Çağdaş elleriyle Gül’ ün göğsüne bastırırken içinden binlerce düşünce geçiyordu. Kurşunun kalbe saplanmış olabileceğini biliyordu. Bu, hayatı boyunca duyduğu en ölümcül yaralardan biriydi. Kalp delinmişse... dıştan yapılan kalp masajı bir işe yaramazdı. O da bunu biliyordu.
Ama Nil’ in gözleri…
O gözlerde öyle bir yalvarış vardı ki, Çağdaş elini çekemedi. Gül’ ün elleri soğumaya başlıyordu. Her saniye biraz daha uzaklaşıyor gibiydi. Yine de bastırdı. Bastırdı. Umutsuzluk içinde bastırdı.
“Eğer bu son şanssa, onu da deneyeceğim.” diye geçirdi içinden. Yapacağı müdahale fayda yerine zarar da olabilirdi bunu biliyordu ama bekleyecek vakitte yoktu.
“Yok yere ölmeyecek. Hiçbirimiz bu görevi sadece başlamak için kabul etmedik. Hayatlarımızı birbirimize emanet ettik.”
Savaş, bir yandan çan
