เวลาเคลื่อนผ่านรอบตัวมารุตช้า ๆ
...
คืนนี้เป็นอีกค่ำคืน
ที่มารุตพิงตัวเข้ากับเคาน์เตอร์
บาร์รอบ ๆ เงียบสนิท เหล้าในแก้วสั่นเล็กน้อย
ตามมือที่สั่น เขาซบหน้าลงกับแขน
น้ำตาไหลไม่ขาดสาย
..
ความคิดถึงไอริสกัดกินใจ
เขาเห็นภาพเธอในหัวซ้ำ ๆ รอยยิ้ม ดวงตา
แก้มเนียน มือเล็กที่เคยแตะดอกไม้
...
“ไอริส ..คุณอยู่ไหน…”
เสียงเขาสั่นพร่า เป็นคำเรียกหาในความเงียบ
น้ำตาไหลปนเหล้า รสขมเจือความเจ็บปวด
..
เขาค่อย ๆ เงยหน้าขึ้น
เหลือบมองแก้วเหล้าเปล่า
มืออีกข้างจับขอบเคาน์เตอร์แน่น
เหมือนพยายามเกาะความจริงเอาไว้
แต่หัวใจกลับว่างเปล่า
มันเหมือนถูกฉีกออกเป็นชิ้น ๆ
เมื่อไม่มีไอริสอยู่ตรงนั้น
...
ทุกความทรงจำของเธอ
ทำให้เขาเจ็บปวดที่สุด รอยยิ้มของไอริส
ความใกล้ชิดเมื่อครั้งก่อน
ความสนิทสนมที่ร้านดอกไม้
ทุกอย่างกลับมาเป็นภาพซ้อนในหัว
ใจเขาแทบทนไม่ไหว
...
แก้วเหล้าถูกวา
