เข็มนาฬิกาที่อยู่บนผนังบ้านชี้บอกเวลา 18:30 น. เฟรนด์ยังคงนอนไหลอยู่บนโซฟาคิดไม่ตกว่าควรจะบอกเรื่องนี้กับจัสท์ดีมั้ย เพราะอย่างรู้กันว่าการพูดเรื่องนี้อาจทำให้จัสท์กับเขาต้องมีปากเสียงกันก็ได้ แต่เขาเองก็รู้สึกว่าไม่อยากให้เพื่อนตัวเองโดนหลอก เขายีหัวตัวเองอย่างแรงเพราะหาทางออกให้กับเรื่องนี้ไม่ได้
“เป็นไรวะ” จัสท์ที่เดินเข้ามาเอ่ยทักขึ้น
“เชี่ยย” เฟรนด์สะดุ้งตัวโยนลุกขึ้นนั่ง “เข้ามาตอนไหนวะ”
“ก็ตอนที่มึงกำลังเป็นบ้า หยุมหัวตัวเองอยู่นี่ไง” จัสท์หัวเราะแล้วหย่อนตัวลงนั่งข้างๆ
“มีไรเปล่า”
“เปล่า วีคนี้ไม่มีแขกเข้าพักอะ เลยว่างๆ” จัสท์เอนตัวพิงกับพนักโซฟาแล้วหันมองหน้าเฟรนด์
“อ่อ”
“แล้วมึงเป็นอะไร เครียดเหรอ”
“ก็นิดหน่อย” เฟรนด์บอกแล้วหยิบรีโมทมาจะกดปิดทีวีที่เปิดทิ้งไว้
“เอ้ย ไม่ต้องๆ กูชอบดูเรื่องนี้” จัสท์คว้าข้อมือเฟรนด์ยั้งเอาไว้เพราะหนังที่กำลังเปิดอยู่บนหน้าจอดันเป็นเรื่องที
