EP.2
598 Words
“กูเจ็บ! ครีมก็ต้องเจ็บ”
“ไอ้ริว มึงอย่าแค้นดิวะ”
ไอ้ไวน์พูดขึ้นเบา ๆ เตือนสติ ผมรู้ว่าการเคียดแค้นเป็นสิ่งไม่ดีแต่แล้วไงในเมื่อสันดานผมมันก็ไม่ได้มีอะไรดีอยู่แล้ว ใครจะว่าผมเป็นตัวร้ายที่จับฉลากได้รับบทพระเอกก็ช่างเถอะแต่โปรดจงรู้ไว้ตัวร้ายคนนี้ก็มีหัวใจ เจ็บเป็นรักเป็นเว้ย!
“แล้วมึงจะให้กูทนเจ็บคนเดียวหรอวะ กูไม่ใช่พ่อพระนะเว้ย!!”
“มึงก็อย่าไปสนใจดิ เกิดมาทั้งชีวิตรู้จักปลงสะบ้าง ทุกอย่างทุกปัญหาเวลาจะช่วยเยียวยามันเอง”
“เหอะ เพ้ออะไรของมึง! เวลาไม่เคยช่วยอะไรกูเลย มีแต่กูเท่านั้นที่จะช่วยตัวเองได้”
“เอาเถอะ ยังไงมึงก็ไม่ฟังอยู่แล้ว ทำอะไรก็ช่างแม่ง”
ไอ้ไวน์ที่พยายามเตือนสติตัดพ้อด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด ผมน่ะดื้อพวกมันรู้ตัวดี เตือนไปเถอะ ด่าไปเถอะ ถ้าได้ตัดสินใจที่จะทำแล้วก็ไม่มีอะไรที่สามารถหยุดผมได้หรอก
“ในเมื่อเตือนแล้วมึงไม่ฟัง งั้นเดี๋ยวพวกกูจะช่วยมึงเอง”
ไอ้ไทน์พูดขึ้นพร้อมกับกระตุกยิ้มอย่างชั่วร้าย ดูเอาเถอะ แล้วจะให้ผมเป็นคนดีได้ไง ดูเพื่อนแต่ละคน
“ในเมื่อมึงเจ็บที่ยัยครีมไปมีคนอื่น มึงก็หาหญิงควงเย้ยหน้ายัยนั่นแม่งเลย ควงหญิงให้ยัยนั่นได้รู้ว่า 'เธอก็เหมือนหญิงที่ฉันควงเล่นไปวัน ๆ เท่านั้นแหละ'…มึงรู้จักป่ะ?เกลือต้องจิ้มด้วยเกลือ” ไอ้ไทน์ว่าพลางหยักคิ้ว
“แต่ถ้าเติมพริกป่นเข้าไปอีกหน่อย เอามะม่วงมาจิ้ม กูว่าแซ่บอี้หลี่ จ้วด ๆ”
ไอ้คอปเปอร์แทรกบทสนทนาพร้อมทำหน้าทำตาฟิน ๆ คงจะคิดถึงมะม่วงจิ้มพริกเกลืออย่างที่มันบอก
“มันใช่เวลาไหมไอ้คอป! เพื่อนริวจริงจังอยู่เว้ย” ไอ้ไทน์เอ็ดคอปเปอร์ทันที มันเล่นไม่ดูเวล่ำเวลาเลยจริง ๆ
“ควงให้ยัยนั้นเห็นว่ามึงมีใหม่ที่ดีกว่า สวยกว่า น่ารักกว่าและเซ็กซี่กว่า บอกเลยร้อยทั้งร้อยผู้หญิงจะหัวร้อนทันทีเมื่อมีคนมาแทนที่ตัวเอง”
ไอ้ไวน์เสือผู้หญิงพูดเสริม จากคนที่คอยห้ามผมเมื่อกี้ตอนนี้กลายมาเป็นคนสนับสนุนผมสะแล้ว เหอะ มันก็จริงอย่าที่พวกมันบอก เกลือต้องจิ้มเกลือแต่ถ้าเอาพริกป่นมาเติมอีกหน่อยก็จะแซ่บ เอ้ย!! เกลือต้องจิ้มด้วยเกลือ หนามยอกต้องเอาหนามบ่งเว้ย ต้องเอาคืนอย่างสาสม ยัยผู้หญิงคนนั้นที่ทิ้งผมไปเพราะเงินจะต้องรู้สึก รอหมดช่วงโปรก่อนเถอะโดนเขี่ยทิ้งขึ้นมาผมจะสมน้ำหน้าเข้าให้ ถึงแม้เธอจะกลับมาผมก็ไม่เอา!
“แล้วจะให้กูไปควงใคร?”
ก็ยอมรับว่าผมไม่ได้บ้าผู้หญิงเหมือนไอ้พวกนี้ ไม่ใช่ว่าไม่มีคนเข้าหาแต่ผมไม่ได้สนใจไม่ได้ใส่ใจขนาดนั้น วัน ๆ มีแต่งานกิจกรรมเดี๋ยวก็ประชุมกลุ่ม เดี๋ยวก็ประชุมคณะ บลา ๆ เป็นประธานรุ่นมันเหนื่อยจริง ๆ อยากจะแยกร่างจริงโว้ยย
“โหห ไอ้ริว หญิงมึงเยอะแยะ”
“ไม่ได้เรื่องสักคน” ผมไหวไหล่แบบขอไปที
“แต่กูว่ามีคนหนึ่ง” ไอ้ไวน์ว่าพลางกระตุกยิ้ม
“ใคร?”
“พะพาย ดาวบริหารไง”
- Writer
