses kang pumunta ng bahay upang ipaalam na magpapakopra kayo, I LOVE YOU ang ibig sabihin noon. Aminado akong torpe ako sa panliligaw ngunit wala ng mas totorpe pa kapag ang nililigawan mo ay isang lalaki rin dahil hindi mo tiyak kung ano ang kahihinatnan.

Noong nag-videoke ako sa isang restaurant habang kumakain ka, isang araw bago ako lumuwas ng Maynila, tinanong kita kung naranasan mo na bang magmahal, ngunit nang sinabi mong hindi, di ko naiwasang masaktan, akala ko kasi Oo ang isasagot mo dahil pakiramdam ko may gusto ka rin sa akin dahil hindi ka pumapalag sa mga pinapagawa ko sa'yo kapag tamaan ng libog.

Ngunit akin ding naisip na masyado ka pang bata para umibig. Kaya naman noong ako naman ang tinanong mo kung may napupusuan na ba ako, sinabi kong Oo at hinihintay ko lang kung nasa hustong gulang na siya saka ko siya ligawan.

Ikaw iyon, Koy. Ikaw ang taong tinutukoy ko. Ikaw ang taong pinapangarap ko na makasama habang nabubuhay. Maaring wala akong narating dahil sa hindi ko inaasahan ang paghagupit sa akin ng tadhana ngunit ipinapangako kong hindi kita sasaktan. Pakamamahalin kita ng higit pa sa buhay ko. Magsisikap ako para sa atin. Hindi man normal sa paningin ng iba ang bubuuin kong pamilya kasama ka, ngunit patutunayan kong kaya nating lumigaya na walang naaapakang iba...!"

Bumulwak ang aking mga luha nang hindi inaasahan. Masyado akong nadala sa kanyang sinabi. Ramdam kong nanggaling iyon sa kaibuturan ng kanyang puso, puno ng sinseridad.

Hindi pa man naging malinaw sa akin ang mga dahilan ng pagtalikod niya sa aming samahan noon, subalit ang poot at hinanakit na nararamdaman ko sa kanya ay bigla na lamang nawala, mistula iyong malakas na ulan sa tigang na lupain.

Isinubsob ko ang aking mukha sa dalawa kong palad. Gumagalaw ang aking balikat gawa ng labis na paghikbi ngunit hindi iyon dahilan ng lungkot kundi sa hindi matatawarang kaligayahan.

Mahal ako ni Lukas.

Iyon ang paulit-ulit na rumirehistro sa aking isipan. Hanggang sa naramdaman ko ang mga palad niyang humawi sa dalawa kong kamay na itinakip ko sa aking mukha. Hinawakan niya ang aking baba at iniangat iyon. Nagkatitigan muli kami, mata sa mata.

"Huli na ba ang dating ko? Kayo na ba ni Gina?" Ang tanong niya.

"Aaminin kong binabalak ko na siyang ligawan kahit na alam kong hindi ang tulad niya ang magapapaligaya sa akin nang lubusan. Bata pa lamang ako, alam ko na kung anong pagkataong mayroon ako. Ngunit nang mamatay si Itay at ako na ang humalili sa kanya sa mga naiwan niyang responsibilidad sa aming pamilya, sinikap kung ituwid ang aking pagkatao dahil sa iniisip kong kamalasan lang ang hatid ko sa aming pamilya lalo pa't ako ang dahilan ng pagkamatay ni Itay. Ngunit sadyang hirap lang turuan ng damdamin. Aaminin ko na sa kabila ng galit at hinanakit ko sa'yo dahil sa pagtalikod mo sa akin noon, kailanman hindi ka nawala sa puso ko!"

"Ibig bang sabihin niyan may nararamdaman ka rin sa akin? Mahal mo rin ba ako, Koy?"

Kinuha ko ang rosas na hawak niya. Pansamantala ko iyong itinabi.

"Nang unang umusbong ang paghanga sa aking puso, sa'yo ko kaagad nararamdaman iyon, Koy. Hindi mo lang alam kung gaano ako kasaya nang binigyan mo ako noon ng suman. Kung hindi lang iyon napapanis, ipapa-frame ko sana iyon bilang alaala ko sa'yo. Mahal na mahal kita na kahit anong pilit kong kalimutan ka dahil ikaw ang sinisisi ko sa pagkamatay ni Itay, sadyang hindi ko magawa. Nang umalis ka sa'tin, hindi na kailanman ako tumingin ng ibang lalaki at lalong hindi ko tinangkang tumikim dahil nakain-in sa buo kong sistema ang iyong mga tagubilin. Sa'yo lang ako liligaya at ikaw rin ang pinapangarap ko na makasama!"

Isang mahigpit na yakap ang iginawad namin sa isa't-isa. Ramdam ko ang init ng kanyang katawan.

"Salamat"

Ang sambit niya nang kumalas kami sa isa't isa.

"I love you, Koy!" Pahayag ko.

Pinahid ko ang mga luhang nangilid sa kanyang mga mata. Ganoon din ang ginawa niya sa akin. Pagkatapos, unti-unti niyang inilapit ang kanyang mukha sa aking mukha.

Pumikit ako habang hinihintay ang pagdampi ng mapupula niyang labi sa aking labi. Isang banayad na halik ang iginawad niya sa akin. Ninanamnam namin ang tamis ng unang halik bilang magkasintahan.

Hanggang sa naging mapusok ang aming halikan. Dahan-dahan niya akong inihiga sa banig. Iniisa-isa niyang tinanggal ang mga butones sa suot kong polo.

Napaliyad naman ako nang bumaba ang halik niya sa aking leeg hanggang sa parteng dibdib ko. Nagdulot iyon ng kakaibang sensasyon sa akin. Bumalik ang mga labi niya sa aking labi. Napaungol naman ako sa sobrang sarap niyang humalik lalo na nang ginalugad ng kanyang dila ang magkabila kong tainga.

Habang abala siya sa pagpapaligaya sa akin, naging abala rin ang aking mga kamay sa pagtanggal ng mga butones ng kanyang jacket. Nang matanggal na lahat, pansamantala niyang itinigil ang ginagawa upang hubarin iyon kasama ng puting sando.

Lumantad sa aking paningin ang nakapanlalaway niyang katawan. Nakakapanikluhod ang nag-uumbukan at matambok niyang dibdib. Nasa tamang hulma ang nakahilerang pandesal sa walang kataba-taba niyang tiyan. Nasa tamang laki naman ang kanyang mga biceps.

Dahil sa hindi ko na makayanan ang init na aking nararamdaman dahil sa nilalang na noo'y nakadagan sa akin, bumalikwas ako at ako naman iyong pumaibabaw sa kanya.

Siniil ko ng halik ang kanyang mga labi pababa sa kanyang leeg habang ang isang kamay ko ay naging abala sa panlalamas ng nag-uumbukan niyang dibdib. Sa tulong ng liwanag ng buwan at ng mga alitaptap sa itaas namin, kitang-kita ko ang pagalaw noon na tila nag-aanyayang aking sunggaban.

At iyon na nga ang aking ginawa. Magkabilaan ko iyong siniil ng halik na may kasamang pagkagat dahilan upang umalsa pa lalo ang kanyang maumbok na dibdib. Ilang saglit pa'y bumaba ang aking dila at ang pandesal naman niya ang aking ginalugad at ang dalawang kamay ko ay walang habas na nilalapirot ang nagyayabang niyang mga dibdib.

Dahil doon, hindi na napigil ni Lukas na huwag umungol. Napakapit pa siya sa aking buhok at itinulak ako pababa. Alam ko ang gusto niyang mangyari. Parang nanumbalik ang mga panakaw naming sandali noong mga bata pa kami. Ang kaibahan lang ay hindi na ito dala ng libog lang kundi may kaakibat na itong pagmamahal. Bago ako tumuloy sa talagang misyon ko, muli kong binalikan ang dibdib niya at malahayop ko iyong nilapa na tila gutom na gutom.

"Koy, ahh!" Ang nakakalibog niyang sambit na may kasamang pag-ungol na tila musika sa aking pandinig.

Hanggang sa pinuntirya ko na kung ano ang talagang pakay ko, iyon ay ang gabakal na sa tigas niyang alaga sa pagitan ng kanyang mga hita. Hinawakan ko muna iyon saka hinalikan ang mamula-mulang ulong nito. Sa tantiya ko, doble ang inilaki nito kumpara noon kaya naman nag-aalangan akong isubo iyon nang buo.

Ngunit dahil sa ayokong mabitin ang mahal ko, sinubo ko iyon ng buong-buo. Nabilaukan ako nang una subalit nasanay rin ako sa laki nito sa kalaunan at ang dali na lang para sa akin na isagad ito sa aking lalamunan na siyang ikinatirik ng kanyang mga mata.

Sa buong buhay ko, iisang lalaki lang ang aking natikman ngunit tila yata naging bihasa na kaagad ako sa pagsubo. Ilang minuto rin akong nagtaas-baba sa kanyang tarugo. Pati ang dalawang bilog na nakalawit sa ibaba ay hindi ko rin pinalagpas. Pinasadahan rin ng aking dila ang kanyang singit na mas lalo niyang ikinaulol.

Maya-maya pa'y pinigil niya ako habang naglabas-masok sa aking bibig ang kanyang p*********i. Bumalikwas siya at ako naman iyong pinahiga niya. Muli niyang ibinalik sa akin ang sarap na ipinagkaloob ko sa kanya maliban sa pagsubo.

"Koy, pwede ba?" Paanas niyang wika nang dumako ang halik niya sa aking tainga habang ang isang kamay niya ay sinasalat ang maumbok kong likuran. Nakuha ko agad ang kanyang nais kaya, "Baka hindi ko kayanin, Koy!"

"Dahan-dahanin lang natin!" Pangungumbinse naman niya.

At bago pa man ako tumugon, muli niyang siniil ng halik ang aking mga labi at iniangat niya ang aking mga paa at iniangkla iyon sa kanyang balikat.

Nasipat kong may kinuha siya sa bulsa ng kanyang jacket na parang maliit na sachet ng shampoo. Binuksan niya iyon gamit ang kanyang bibig. Pinahid niya ang laman nito sa aking tumbon at ang ibang natira ay sa kanyang sandata.

Napapikit naman ako nang maramdaman ko ang pagpasok ng ulo ng alaga niya sa aking lagusan. At noong kalahati na ang nakapasok, hindi ko na napigil ang mapa-Ahhhh dahil sa sobrang sakit na aking naramdaman na para bang napunit ang aking laman doon. Hindi nakatulong ang pampadulas na inilagay niya para maibsan ang sakit.

"Ahhhh, Koy ansakit!" Hiyaw ko nang tuluyan na siyang makapasok sa akin.

Halos pagsasampalin ko na siya sa sobrang hapdi na tila may kung anong napunit doon. Hindi rin naman kasi pangkaraniwan ang kanyang sukat.

Kaagad naman niyang siniil ng halik ang kaliwa kong dibdib at pinaglaruan ng kanyang dila ang aking u***g upang malabanan ko ang sakit. Ilang minuto rin bago siya gumalaw.

At noong pakiramdam ko'y nasanay na ako sa laki niya, kinabig ko ang kanyang balakang upang ipabatid na simulan na niya ang pag-ayuda.

Magkahalong sakit at hapdi ang aking nararamdaman nang una at sa kalaunan ay nahalinhan na rin ng ibayong sarap. Sumabay ang aming mga halinghing at mga ungol sa ingay ng mga kulisap sa paligid pati na ang salpukan ng aming mga katawan. Saksi ang mga alitaptap at buwan sa langit sa tamis ng pag-ibig na aming pinagsaluhan.

Bayo kung bayo ang ginawa niya sa akin. Damang-dama ko ang sukat niya sa aking kaibuturan. Kapwa kami napapamura sa kakaibang sarap na aming natatamasa. Hanggang sa sabay na sumambulat ang katas ng aming pagsinta.

"I love you, Koy!" Ang sabi niya nang tumabi ng higa sa akin haplos-haplos ang aking buhok.

"I love you too, Koy!" Ang tugon ko rin na noo'y nakaunan na sa isa niyang bisig.

"Paano si Gina?"

"Hindi pa naman ako nakapagtapat nang tuluyan sa kanya kaya wala kang dapat na ipag-aalala. Mabuti na lamang at hinila mo ako palayo sa kanya kanina. Plano ko na talaga kasing ligawan siya dahil sa inis ko sa'yo!"

"Ha? Bakit naman?" Tumagilid siya paharap sa akin.

"Dahil kay Trexor. Ipinagkakalat niya kasi sa buong restaurant na may relasyon kayo!"

"K-kung gano'n, nagseselos ka?"

"Opo, nagseselos ako, SG Lukas Arguilles. Lalo na kapag naghaharutan kayo sa harap ko. Hindi na kayo nahiya sa mga tao. Yak!"

"Naging epektib pala ang plano namin!"

"A-anong plano?" Kunot-noong tanong ko sa kanya.

"Ang pagselosin ka para bumigay ka. Malakas kasi ang kutob kong may gusto ka rin sa akin at natabunan lamang iyon ng mga hinanakit mo. Ngunit noong tila yata hindi naging epektib dahil wala ka man lang reaksiyon kahit na nilalandi na ako nang husto ni Trexor sa iyong harapan, proceed na kaagad ako sa plan B lalo pa't sinabi mong liligawan mo na si Gina pagkatapos ng pageant. Kaya bago pa man mangyari iyon, dinala kita rito upang maipagtapat ang aking narardaman"

"Hmm, paano kung hindi kita sinagot dahil hindi naman pala kita mahal?"

"Ayos lang. Pero hindi rin naman ako titigil hanggang hindi ka maging akin. Hindi ako makakapayag na si Gina ang makaangkin sa'yo!"

Parang idinuduyan ako sa sobrang kilig dahil sa kanyang sinabi. Dinampian ko siya ng halik sa labi.

"Sa totoo lang, wala naman akong balak na ituloy ang panliligaw sa kanya, Koy. Alam kong mahal ako ni Gina at kayang-kaya ko siyang mapasagot subalit mahirap dahil hindi naman ang katulad niya ang makapagbibigay sa akin ng ligaya na sa'yo ko lamang natagpuan. Mahal na kita noong mga bata pa lamang tayo. Sa sandaling sinabi mong mahal mo ako at naging tayo, masasabi kong nakamit ko na ang isa sa mga pangarap ko sa buhay. Hindi ko na papangarapin ang magkaroon ng magarang bahay at lupa o mamahaling sasakyan. Kuntento na akong aangkas sa motorsiklo mo kung kapalit naman nito ang pananatili mo sa buhay ko!" Maluha-luha kong wika.

Naalala ko kasi ang lyrics ng awiting kinanta niya kanina. Simpleng tao lang si Lukas, isang gwardiya sa paaralang aking pinapasukan ngunit isinusumpa kong hindi ko siya ipagpapalit kahit na kanino kahit patuloy man akong nakababad sa lusak na kinagisnan ko.

Isang mahigpit na yakap ang iginawad niya sa akin. Naramdaman ko ang pagpatak ng luha niya sa aking balikat. Nadala marahil sa aking sinabi.

"Salamat, Koy. Ipinapangako kong alisin ang salitang SORRY sa aking bokabularyo dahil kailanman hinding-hindi kita papaluhain. Sabay nating haharapin ang bukas at suungin ang lahat ng mga pagsubok na darating. Saksi ang lugar na ito, ang hardin ng mga gamu-gamo sa tapat sa wagas na pagmamahal ko sa'yo!"

At muling naglapat ang aming mga labi at sa ikalawang pagkakataon muli naming nilakbay ang daan patungong paraiso. Pagkatapos no'n, iginiya niya ako sa ibaba ng burol na kung saan naroon ang dagat upang maligo.

Mula sa aming kinaroroonan, tanaw namin ang puno ng talisay na pinamahayan ng mga nagkikislapang gamu-gamo. "Ang ganda talaga dito ano, sarap patayuan ng resthouse. Bakit kaya nanatili pa ring hardin ng mga gamugamo ang tawag dito gayung mga alitap naman na ang kasalukuyang nananahan rito?" Ang naibulalas ko.

"Yan nga din ang nasaisip ko kapag pumupunta ako rito. Mukhang nasanay na kasi ang mg taga rito na hardin ng mga gamugamo ang itawag sa lugar na ito sa halip na alitaptap. At tungkol naman sa sinabi mong reathouse, kung may pera lang sana ako, matagal ko na itong binili at pinatayuan ng bahay upang dito na tayo titira!" Ang wika naman niya mula sa aking likuran. Nakayakap siya noon sa akin habang nasa tubig kami, walang mga saplot sa katawan.

"Koy, anong nangyari sa pagiging varsity mo? Diba dapat graduate ka na ngayon at may maganda ng trabaho?"

Naibulalas ko na rin ang malaking katanungan sa aking isipan. Narinig ko ang paghugot niya ng malalim na hininga. Kumalas siya sa akin. At nagpatiuna patungo sa itaas ng burol na kung saan naroon ang mga damit namin.

"Koy, sandali. May nasabi ba akong hindi mo nagustuhan?" Habol kong tanong sa kanya ngunit hindi niya ako nilingon.

Laking pagtataka ko naman sa kanyang inasal kaya naman sumunod agad ako sa kanya. Wala namang mali sa tanong ko at iyon ang gusto kong linawin. Ano nga kaya ang nangyari sa kanya sa Maynila?