"คุณวางแผน..ลอบทำร้ายผม?"

663 Words

บาร์เหล้านอกชานเมือง ในยามค่ำคืนสว่างไสว ด้วยแสงไฟสลัวปนสีส้มอบอุ่น เสียงเพลงแจ๊สคลอเบา ๆ ผสมกับกลิ่นเหล้ารสเข้มที่ลอยฟุ้งในอากาศ... ... บรรยากาศเต็มไปด้วยนักดื่มไม่กี่คน ที่พูดคุยหัวเราะ ... แต่ในมุมลึกสุดของบาร์ มารุตนั่งอยู่คนเดียว ในโซฟาหนังสีเข้ม .. สูทหรูตัดกับเงาสีแดงจากไฟนีออน .. ประตูบาร์เปิดออก ไอริสก้าวเข้ามาในชุดเดรสยาวสีดำเรียบ ที่โอบสรีระได้พอดีจนเผยความแอบเซ็กซี่ เส้นผมลอนสีน้ำตาล ไหลลงมารับกับไหล่เปลือยบาง ๆ ความสง่างามของเธอ เรียกสายตาทุกคู่ในร้านให้หยุดชั่วคราว โดยไม่รู้ตัว ... เธอเดินตรงมาหามารุต ท่าทีมั่นใจแต่สายตานุ่มนวล รอยยิ้มบางทำให้เขาเผลอกลืนน้ำลาย โดยไม่รู้ตัว .. “ห้าสิบล้าน…คำพูดคุณหนักแน่นแค่ไหน?” ไอริสพูดเสียงเรียบ แต่แฝงแรงกดดันจาง ๆ .. มารุตเอนตัวไปข้างหน้า สายตาคมกริบสบเข้ากับเธอ “ผมไม่เคยล้อเล่นเรื่องเงิน ที่ตรงนั้นผมต้องได้” .. เพียงเสี้ยววินาที เสียง ปัง! ดังลั่นจากหน้าร้าน กระจกบางบานแตกกระจาย เสียงกรีดร้องของแขกในบาร์ดังระงม บรรยากาศที่เพิ่งจะตึงเครียด กลับกลายเป็นความโกลาหล มือปืนปริศนาปรากฏตรงทางเข้า เล็งปืนพุ่งตรงไปที่มารุตทันที .. ดวงตาของไอริสวาบขึ้นด้วยสัญชาตญาณ ไอริสไม่รอให้ทุกอย่างสายเกินไป เธอคว้าข้อมือมารุตฉุดลุกขึ้น “ทางนี้ เร็ว!” .. ทั้งคู่วิ่งฝ่าความวุ่นวายไปยังทางเดินหลังร้าน ไอริสผลักประตูไม้หนัก ๆ เปิดออก ก่อนหันไปตะโกนสั่งเสียงเฉียบขาด “ปิดร้านเดี๋ยวนี้! อย่าให้ใครตามเข้ามาได้!” ... พนักงานที่เธอไว้ใจรีบทำตามทันที ไฟบางดวงดับลง เสียงล็อกประตูดัง กึก! ตัดขาดโลกด้านนอกไว้ .. มารุตหอบหายใจแรง ยืนพิงกำแพงหลังร้าน พลางมองเธอด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยคำถาม และความทึ่ง เขาไม่เคยคิดว่าผู้หญิงที่ดูอ่อนหวานตรงหน้า จะเด็ดขาดและนิ่งได้ถึงเพียงนี้ ... ไฟสลัวหลังร้านอบอวลด้วยกลิ่นเหล้า และควันบุหรี่ที่ลอยตามลมเข้ามา เสียงกรีดร้องและเก้าอี้ล้ม ยังดังลอดมาจากด้านหน้า ไอริสผลักมารุตเข้าในมุมกำแพง ปลายหางตายังคอยจับทิศทางของมือปืน ที่เคลื่อนไหวอยู่ด้านนอก .. แต่แทนที่มารุตจะรู้สึกขอบคุณ เขากลับจ้องเธอด้วยสายตาแข็งกร้าว เสียงทุ้มต่ำตะคอกเบา ๆ .. “คุณ…ใช่ไหม? แผนทั้งหมดนี่.. คุณวางไว้เพื่อลอบทำร้ายผม!” .. คำกล่าวหาทำให้เลือดในกายไอริสพลุ่งพล่าน เธอขมวดคิ้วทันที ก่อนหันกลับมาสบตาเขาเต็ม ๆ ริมฝีปากยกขึ้นเล็กน้อยอย่างเย็นชา .. “คุณบ้าไปแล้วเหรอ?!? ถ้าฉันคิดจะฆ่าคุณ… ฉันไม่จำเป็นต้องลากคุณวิ่งมาถึงตรงนี้หรอก” น้ำเสียงของเธอเฉียบคมราวกับมีดบาง ๆ ที่ฟันอากาศ ... มารุตยังไม่ลดท่าที ความไม่ไว้ใจฉายชัดในสายตา “แล้วทำไมต้องช่วยผม? ผู้หญิงอย่างคุณ…คงไม่ทำอะไรให้ใครฟรี ๆ” .. ไอริสหัวเราะหยันเบา ๆ พลางเอียงศีรษะ ดวงตาสุกใสวาวโรจน์ขึ้น “ใช่…ฉันไม่ทำอะไรให้ใครฟรี.. แต่ฉันก็ไม่ปล่อยให้คนมาล้มตาย ตรงหน้าฉันง่าย ๆ เหมือนกัน” .. ทั้งสองเถียงกันด้วยเสียงกระซิบกดต่ำ ทว่าแรงอารมณ์กลับหนักหน่วง จนเหมือนสายฟ้าใกล้ปะทะ เสี้ยววินาทีนั้น ไอริสเหลือบตาไปทางประตูแง้ม เห็นเงามืดของมือปืนยังยืนประจันอยู่ ปลายกระบอกปืนค่อย ๆ เลื่อนเข้ามาในช่องว่าง ... เธอรีบขยับเข้าหามารุตจนร่างแนบชิด ปิดบังเขาไว้ด้วยสรีระของตนเอง เสียงกระซิบร้อนแรงลอดผ่านริมฝีปากใกล้หูเขา .. “จะเถียงก็เอาไว้ทีหลัง… ตอนนี้ถ้าไม่อยากตาย ก็เล่นตามฉัน”!! ..

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more