📗ᨳ ﹅♥︎₊˚
ห้องพักชั้นบนสุด – เวลาผ่านไปเกือบเที่ยงคืน
คาริสานั่งพิงโซฟา มองเอกสารในมือแต่แทบไม่ได้อ่านอะไร เธอรับรู้ได้ถึงสายตาของทั้งธีรภพและภัทรกรที่ไม่เคยละไปไหน
“คุณไม่จำเป็นต้องนั่งเฝ้าฉันทั้งคืนก็ได้นะ” เธอพูดเสียงเรียบ
ภัทรกรยกคิ้ว “แล้วถ้าพวกนั้นบุกมาล่ะ? อย่างน้อยให้ผมอยู่ตรงนี้ คุณจะได้มีคนช่วยทันที”
ธีรภพเอ่ยแทรก “ผมจัดการระบบรักษาความปลอดภัยไว้แล้ว ไม่มีใครขึ้นมาถึงชั้นนี้ง่าย ๆ”
“แต่คุณก็รู้ดีว่า ไม่มีระบบไหนกันได้ทุกอย่าง” ภัทรกรโต้กลับทันที
คาริสาถอนหายใจ เธอหันไปมองทีละคน “ฉันไม่ได้อยากให้พวกคุณเถียงกันตรงหน้าฉัน”
ห้องเงียบไปพักหนึ่ง ก่อนธีรภพพูดเสียงเบาลง “ผมแค่ไม่อยากให้คุณรู้สึกว่าต้องรับมือคนเดียว”
ภัทรกรพยักหน้า “ผมก็เหมือนกัน”
คาริสาหลุบตาลง ไม่ตอบ
หลังจากนั้น เธอลุกขึ้นไปหยิบแก้วน้ำ เสี้ยววินาทีแก้วเกือบหล่น ภัทรกรรีบเข้ามาพยุง มือแตะข้อศอกเธอ
ธีรภพเองก็ก้
