Blacksino
นับตั้งแต่ที่ก้าวเท้าขึ้นรถมากับยามาดะ ฉันยังรู้สึกหายใจไม่ทั่วท้องเลย ยิ่งเราเข้าใกล้แบล็กซิโนจนมองเห็นป้ายไฟขนาดใหญ่ที่ด้านหน้า ฉันก็ยิ่งรู้สึกเหมือนอากาศในรถมันกำลังจะหมด
“เธอดูตื่นเต้นมากเลยนะนามิ” น้ำเสียงของยามาดะทำให้ฉันต้องลอบถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะหันกลับไปสบตากับเขาที่นั่งอยู่ข้างๆ
“นิดหน่อยน่ะ ไม่เคยไปงานเลี้ยงนานมากแล้ว ครั้งสุดท้ายตอนเรียบจบ ซึ่งนั่นก็ไม่ได้เป็นทางการขนาดนี้” ฉันอ้าง ยามาดะระบายยิ้มออกมาจางๆ ก่อนที่เขาจะหันมาหาฉัน สายตาที่เขามองมาทำให้ฉันยิ่งรู้สึกว่าวางตัวลำบากยิ่งขึ้นไปอีก
“ไหนขอฉันดูมือหน่อย” ยามาดะพูดพลางยกฝ่ามือของเขาขึ้นมาแบตรงหน้า นั่นทำให้ฉันรู้สึกแปลกใจนิดหน่อย ก่อนจะค่อยๆ ยกมือขึ้นไปวางลงบนฝ่ามือของเขาเบาๆ
“ชื้นเหงื่อขนาดนี้ไม่เรียกนิดหน่อยแล้วนามิ ปลายนิ้วเย็นเฉียบเลย ถ้าไม่ไหวจริงๆ ก็บอกแล้วกัน ฉันจะพากลับ”
“ฉัน...”
“ฉันจะจับมือเธอเอา
