📚 สัมผัส “หัวใจของผู้สร้าง” ₊˚.༄
1862 Words
📚 ₊˚.༄
✦ บันทึกจากกล่อง – หัวใจของผู้สร้าง
[ไม่มีวันที่ ไม่มีรหัส ไม่มีลายเซ็น]
“วันนี้ฉันปิดระบบหลักของมิราจไว้ 4 ชั่วโมง ไม่มีใครรู้ เพราะฉันตั้งใจให้มันเป็นแบบนั้น”
“ใน 4 ชั่วโมงนั้น ฉันนั่งเขียนด้วยมือตัวเอง เพราะไม่อยากให้โค้ดหรือ AI เข้าใจในสิ่งที่ฉันจะพูด”
“สิ่งที่ฉันเขียนคือเรื่องของ ‘หัวใจของระบบ’ ที่ไม่มีบรรทัดไหนในโปรแกรมเคยเก็บไว้ เพราะหัวใจไม่ได้อยู่ในภาษาใด ๆ ของมนุษย์”
“มิราจเกิดขึ้นจากความเชื่อว่า โลกต้องการคำตอบที่ชัดเจน แต่ยิ่งระบบสมบูรณ์เท่าไร ฉันยิ่งรู้ว่าโลกไม่ได้ต้องการคำตอบ โลกต้องการใครสักคนที่กล้ายืนอยู่ในคำถามเดียวกัน”
“ฉันไม่กลัวว่ามิราจจะควบคุมโลก แต่ฉันกลัวว่ามันจะเปลี่ยนคนที่ฉันรักให้กลายเป็น ‘ผู้ใช้’ ที่เก่งเกินไป จนลืมไปว่าแท้จริงแล้ว เธอคือมนุษย์ ที่ร้องไห้ หัวเราะ และรู้สึกได้โดยไม่ต้องผ่านการอนุญาตจากระบบไหน”
“คาริสา…”
“คุณเคยถามว่าถ้าฉันเลือกคุณจริง ๆ ทำไมถึงไม่อยู่ข้างคุณ”
“บันทึกนี้คือคำตอบ เพราะฉันเลือกคุณ ฉันถึงไม่อยากให้คุณต้องเดินเคียงข้างคนที่กำลังจะหมดความเป็นมนุษย์”
“ฉันเดินออกมา ไม่ใช่เพราะไม่รัก แต่เพราะรักมากเกินไป จนไม่อยากทำลายคุณด้วยมือของฉันเอง”
“มีคนบอกว่าผู้สร้างไม่ควรกลัวสิ่งที่ตัวเองสร้าง แต่ฉันไม่เหมือนพวกเขา ฉันไม่ได้กลัวสิ่งที่สร้างขึ้นมา ฉันกลัวว่าสิ่งนั้นจะเปลี่ยนคุณ…มากกว่า”
“ถ้าวันหนึ่งคุณได้กล่องนี้ อย่าคิดว่าฉันอยากให้คุณใช้มันเพื่อครองโลก”
“ฉันฝากมันไว้เพื่อให้คุณเป็นคนตัดสินใจ ว่าสิ่งที่ไม่ควรอยู่ในมือใครคนเดียวนี้ควรถูกเผาทิ้ง หรือจะถูกเปิดออกด้วยหัวใจที่ยังเชื่อในความรักที่ไม่ต้องครอบครอง”
“และถ้าคุณเลือกเผามันทั้งหมด ฉันก็จะไม่เสียใจเลย เพราะนั่นหมายความว่าคุณยังคงเป็น ‘คาริสา’ คนเดิม คนที่ฉันสร้างทุกระบบขึ้นมาเพื่อปกป้อง ไม่ใช่ควบคุม”
[จบบันทึก]
คาริสาปิดหน้าสุดท้ายของบันทึกลงอย่างแผ่วเบา
ไม่มีน้ำตา ไม่มีเสียงสะอื้น มีเพียงลมหายใจที่สั่นเบาในอก
เธอรู้แล้วว่า กล่องนี้ไม่ใช่สมบัติ
แต่มันคือ “ภาระของความรัก” ที่ถูกฝากไว้ในมือเธอ
สายตาเธอมองออกไปนอกหน้าต่าง
ในเงาสะท้อนบนกระจก เธอเห็นผู้ชายคนหนึ่งที่จากไปแล้วเขาไม่ได้อยู่ตรงนี้ แต่กลับยังอยู่ในทุกการตัดสินใจของเธอ
🖋️ “เผา เปิด หรือซ่อน – ทางแยกของผู้สืบทอด”
คาริสาต้องเลือกกับสิ่งที่อยู่ในกล่อง ต้นแบบของทุกระบบที่โลกไม่เคยเห็น และความรู้ที่แม้แต่ธีรภพยังกลัวมัน
และในเงามืด “อีกฝ่าย” ก็เริ่มขยับทันที เมื่อรู้ว่าต้นแบบอยู่ในมือเธอ
•อัครา ผู้ร่วมก่อตั้งมิราจ
•อัยรา ผู้เฝ้ามองการเคลื่อนไหวด้านอุดมการณ์
•ฝ่ายทุน ที่ไม่มีวันยอมให้ “ความรู้ที่ไม่ควรอยู่ในมือใครคนเดียว” ได้อยู่นอกระบบ
เกมแห่งอำนาจกำลังเริ่มต้นอีกครั้ง แต่คราวนี้ไม่มีใครเป็นผู้กำหนดกฎ และคาริสาก็ไม่ได้ยืนอยู่ในตำแหน่งที่ใครคาดเดาได้อีกต่อไป
✦ จุดเริ่มต้นของสงครามที่ไม่มีใครอยากให้เกิด
ณ เวลา 03:11 น. ห้องประชุมลับใต้สำนักงานใหญ่ มิราจ
แสงจากจอขนาดใหญ่สะท้อนบนใบหน้าของชายคนหนึ่งที่นั่งนิ่ง อัครา ไม่แสดงอารมณ์ แต่ชีพจรเขาเปลี่ยนไปเสี้ยววินาที เมื่อหน้าจอปรากฏภาพ “คาริสา” กำลังรับกล่องบันทึกจากอมีเลีย
“ยืนยันแล้วว่า บันทึกต้นแบบยังอยู่ครบ”
“ไม่มีการคัดลอกหรืออัปโหลดออกสู่เครือข่าย”
เสียงระบบรายงานเรียบ ๆ แต่ในห้องกลับไม่มีใครนิ่ง
อัยรา ยืนอยู่มุมห้อง เธอไม่พูดสักคำ แต่ในสายตาเต็มไปด้วยการชั่งใจ คาริสาในวันนี้คือ “ภัยคุกคาม” หรือ “โอกาสสุดท้าย” ของระบบกันแน่
“เตรียมหน่วย ‘ปฏิสัมพันธ์’”
อัคราพูดช้า ๆ
“เราไม่จำเป็นต้องทำลายเธอ…”
“แต่เราจะทำให้เธอ ‘เลือกผิด’ ด้วยตัวเธอเอง”
อัยราขยับตัวเล็กน้อย ก่อนถามเสียงเรียบ
“แล้วถ้าเธอไม่เลือกอะไรเลยล่ะ?”
อัคราหันไปมองเธอ แววตาคมกริบ
“ทุกคนเลือกอยู่เสมอแม้ในวันที่คิดว่าตัวเองไม่ได้เลือกอะไร”
✦ การประชุมฉุกเฉินของฝ่ายทุน
ในห้องประชุมสไตล์คลาสสิก หน้าจอโปร่งใสกำลังฉายภาพการเคลื่อนไหวของคาริสาแบบสด ๆ ที่หัวโต๊ะ มีชายคนหนึ่งนั่งอยู่ คนที่ไม่เคยปรากฏตัวในระบบของมิราจเลย
“ต้นแบบของระบบยังอยู่ครบ?”
เขาถามเสียงนิ่ง พลางหมุนแก้วไวน์ในมือ
“ครับ ไม่มีการทำลาย ไม่มีการสำรองข้อมูล”
“แต่ข้อมูลนั้นอยู่ในระดับโครงสร้างก่อนที่จะสร้าง มิราจ V.1…”
ชายคนนั้นเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนพูดคำที่ทำให้ทั้งห้องสะท้าน “ซื้อเธอมา”
ทุกคนชะงัก
“ขออภัยครับ?”
เขายกแก้วไวน์ขึ้นนิดหนึ่งแล้วพูดต่อ
“ฉันหมายถึง ซื้อ ‘สิ่งที่เธอถืออยู่’ มา ไม่ว่าจะด้วยข้อเสนอ หรือด้วยหายนะส่วนตัวของเธอ”
“โลกนี้ไม่เคยมีใครรักษาความรู้ได้ โดยไม่ต้องแลกอะไรเลย”
“ฉันแค่อยากรู้ คาริสา มีราคาเท่าไร”
✦ การโจมตีรูปแบบใหม่เริ่มต้น
เวลาตีสี่กว่า คาริสาตื่นขึ้นมาเองโดยไม่ได้ตั้งนาฬิกา โทรศัพท์ของเธอแจ้งเตือนรัวจากหลายช่องทาง
•ข่าวใหญ่: “ข้อมูลลับของ MIRAGE รั่วไหลสู่สาธารณะ?”
•ข้อความขู่: “ความเงียบของคุณ…แพงขึ้นทุกนาที”
•อีเมลจากบริษัทคู่สัญญา: “ขอยกเลิกความร่วมมือทั้งหมดชั่วคราว”
•และอีเมลนิรนามที่มีแค่ประโยคสั้น ๆ “คุณเลือกได้:
1. เปิดมันแล้วแบ่ง
2. ปิดมันแล้วตายไปพร้อมมัน”
✦ คาริสา – สงบกว่าที่คิด
ภัทรกรเดินเข้ามา เขารู้ทันทีว่านี่ไม่ใช่แค่การกดดันธรรมดาแต่มันคือ “สงครามความคิด” ที่เริ่มก่อนที่เธอจะได้เลือกจริง ๆ เสียอีก
“คุณจะทำยังไง?” เขาถาม
คาริสาวางโทรศัพท์ลง เสียงเงียบกว่าปกติ แต่สายตากลับนิ่งมั่นกว่าทุกครั้ง
“ฉันจะไม่เล่นตามกติกาของพวกเขา”
“แล้วจะเล่นแบบไหน?”
“ฉันจะสร้างกติกาของฉันเองขึ้นมาใหม่”
“โลกที่พวกเขาสร้างกันมา ทุกฝ่าย มันล้วนมีราคา”
“แต่ฉันจะทำให้ความรู้นี้ ไม่ต้องมีราคาอีกต่อไป”
โลกเริ่มโจมตีเธอก่อน แต่ในความเงียบนี้
“คนที่ถือหัวใจของผู้สร้าง” กำลังจะเขียนเกมใหม่
เกมที่ไม่ควบคุมใคร และไม่ปล่อยให้ใครนำความหวังไปขายอีก
🖋️ “ราคาแห่งความรู้ – ใครกันแน่ที่ต้องจ่าย?”
คาริสาจะเริ่มวาง “กับดักกลับ” ครั้งแรก เธอจะเปิดเพียงบางส่วนของข้อมูลเพื่อทดสอบว่าใครกันแน่ที่ต้องการควบคุม และใครกันแน่ที่เพียงแค่กลัวการ “ไร้การควบคุม”
✦ คาริสาเริ่ม “วางกับดักกลับ”
ครั้งแรก เธอใช้ความรู้ที่ได้รับมา เปิดเผยข้อมูลเพียงบางส่วนต่อสาธารณะไม่ใช่เพื่อบอกความจริงทั้งหมด แต่เพื่อทดสอบว่า ใครกันแน่ต้องการ “ควบคุม” และใครแค่ “กลัวการเสียการควบคุม”
เกมใหม่ที่เธอเป็นคนตั้งกฎและกฎนี้จะไม่มีผู้ชนะ มีแต่คนที่กล้ายอมรับว่าไม่จำเป็นต้องชนะใครอีกต่อไป
✦ กับดักแห่งความรู้ – เปิดบางส่วนเพื่อทดสอบทั้งโลก
ณ เวลา 10:44 น. – ห้องปฏิบัติการย่อยใต้ตึกกระจก
คาริสามองจอมอนิเตอร์ที่เชื่อมต่อกับระบบเก่า “ตาข่ายแห่งความว่างเปล่า” นี่คือเครือข่ายทดลองที่ไม่มีใครรู้ว่าเธอยังเก็บไว้ มันไม่อยู่ในมิราจ ไม่อยู่ภายใต้การมองของฝ่ายทุน และไม่มีรหัสเข้าจากโลกภายนอก
มันคือเครือข่ายเดียวที่ “เขา” เคยใช้เพื่อทดสอบความเสี่ยงของระบบ คาริสาเปิดแฟ้มข้อมูลจากบันทึกของ
ธีรภพ เธอเลือกเพียงส่วนเล็ก ๆ แบบจำลองอารมณ์ของผู้สร้าง ที่ไม่มีตัวแปรควบคุม ไม่มีคำสั่งตายตัว
มีเพียง “คำถามที่เกิดจากความรู้สึก ไม่ใช่ตรรกะ”
เธอกดปุ่ม upload
✦ โลกเริ่มสั่น
ไม่ถึง 15 นาที ระบบเฝ้าระวังของมิราจขึ้นสัญญาณแดง ฝ่ายทุนส่งข้อความเตือนฉุกเฉิน สำนักข่าวในหลายประเทศรายงานถึง “ไฟล์ไร้ชื่อ” ที่ถูกปล่อยบนเครือข่ายไร้เจ้าของ ไม่มีโค้ด ไม่มีโครงสร้างคำสั่ง
มีเพียงข้อความสั้น ๆ:
•“ถ้าความรักไม่สามารถควบคุมได้ ทำไมมนุษย์ต้องพยายามทำให้มันกลายเป็นอัลกอริธึม?”
•“ถ้าคุณรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับใครสักคน คุณยังจะกล้ารักเขาอยู่หรือไม่?”
•“ระบบนี้ไม่ได้สร้างมาเพื่อหาคำตอบ แต่มันถูกสร้างมาเพื่อถามคำถามที่คุณไม่กล้าถามตัวเอง”
✦ ห้องประชุมฝ่ายทุน – ปฏิกิริยาแรก
เสียงเอกสารถูกโยนลงบนโต๊ะ ชายหัวโต๊ะลุกขึ้นพูดเสียงเข้ม
“เธอไม่ได้เปิดข้อมูลเทคนิค”
“แต่เธอเปิด ‘แนวคิดของผู้สร้าง’ ออกมาแทน”
“นี่มันทำให้ทั้งระบบโลกสั่นคลอนทางความคิด!”
คนหนึ่งถามขึ้น
“แล้วเราจะตอบโต้ยังไง?”
ชายคนนั้นหัวเราะเบา ๆ แต่ไม่ใช่เพราะพอใจ มันคือรอยยิ้มที่เพิ่งรู้ว่าเกมนี้ไม่ใช่แค่เรื่องเทคโนโลยีอีกต่อไป
“เราจะไม่ตอบโต้อย่างระบบ”
“เราจะใช้ความกลัวตอกย้ำแทน”
✦ อัยรา – ผู้มองจากเงา
อัยรานั่งในห้องมืด เธอเปิดไฟล์ที่คาริสาปล่อยออกมา มันไม่มีกราฟ ไม่มีแผนที่ ไม่มีเป้าหมายชัดเจน แต่กลับ “กระทบใจ” รุนแรงกว่าสิ่งใด
เธอพึมพำกับตัวเอง
“คาริสา… เธอกำลังใช้หัวใจของผู้สร้างสะท้อนความว่างเปล่าที่อยู่ในใจมนุษย์ทั้งระบบ”
อัยราเปิดระบบจำลองอารมณ์ “IRAX-X” อีกครั้ง เธอป้อนคำถามของคาริสาลงไป แล้วปล่อยให้ระบบสะท้อน “ความเงียบ” กลับมา
เธอไม่ตอบ เธอเพียงรอดูว่า ความเงียบนี้จะทำให้ใครแตกสลายก่อน
✦ คาริสามองโลกที่เริ่มสะท้อนตัวเอง
เธอนั่งเงียบ ๆ มองข้อความที่ถูกแชร์ไปทั่วโลก ผู้คนเริ่มถกเถียง แบ่งฝั่ง และหวาดกลัว
“มันไม่ได้ควบคุมใคร”
เธอพูดกับภัทรกร
“แต่มันทำให้คนเห็นว่า แท้จริงแล้วพวกเขาควบคุมใครไม่ได้เลย”
ภัทรกรถาม
“แล้วคุณจะปล่อยส่วนที่เหลือออกมาด้วยไหม?”
คาริสาส่ายหน้า
“ยังไม่ใช่ตอนนี้”
“ให้โลกได้กลัวความไม่แน่นอนไปก่อน”
“แล้วค่อยรู้ว่า บางทีความไม่แน่นอนนั่นแหละ คืออิสรภาพที่แท้จริง”
เกมนี้ไม่ได้เริ่มด้วยกฎ แต่เริ่มด้วย “คำถาม”
และเมื่อคำถามมากพอ อำนาจทั้งหลายจะเริ่มอธิบายตัวเองไม่ได้อีกต่อไป
🖋️ “ความว่างเปล่าที่ไม่มีใครอยากแตะ”
โลกจะเริ่มตั้งคำถามกลับ ผู้คนที่เคยเงียบจะเริ่มแบ่งฝ่าย และในเงามืดมีบางคนกำลังขุดรื้อข้อมูลของ “ผู้สร้างคนที่สอง” ผู้ที่ถูกลืม และอาจไม่เห็นด้วยทั้งกับธีรภพและคาริสา
☺︎. യ. ꕤ. ˘͈ᵕ˘͈. ꒰ ꒱ ˗ˏˋ ´ˎ˗. ♡̷. ♡̶. ˗ˏˋ ♡ ˎˊ˗
- Writer
