ตอนที่ 3 วิ่ง!
1712 Words
‘ไม่รู้แหละ!! กูจะตามล่าหาสมบัติในร้านนี้!!! และหากกูเจอ!!มันต้องเป็นของกูคนเดียว!!!’ คนต้นเรื่องพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่จริงจังและมุ่งมั่น!! เพราะยังคงเชื่อในจิตนาการที่ล้ำลึกของตัวเองสุดชีวิต!! หมายจะพาร่างกายที่ผอมโซหนังหุ้มกระดุก เริ่มปฏิบัติการตามล่าหาสมบัติที่ไม่มีอยู่จริง!..ความบรรลัยของกอหญ้าที่นั่งซ่อนตัวอยู่หลังกองลังไม้เก่ายังไม่จบไม่สิ้น!! เมื่อเสียงวัยรุ่นเจ้าถิ่นเริ่มโวยวายขึ้น!
ป้าดดด!!!! พรึบ!!!!
“เห้ย!! ได้ไงวะ!! มึงก็ต้องแบ่งกูด้วยสิ! กูเป็นคนพามึงมาที่นี่นะโว้ยยย!!!ไม่แบ่ง!!กูเอามึงยับแน่ได้ดำ!!”น้ำตบเข่าตัวเองฉากใหญ่อย่างไม่สบอารมณ์กับคำพูดของดำ พร้อมกับดันตัวลุกขึ้นยืน พยายามประคองร่างกายที่ซวนเซเพราะฤทธิ์ยาที่พึ่งจะเพลิดเพลินกับมันไปก่อนหน้าหมาดๆ นายเห็นเหตุการณ์เริ่มไม่สู้ดี!!รีบโยนสิ่งประดิษฐ์ในมือทิ้ง ก่อนจะลุกขึ้นห้ามทัพเพื่อนสนิททั้งสองอย่างรวดเร็ว!!!
“เห้ยๆๆ!!!”
กอหญ้ามองดูความวุ่นวายที่กำลังจะเกิดขึ้นด้วยใจที่ลุ้นระทึกราวกับหลุดเข้ามาอยู่ในหนังฆาตกรรมชื่อดัง พร้อมกับบีบมือที่ชื้นแฉะเต็มไปด้วยเม็ดเหงื่อของตัวเองแน่น ภาวนาให้กลุ่มวัยรุ่นพวกนั้นพากันออกไปตบตีที่อื่น!!..แต่สวรรค์ดันไม่เคยคิดจะสงสารหรือเห็นใจเด็กสาวอย่างเธอแม้แต่น้อย! กลับดลบันดาลความบรรลัยมาให้เธอเพิ่ม!!…เมื่อวัยรุ่นคนสุดท้ายของกลุ่มลุกขึ้นมาห้ามทัพเพื่อนทั้งสอง …!!!แล้วเสนอความคิดที่ทำเอาหัวใจของกอหญ้า..ต้องหล่นตุ๊บไปอยู่ที่ปลายเท้า!!
“อย่าพึ่งทะเลาะกัน..!!!กูว่าพวกเรามาช่วยกันตามล่าหาสมบัติดีกว่า!!”
“..!!”
“เออ!!ก็ได้!! แต่เจอเท่าไหร่ต้องแบ่งกันนะโว้ยยย!!!” พอทั้งสามตกลงกันเสร็จสรรพก็พากันหัวเราะชอบใจ ราวกับไม่เคยมีเรื่องบาดหมางเกิดขึ้น! แววตาของพวกเขาปรือฉ่ำอยู่ในอาการมึนเมาเต็มที่ คงเป็นผลข้างเคียงของสิ่งที่กลุ่มวัยรุ่นพวกนั้นพึ่งดื่มด่ำกันไป ทำให้พวกเขาเพลิดเพลินไปกับจินตนาการอันไร้ขอบเขต กอหญ้าพยายามกลั้นลมหายใจทำตัวให้เป็นอากาศไร้ตัวตน เมื่อกลุ่มวัยรุ่นทั้งสามเริ่มปฏิบัติการ ตามล่าหาสมบัติภายในร้านหนังสือเก่าแห่งนี้!
กึกกก!!
“เฮ้!!! นั้นภูเขาอะไรวะ?” เสียงวัยรุ่นหนึ่งในสามร้องตะโกนขึ้น พลางกระทืบเท้าเร้าๆด้วยความดีอกดีใจ ชี้ไม้ชี้มือมายังกองลังไม้บรรจุหนังสือเก่าที่กอหญ้าให้เป็นที่ซ่อนตัว!
“ภูเขาอะไรวะ!..หรือนั้นมันคือกองสมบัติในวันพีชว่ะ!!!!!!”
หมับบ!!! หมับบบ!!!
“มึงจะไปไหน!! คิดจะเก็บสมบัติทองคำพวกนั้นไว้เองรึไงวะ? “ สิ้นคำพูดนั้น!!..ทุกอย่างก็กลับเข้าสู่สภาวะเงียบกริบ! กลุ่มวัยรุ่นหนังหุ้มกระดูกทั้งสามเริ่มปล่อยให้ความโลภเข้าครอบงำจิตใจ!ทั้งสามเริ่มหวาดระแวงซึ่งกันและกัน และเมื่อความเชื่อใจหมดลงก็พร้อมใจหันมายื้อยุดฉุดกระชากตัดความสัมพันธ์ฉันเพื่อนทันที! กอหญ้าถึงกับมึนงงไปชั่วขณะนึงก่อนจะรีบตั้งสติ ไม่อาจทนนั่งอยู่ตรงนี้รอกลุ่มวัยรุ่นพวกนั้นพุ่งตัวเข้ามาแย่งสมบัติทองคำบ้าบอของพวกเขาได้อีกต่อไป!! เธอจึงรีบคิดหาวิธีพาตัวเองหนีออกไปจากความวุ่นวายนี่!! พลันจังหวะหนึ่ง..!สายตาของกอหญ้าก็เหลือบไปเห็นท่อนไม้หน้าสามพอดีมือ วางระเกะระกะอยู่บริเวณปลายเท้าเล็ก ไวเท่าความคิดกอหญ้ารีบเอื้อมมือไปหยิบมันขึ้นมาถือไว้กับตัว! หากพวกนั้นบังเอิญเห็นเธอเข้า!! เธอจะไม่ลังเลตวัดไม้หน้าสามตีศีรษะของพวกนั้นแล้วกระโดดวิ่งหนีออกไปทันที!!
กึกก!!
มือเล็กจับท่อนไม้หน้าสามแน่นด้วยหัวใจที่กระหน่ำเต้นแทบไม่เป็นจังหวะ ฝืนกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่บังคับความกลัวทั้งหมดเอาไว้ภายในใจ แล้วหาโอกาสที่มีอยู่น้อยนิดหนีออกไปจากที่ซ่อน มีเวลาให้เธอคิดได้เพียงไม่นาน เมื่อเหตุตะลุมบอนของวัยรุ่นหนังหุ้มกระดูกยุติลง พวกนั้นพากันหัวเราะร้า ราวกับคนบ้าไร้สติก่อนจะหันมาสนใจกองลังไม้หรือสมบัติของพวกเขาต่อ กอหญ้านับหนึ่งถึงสิบอยู่ในใจ รอจังหวะที่พวกวัยรุ่นไร้สติทั้งสามวิ่งกู่เข้ามาหา นั้นจึงเป็นจังหวะที่กอหญ้าลุกพรวดออกจากที่ซ่อน แล้วใช้อาวุธที่ในมือกระหน่ำฟาดลงบนศีรษะของพวกนั้นไปทันที
ผวัะ!!!! ผวัะ!!!! ผวัะ!!!!
“โอ้ยยย!!!! เซี่ยย!! เจ็บโว้ยย!!”
“อ้ากกก!!! เลือดดด!!! อิเด็กนี่มาอยู่ตรงนี้ได้ไงวะ!!”
“โอ้ยยย!! เจ็บฉิป!! สมบัติห่าเหวอะไรนั้น!! กูไม่เอาแล้ว!! กูจะจับอินี่ทำเมียแทน!!โอ้ยยย!!!!”
“ยะ!! เข้ามานะ!!”
“เชื่อมึงก็โง่ดิ!! ทำกูเจ็บ!! ก็ชดใช้มาด้วยร่างกายซะ!! สวยๆอย่างนี้..กูชอบ…ฮ่าๆ~~ เห้ย!!ไอ้ดำ!!ไอ้นาย!! จัดการโว้ยย!!” สิ้นเสียงแหบแห้งของพวกนั้น กอหญ้าก็รีบกระโดดถอยหลังหนีทันที มือจับท่อนไม้ที่เป็นอาวุธเพียงหนึ่งเดียวของเธอแน่น! นึกน้อยใจกับชีวิตเด็กสาวรันทดอย่างเธอนัก โลกไม่เคยเมตตาชีวิตของเธอเลยด้วยซ้ำ กอหญ้าแค่นหัวเราะรู้สึกสมเพชตัวเองขนาดหนัก พยายามหนีเงื้อมมือป้าแท้ๆของตัวเองมาแทบเป็นแทบตาย ก็ยังไม่พ้นเงื้อมมือของคนพวกนี้อีก!!! เธอสูดหายใจลึกสุด ปลุกความฮึกเหิมของตัวเองขึ้นมา หากชีวิตเธอจะต้องถึงจุดจบ..ต้องไม่ใช่ถูกกลุ่มวัยรุ่นหนังหุ้มกระดูกพวกนี้ย่ำยี!!
ผวัะ!!!! ผวัะ!!!! ผวัะ!!!!!
ไวเท่าความคิด กอหญ้าจัดการเหวี่ยงท่อนไม้หน้าสามในมือไปข้างหน้ารัวๆ อาศัยช่วงจังหวะที่พวกนั้นพากันตกใจกระโดดหลบกันจ้าละหวั่น รีบสับขาใส่เกียร์หมาวิ่งฝ่าพวกนั้นออกไปจากร้านหนังสือเก่าแห่งนี้ทันที
ตึกๆๆๆ!!!
“เฮ้ยยย!!! พวกเรา!!!ตามมัน!!! “ พวกนั้นตะโกนไล่หลังตามมาติดๆ นาทีนี้กอหญ้าไม่อาจหันหลังกลับไปมองสถานการณ์อันกระชั้นชิดได้อีก เพราะมันจะทำให้สมาธิที่จดจ่อกับการวิ่งของเธอเชื่องช้าลง เหงื่อเม็ดเล็กๆผุดขึ้นตามขมับ ดีที่เธอเคยเป็นนักกีฬาของโรงเรียน จึงพอจะรู้วิธีปรับลมหายใจในขณะที่วิ่งอยู่ได้ แต่สรีระร่างกายของพวกนั้นก็ยังคงเป็นเพศที่แข็งแรงกว่าเธอมาก!!และหากเธอยังไม่รีบสลัดพวกนั้นให้หลุด ก็คงไม่แคล้วโดนจับตัวได้อย่างแน่นอน!!
ตึกๆๆ!!!
“หยุดนะโว้ยยยย!!!”
“ช่ายยหยุดดด!! ยังไงมึงก็ไม่รอด! มาเป็นเมียพวกกูเถอะ!! แฮกๆๆ!! แล้วพวกกูจะปล่อยปายยย!!!”
ตึกๆๆๆ!!
“ฝันไปเถอะ..ไอ้พวกหน้าปลาดุก!!” กอหญ้าทนไม่ไหวที่จะตะโกนบอกให้พวกนั้นหยุดเพ้อฝัน! เธอคงไม่โง่ให้พวกนั้นย่ำยีเพื่อแลกกับชีวิตหรอก! เธอขอกัดลิ้นตายจบชีวิตที่น่าสงสารนี้เสียจะดีกว่า!! คิดได้ดังนั้นท่อนไม้ที่เป็นอาวุธเพียงหนึ่งเดียว ก็ถูกกอหญ้าเหวี่ยงทิ้งไปด้านหลัง แล้วความโชคดีแรกก็บังเกิด เมื่อท่อนไม้หน้าสามของเธอดันกระแทกเข้ากับกระบาลของพวกนั้น ริมฝีปากบางแสยะยิ้มให้กับความแม่นยำของนักปากระป๋องงานวัดอันดับหนึ่งของเธอ
พลั่กกก!!!
“โอ้ยยย!!!”
“ไอ้นาย!!เลือดมึงงง!!!”
“ช่างแม่ง!! คืนนี้กูจะต้องจับอีเด็กนั้นทำเมียให้ได้!!”
ตึกๆๆๆ!!!
พวกนั้นยังคงวิ่งไล่กวดเธอมาไม่ลดละ กอหญ้ากัดริมฝีปากบางแน่น คิดหาวิธีสลัดกลุ่มวัยรุ่นเสพยาพวกนั้นต่อ ร่างกายของเธอตอนนี้กำลังจะถึงขีดจำกัด หัวใจพลันกระหน่ำเต้นบีบรัดแน่นจนแทบหายใจไม่ออก บ่งบอกถึงการสูบฉีดเลือดที่เริ่มจะผิดปกติ มือไม้ของเธอเริ่มอ่อนแรงและเฉื่อยชาลงเรื่อยๆ พานทำให้การขยับเขยื้อนร่างกายเป็นไปด้วยความลำบาก ใบหน้าหวานซีดเผือด เธอพยายามสะบัดศีรษะควบคุมสติสัมปชัญญะให้จดจ่อกับสถานการณ์เลวร้ายที่ไม่จบไม่สิ้นนี้!!
ตึกๆๆ!!!
“แล้วแต่สวรรค์จะเมตตาเถอะ!!” เสียงใสพึมพำตัดพ้อให้กับชีวิตน้อยๆของตัวเอง ดวงตากลมโตเพ่งมองตรงไปยังอีกฝั่งหนึ่งของพงหญ้า ซึ่งเป็นทางแยกออกสู่ถนนด้านหลังของหมู่บ้าน หากเธอเลือกวิ่งอ้อมไป ก็คงไม่พ้นต้องตกเป็นเหยื่อของพวกนั้น กอหญ้ากัดฟันคิดไตร่ตรอง ไม่นานก็ได้ข้อสรุปที่ไม่มีทางเลือกอื่นอีกต่อไป! เธอเธอจึงขอวางเดิมพันชีวิตทั้งหมด..ไว้ที่นั้น !!
พรึบๆๆ~~
เมื่อตกลงกับตัวเองได้แล้ว..! กอหญ้าก็รีบรวบรวมแรงฮึดสุดท้ายของตัวเอง กระโดดข้ามกิ่งไม้ที่ร่วงหล่นลงมาบนถนนคอนกรีต ไม่ต่างจากนักวิ่งกระโดดข้ามสิ่งกีดขวางระดับโลก แม้รองเท้านักเรียนจะไม่เอื้ออำนวยความสะดวกต่อเธอสักเท่าไหร่ แต่กอหญ้าก็ไม่ลังเลที่จะวิ่งลงพงหญ้าข้างทาง เพื่อย่นระยะเวลาในการวิ่งไปหาถนนสายหลักท้ายหมู่บ้าน ที่อาจจะมีรถสัญจรผ่านมาและให้ความช่วยเหลือเธอ สองเท้าเล็กสลับวิ่งลัดเลาะไปตามพุ่มหญ้าเตี้ยเป็นการหลอกพวกกลุ่มวัยรุ่นหนังหุ้มกระดูกพวกนั้นไปในตัว แสงไฟจากถนนตรงหน้าสาดส่องตกกระทบม้านกระจกตา ไม่ต่างจากความหวังแสนริบหรี่ของเธอ กอหญ้าหันกลับไปมองด้านหลังสลับกับถนนตัดผ่านเบื้องหน้า อีกแค่นิดเดียวเท่า!!! เธอสูดหายใจเข้าลึกสุดใจ..ก่อนจะตัดสินใจพุ่งตัวกระโดดข้ามกำแพงกิ่งไม้เตี้ยออกสู่ท้องถนนทันที
ตึกก!!!!! ปึกกกก!!!!!!
พรึบบบบ!!!!!
บรืนนนน!!!!! เอี้ยดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!
“0.0!!!กรี๊ดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!!!!!
……………………………………………
😱😱 มาแล้วววว เหนื่อยมากกกก เหนื่อยแทนอิน้อนมันคร้าาาา!!!ทายค่ะว่าใครคือผู้โชคดีที่อิน้อนขอความช่วยเหลือ จะใช่อิพี่แอสตันคนโฉดรึป่าาาาววว คนอะไรเขียนเองลุ้นเองค่ะ55++ 🍀🍀🍀🍀🍀🍀
- Writer
