ภายในบ้านบรรยากาศเงียบสงัด
จนแทบได้ยินเสียงลมหายใจ
โคมไฟสีอุ่นส่องให้เห็นดอกลิลลี่สีขาวนวล
...
ไอวินท์ นั่งลงตรงหัวโต๊ะ
สีหน้าสงบนิ่งแต่สายตาคมกริบเหมือนเหยี่ยว
ข้างๆ เขาคือ ไอวาร์
ที่ยังมีรอยช้ำเล็กน้อยจากการต่อยเมื่อครู่
ส่วนไอริสนั่งตัวเกร็งอยู่ฝั่งตรงข้าม
สีหน้ากังวลและคอยมองมารุตสลับกับพี่ชาย
...
มารุตทิ้งตัวนั่งลงช้าๆ ความดื้อรั้นยังคงฉายชัด
แต่ในใจเต็มไปด้วยแรงกดดัน
จนเหมือนมีหินกดทับ
...
เสียงของไอวินท์ดังขึ้น เรียบ เยือกเย็น
แต่หนักแน่นจนทำให้ทุกคนเงียบ
“นาย…ชื่อมารุต ใช่ไหม?”
..
มารุตเงยหน้าสบตา แววตาดุดันไม่ถอย “ใช่”
ไอวินท์พยักหน้าเล็กน้อย ก่อนถามต่อ
“ฉันจะถามตรงๆ…
นายคิดจะเข้ามายุ่งกับน้องสาวฉัน…
นายจริงจังแค่ไหน?!”
...
ห้องทั้งห้องเงียบกริบ
มีเพียงเสียงลมหายใจหนักๆ ของมารุต
หัวใจเขาเต้นแรงเหมือนจะระเบิด
...
ไอริสรีบเอ่ยขึ้นเบาๆ “พี่คะ….”
แต่
