เช้าวันรุ่งขึ้น
การต้อนรับการกลับมาของผู้เป็นนาย บอดี้การ์ดยืนเรียงกันเป็นแถวไม่เว้นแม้แต่ป้านวลกับมะม่วงที่ออกมายืนอยู่ตรงหน้าประตูบ้านด้วย ขวัญนารีที่เห็นเช่นนั้นจึงเดินไปยืนข้างมะม่วง
“มาแล้วเหรอพี่ขวัญ นายใกล้มาถึงแล้ว”
รถหรูเคลื่อนขบวนล้อมหน้าหลังรถตู้คันใหญ่ ไม่นานก็หยุดจอดตรงประตูบ้าน เหล่าบอดี้การ์ดที่ยืนอยู่โค้งหัวคำนับเจ้านายที่กำลังลงจากรถ เจตน์รับหน้าที่อุ้มเจ้านายมัมมี่ของเขาขึ้นรถเข็นที่เตรียมไว้
“ยินดีต้อนรับครับนาย”เสียงตะโกนอย่างพร้อมเพรียงทำเอาพยาบาลสาวสะดุ้งตัวโยนมองการกระทำตรงหน้าด้วยความตื่นตา
“ก้มหัวลงพี่ขวัญนายไม่ชอบให้ใครมองหน้า”มะม่วงกระซิบบอกเสียงเบา
“อ่อ”ขวัญนารีได้สติก้มหัวลงตามที่หญิงสาวเอ่ยบอก แต่ไม่วายหางตาเธอก็ยังเหลือบมองผู้เป็นเจ้านายด้วยความอยากรู้อยากเห็น
“หยุด!”เสียงอู้อี้เอ่ยบอกลูกน้องคนสนิทยามรถเข็นถูกเข็นมาหยุดตรงหน้าหญิงสาวที่ดูคุ้นตา
“เงยหน
