ตอนที่ 4 เด็กสาวนัยน์ตาเศร้า..

1667 Words

บรืนนนน!!!!! ปึกกกกก!!!!! “เฮ้ยยยย!!!!” เอี้ยดดดดดดดดดดดด!!!!!!!! เสียงเข้มสบถขึ้นด้วยความตกใจ พร้อมกับที่ปลายเท้าหนาสลับแตะเบรกอย่างรวดเร็ว ล้อรถสปอร์ตบดไปกับพื้นถนนเสียงดังกึกก้องก่อนจะหยุดอยู่กับที่! ดวงตาคมวาวโรจ์นเต็มเปี่ยมไปด้วยความหงุดหงิด! มือสากระคายทุบลงกับพวงมาลัยรถหรูอย่างไม่ออมแรง พร้อมกับตวัดสายตาดุดันขึ้นมองหาคนไร้สติหรือไอ้โจรกระจอกงอกง่อย ที่ช่างกล้าหาญชาญชัยจะมาดักปล้นคนอย่างเขา!! ซึ่งคงจะถึงคราวชีวิตของมันแล้ว!ที่ดันซวยมาเลือกดักปล้นคนอย่างแอสตัน มอซิลล่า หนึ่งในห้าของมาเฟียใหญ่แห่งพันธมิตร!! ปึกกก!!! “แม่งเอ้ย!! ทำกูเสียจังหวะเหยียบรถฉิป!! ใครวะ!! พ่อจะฆ่ามันทิ้งซะ!!” เสียงเข้มเอ่ยขึ้นอย่างเอาเรื่อง สายตาคมกริบดั่งพญาเหยี่ยวเงินในตำนานมองทะลุกระจกหน้ารถสปอร์ตหรูของตัวเอง เพื่อหาสิ่งมีชีวิตไร้ประโยชน์ ที่กล้ากระโดดลงมาตัดหน้ารถของเขาอย่างกระชั้นชิด!! หากจะถูกเหยียบตายคาท้องรถ..มันก็สมควรแล้ว!! “หรือชนไปแล้วว่ะ?… ฉิป!! เสียเวลาเก็บกวาดอีก!!” ท้ายประโยคแอสตันถึงกับสบถออกมาอีกครั้ง เมื่อกวาดสายตามองไปรอบๆรถกลับไม่พบสิ่งมีชีวิตที่ว่า คิ้วเข้มที่พาดเฉียงอยู่เหนือดวงตาคมกริบขมวดเป็นปนยุ่ง ใบหน้าหล่อเหลาฉบับสายเลือดตะวันตกหงิกงอไม่สบอารมณ์สักเท่าไหร่ นาฬิกาเรือนหรูเกือบห้าสิบล้านบนข้อมือหนา..กำลังเตือนว่าเขาจะไปถึงท่าเรือของตระกูล เรนย์ช้ากว่ากำหนด!. และสิ่งที่ตามมาก็คือ..ไอ้พ่อมาเฟียลูกสามจะต้องโทรมาโวยวายเขาเป็นแน่!! ปัง!!! ปัง!!! ปังง!! ขวับบบ!!! “เฮ้ยยยยย….0.0!!!!” ปังๆๆๆ!!!! แต่ทันใดนั้นเองบานประตูรถฝั่งของแอสตันก็ถูกประทุษร้ายจากทางด้านนอก แรงทุบรัวๆบ่งบอกถึงความรีบร้อนและกังวลใจของอีกฝ่าย แอสตันเลิกคิ้วขึ้นมองผ่านบานกระจกออกไปนอกตัวรถ พบเด็กสาวปริศนาคนหนึ่งกำลังขยับริมฝีปากร้องขอความช่วยเหลือจากเขาแทบไม่เป็นภาษา ใบหน้าหวานจิ้มลิ้มพริ้มเพรานั้น..ชั่วขณะนึ่งมันสามารถตรึงสายตาคมกริบของแอสตันได้อย่างน่าประหลาดใจ!! เขาจ้องมองริมฝีปากอวบอิ่มของเธอที่ขยับขึ้นลงราวกับถูกมนต์สะกด!! ทันใดนั้น!!..เขาก็รู้สึกกระหายน้ำขึ้นมาเสียอย่างนั้น!! แอสตันกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ จ้องมองเด็กสาวด้วยสายตาเป็นประกายวิบวับ ไม่ต่างจากเจอขุมทรัพย์ขุมใหญ่อยู่ตรงหน้า!! ปังๆๆๆ!! “ช่วยด้วย!! ช่วยหนูด้วยค่ะ!!!” กอหญ้าจัดการกระหน่ำกำปั้นเล็กทุบลงบนกระจกรถคันหรู ที่ฟ้าประทานส่งมาช่วยเหลือเธอในวาระสุดท้ายของชีวิต ก่อนที่เรี่ยวแรงทั้งหมดของเธอจะถึงจุดสิ้นสุด!! ใบหน้าหวานแดงเถือกเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อที่ผุดขึ้นตามขมับบาง พลางยืนหอบหายใจเข้าออกจนตัวโยน และไม่ลืมที่จะละล่ำละลักร้องขอความช่วยเหลือจากเจ้าของรถที่เธอประทุษร้ายประตูรถของเขาไปในเวลาเดียวกัน!!! “ช่วยหนูด้วย!!” “เห้ย!! หยุดนะโว้ยย!!!”เสียงร้องตะโกนโหวกเหวกโวยวายของกลุ่มวัยรุ่นหนังหุ้มกระดูกดังกระชั้นชิดใกล้เข้ามาเรื่อยๆ เร่งให้กอหญ้ากระหน่ำกำปั้นลงไปรัวๆอีกครั้ง ปังๆๆๆ!! “ช่วยดะ…0.0!!” ครืดดดด~~~~ “ช่วยหนู….!!” “…! เธอกำลังจะทำให้ลูกรักของฉันเป็นรอยนะ…_-_”ทันทีที่บานกระจกรถคันหรูค่อยๆเลื่อนลงต่ำ เสียงทุ้มปนหงุดหงิดไม่สบอารมณ์ก็ดังกระแทกหน้ากอหญ้าเข้าอย่างจัง! กึกก!! กำปั้นเล็กๆของกอหญ้าห่างจากใบหน้าหล่อเหลาเจ้าของเสียงตำหนินั้นเพียงไม่กี่เซ็นเท่านั้น!! เธอใจหายใจคว่ำพยายามฝืนกลืนน้ำลายเหนียวๆลงคออย่างยากลำบาก ก่อนจะตะกุกตะกักเอ่ยขอโทษเจ้าของรถเป็นพัลวัน แต่เสียงที่ดังจากด้านหลังก็ทำให้เธอต้องรีบวกกลับเข้าเรื่องสำคัญของเธอทันที “.เออ…หนูขอโทษค่ะ..แต่!!!..แต่คุณช่วยหนูหน่อยได้ไหม..พวกนั้นมะ…”กอหญ้าเอ่ยออกไปด้วยน้ำเสียงร้อนรน หัวใจดวงเล็กเต้นแทบไม่เป็นกระส่ำ เธอเหมือนยืนอยู่บนปากเหว ในเวลานี้มีเพียงเขาเท่านั้น!!!..ที่เธอพอจะมองเห็นหนทางรอดของชีวิต…!!แต่มันกลับไม่เป็นอย่างที่เธอคาดเอาหวังไว้!!! หลังได้ฟังคำพูดต่อมาของเขา..ทางรอดที่เหลืออยู่เพียงริบหรี่ก็เหมือนถูกปิดตาย!!!!พร้อมกับที่ปลายเท้าหนา..ยื่นเข้ามาสะกิดทำให้ให้รีบตกลงเหวไปโดยเร็ว!! พรึบ!!! “ฉันไม่ใช่มูลนิธิ..ไม่รับช่วยเหลือใคร..โทษทีนะสาวน้อย..ฉันรีบอยู่นะ.-_-.” คำพูดราบเรียบไร้ซึ่งความสงสารของเขานั้น คล้ายกับตบลงบนใบหน้าของเด็กสาวจนชาวาบ กอหญ้าเหมือนตื่นขึ้นมาจากความเพ้อฝัน ที่หวังว่าคืนนี้จะมีสุภาพบุรุษบุตรจุฑาเทพลงมาช่วย!..ทั้งที่ความเป็นจริงนั้น..บุคคลตรงหน้าเธอมันซาตานดีๆนี่เอง!!! ครืดดดด~~~ กระจกรถหรูค่อยๆเลื่อนขึ้นปิด ไม่ต่างจากมือเล็กที่ค่อยๆกำหมัดแน่นด้วยความโกรธและเสียใจ “0.0!!”ความหวังที่เดิมพันไว้ เหมือนจะพังทลายลงในพริบตาเดียว! เธอไม่คิดว่าโลกจะโหดร้ายถึงขั้นส่งซาตานอำมหิต มาช่วยถีบเธอตกลงเหวแบบนี้ !!กอหญ้าพยายามสูดหายใจเข้าลึกสุดนาทีนี้มีเพียงเขาเท่านั้นที่เป็นตัวเลือกอันเลวร้ายสำหรับเธอ หากเขาจะใจร้ายถึงขนาดมองข้ามเด็กตาดำๆอย่างเธอไปจริงๆ..ก็สุดแล้วแต่เวรแต่กรรมเถอะ!! ไวเท่าความคิด มือเล็กจัดการประทุษร้ายลงบนบานกระจกรถอีกครั้ง..แน่นอนว่าครั้งนี้…มีแรงเท่าไหร่กอหญ้าอัดใส่ได้ยั้ง!! ปังๆๆ!!!! ปังๆๆๆ!!!!! ครืดดดดดด~~~ “อะไรอีก-_-…หรือฟังภาษาคนไม่รู้เรื่อง?”เสียงทุ้มต่ำเอ่ยถามราวรับรำคาณเธอเต็มทน!!ปลายลิ้นที่ดุนดันกับกระพุ้งแก้มสลับข้างไปมา ช่างเป็นปฏิกิริยาที่ยี่ยวยกวนประสาท!! ทำเด็กสาวกัดฟันกรอดๆ “หนูรู้ค่ะ..แต่ช่วยหนูก่อนได้ไหม! พวกนั้นจะทำร้ายหนู!! คุณช่วยหนูหน่อยยย!!” เสียงหวานลากยาว ผลักความคิดไม่พอใจก่อนหน้าทิ้ง ใบหน้าหวานเศร้าหมองลง ไม่ลืมชี้ปลายนิ้วไปยังกลุ่มวัยรุ่นหนังหุ้มกระดูกทั้งสาม ที่กำลังจะกระโดดข้ามกำแพงมาจับตัวเธอกลับไป สถานการณ์อันเลวร้ายเริ่มบีบเข้ามาเรื่อยๆ กอหญ้ายืนตัวลั่นเป็นลูกนกบีบมือตัวเองแน่น เมื่อทุกอย่างกำลังมืดแปดด้าน! ความเงียบสงัดของเขากัดกินความหวังของกอหญ้าลงเรื่อยๆ ริมฝีปากบางขบเม้นแน่นกดความอ่อนแอที่ตีตื้นขึ้นมาจุกบนบริเวณหน้าอก “…..!” แอสตันเงียบไปชั่วขณะ พลางเลื่อนสายตามองผ่านไหล่เล็กของเด็กสาวไปด้านหลัง และกลุ่มวัยรุ่นตาลอยพวกนั้น ก็เป็นสิ่งยืนยันว่าคำพูดของเธอทั้งหมด…เป็นเรื่องจริง “คุณ~~ หนูขอร้อง. พาหนูไปจากที่นี่ทีเถอะนะคะ..อึก..” น้ำตาเม็ดโตที่ไม่เคยหลั่งใหลให้ใครได้เห็น พลันเวลานี้กำลังพรั่งพรูทุกความอ่อนแอออกมาต่อหน้าคนแปลกหน้าราวกับทำนบแตก เสียงสะอื้นไห้ของเด็กสาวดังขึ้น สะกิดต่อมความสงสารของแอสตันได้อย่างง่ายดาย! เขาพ่นลมหายใจออกด้วยความหงุดหงิดตัวเองและเด็กสาว !!..น้ำตาเจ้ากรรมจากดวงตาแสนเศร้าของเธอ….กำลังจะทำให้เขาเลือกทำอะไรที่ไร้ประโยชน์ต่อตัวเอง!!!โดยการที่ปลายนิ้วหนาเลื่อนไปแตะปุ่มปลดล็อกบานประตูรถออก แกร๊กกก “ขึ้นรถสิ…หรือจะรอให้ไอ้พวกตาลอยนั้นมาลากตัวเธอกลับไป?” “อึก!!.ขะ.ขอบคุณค่ะ..!” สิ้นเสียงเข้มของคนตรงหน้า กอหญ้าก็รีบปาดความอ่อนแอทิ้งอย่างรวดเร็ว ไม่รอช้ารีบวิ่งอ้อมไปเปิดประตูขึ้นไปนั่งจุ้มปุ๊กอยู่บนรถหรูสองที่นั่งทันที พรึบบบ!!! “คาดเข็มขัดด้วย=_=..” “อึก..คะ..ค่ะ” กอหญ้านั่งตัวเกร็งเป็นหิน เมื่ออยู่ๆร่างใหญ่ก็โน้มตัวเข้ามาหาเธออย่างรวดเร็ว พลันชั่วขณะหนึ่งความกลัวก็แทรกเข้ามา มือบางกำหมัดแน่น เตรียมความพร้อมที่จะตอบโต้หากเขากล้าแตะต้องตัวเธอแม้แต่ปลายนิ้ว!!..แต่ความคิดก็ต้องพลันเปลี่ยนไป!!..เมื่อเขาเพียงเอื้อมมือมาดึงสายเข็มขัดมาคาดให้เธอ! ก่อนจะผละตัวไปประจำที่ พร้อมกับเหยียบคันเร่งออกตัวรถสปอร์ตหรูพุ่งไปด้านหน้าทันที.. !! บรืนนนน!!!!!!ความเร็วของมันไม่ต่างจากจรวดที่โผทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า ทำให้กอหญ้ามองเห็นกลุ่มหนังหุ้มกระดูกพวกนั้นตัวเล็กเท่าไม้ขีดไฟ มุมปากหนาแสยะยิ้มเจ้าเล่ห์หลังปลายหางตามองเด็กสาวที่เขาพึ่งจะอนุญาตให้ขึ้นมานั่งเป็นตุ๊กตาอยู่บนรถคันโปรดของเขา เธอควรจะภาคภูมิใจในน้ำตาของตัวเองนะ!!..ที่สามารถทำให้เขาเห็นใจได้อย่างน่ามหัศจรรย์! ปลายนิ้วที่ประดับไปด้วยแหวนเกลี้ยงราคาแพง เคาะไปกับพวงมาลัยอย่างเป็นจังหวะ ไม่รู้ทำไมเขาทำถึงได้อารมณ์ดีขึ้นมาเสียดื้อๆ..แอสตันรีบสลัดความคิดอันรกสมองทิ้ง เพราะมันไม่ได้มีประโยชน์ต่อชีวิตที่ยิ่งใหญ่และวุ่นวายของเขาสักเท่าไหร่..แต่สิ่งหนึ่งที่เขากลับสลัดมันไม่ออก..นั้นก็คือ…ดวงตาที่เศร้าหมองของเด็กสาว..!! ครืดดด~~ ครืดดด~~~ พลันจังหวะนั้นโทรศัพท์ที่วางอยู่แถวคอลโซนก็ดังขึ้น ดึงแอสตันออกจากภวังค์ความคิด ก่อนจะละมือจากพวงมาลัยข้างหนึ่ง เพื่อเอื้อมไปหยิบมันกดรับสายจากบอดี้การ์ดคนสนิทของตัวเอง พร้อมกับกรอกเสียงเข้มไปตามสาย “มีอะไร?” (นายครับคุณคริสเตียนติดต่อนายไม่ได้เลยครับ!!!) ปึก!!! “จิ๊!!…แม่งเอ้ย!!!” กึกก!!! “0..0!” ……………………………………………. 😱😱 งื้อออ~~~ น้อนนน!!! ดูทรงแล้วมันคงไม่ใช่เทพบุตรหรอกกกก!!! รีบลงปายยย!!🍀

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more