“เอาพี่”
คำตอบของวาโยไม่ได้เหนือความคาดหมายของควันหลง ดูจากสีหน้าเย็นชาที่ไม่ได้เปลี่ยนแปลงเลยสักนิดราวกับว่าเขาคิดเอาไว้อยู่แล้วว่าจะได้ยินคำตอบแนวนี้
“เธอลงทุนสูงเกินไปหรือเปล่า ถึงขนาดยอมสักจนเจ็บตัว” น้ำเสียงทุ้มติดดูแคลน เธอคิดไว้แล้วว่าเขาต้องพูดแบบนี้
“เรื่องสักมันเป็นความตั้งใจของโยอยู่แล้ว เรื่องที่ชอบพี่ก็เป็นความตั้งใจของโยเหมือนกัน”
ควันหลงนิ่งเงียบยืนมองเธอด้วยแววตาเย็นชา เขาไม่ได้รู้สึกหวั่นไหวกับคำสารภาพรักของเธอเลยสักนิด กลับกัน… แววตาของเขากลับดูเหยียบเย็นขึ้นกว่าเดิม
“โยรู้ว่ามันอาจฟังดูแปลก ๆ แต่โยรู้สึกชอบพี่ควันตั้งแต่ครั้งแรกที่เราเจอกันแล้ว การที่โยฟอลโล่ไอจีพี่ พยายามเข้าหาพี่ และอยากสักกับพี่ นั่นก็เป็นเพราะว่าโยชอบพี่…”
“ช่างเถอะ เธอกลับห้องไปได้แล้ว” ควันหลงพูดขัดขึ้นมาแถมยังเอ่ยปากไล่เธอด้วย แววตาเย็นชาแฝงแววหงุดหงิดจาง ๆ ขณะจ้องมองเธอ อารมณ์ขึ้น ๆ ลง ๆ ข
