วาโยตื่นขึ้นอีกครั้งตอนกลางดึก นาฬิกาบอกเวลาห้าทุ่มกว่า เธอยังคงนอนคว่ำบนโซฟา บนหลังมีผ้าห่มคลุมร่างเอาไว้
พี่คินกลับไปแล้ว…
กระดาษโน้ตระบุข้อความสั้น ๆ จากอคินวางอยู่บนโต๊ะ เขาบอกให้เธอหยุดพักในวันพรุ่งนี้ และเขาจะมาหาใหม่
ร่างบางผุดลุกนั่ง เธอมองไปทางตู้เย็น ความคิดดี ๆ ปรากฏในหัวเมื่อนึกถึงเค้กช็อกโกแลตลาวากล่องนั้น
หลังจากจัดแจงเสื้อผ้าหน้าผมเรียบร้อย วาโยเดินถือกล่องเค้กออกมาจากห้องตรงมาที่ประตูห้องข้าง ๆ เธอกดออดสองครั้งและรอฟังความเคลื่อนไหวจากด้านหลังประตู เพียงไม่นานประตูห้อง 9004 ถูกเปิดออกพร้อมร่างสูงยืนค้ำอยู่ข้างประตู สีหน้ายามมองมาของเขายังคงเย็นชาไร้ความรู้สึก และก็ยังหล่อเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน
“โยเอาเค้กช็อกโกแลตลาวามาฝากค่ะ จากร้านชมคำโตร้านประจำของโยเลยนะคะ” เธอยื่นกล่องเค้กส่งให้ควันหลงซึ่งทำเพียงหลุบตามองกล่องเค้กแต่ไม่ได้ยื่นมือรับ
“ไม่จำเป็น ฉันไม่กินของหวานตอ
