‘มันแดงมากเลย สงสัยผิวจะอักเสบ’
‘…’
‘ไม่เป็นไร เจ็บแค่นี้วีทนได้…’
ภาพผิวเนียนขาวกลายเป็นรอยแดงช้ำซ้อนทับกับภาพในความทรงจำ เสียงคุ้นเคยดังก้องในหู บทสนทนาที่เขาคิดว่าหลงลืมไปแล้ววกกลับมาอีกครั้ง ราวกับว่ามันยังไม่หายไปไหน ยังคงเด่นชัดในความทรงจำของเขา
“…ควัน”
ความหนาวเหน็บแล่นพล่านทั่วกายแกร่ง หัวสมองว่างเปล่าชั่วขณะ ภาพที่เคยมีสีสันกลับมืดสลัวลง ควันหลงรู้สึกเหมือนคนกำลังจมอยู่ในหุบเหวลึกไร้แสงสว่าง เหมือนคนตาบอดกำลังเดินวนเวียนอยู่ในความมืดมิดไม่มีจุดสิ้นสุด ขณะความหนาวเย็นค่อย ๆ กลืนกินเขาทีละนิด ความอบอุ่นบางอย่างค่อย ๆ ห่อหุ้มกายแกร่งของเขา กลิ่นหอมแสนหวานลอยเข้ามาในประสาทสัมผัส ความมืดมิดเมื่อครู่เริ่มพร่ามัวและแทนที่ด้วยแสงสว่าง ก่อนปรากฏภาพของห้องนั่งเล่นไม่คุ้นเคย
ดวงตาคมไร้แววเหม่อลอย เสี้ยววินาทีต่อมาสติรับรู้กลับคืนในที่สุด เขาสัมผัสถึงวงแขนรัดแน่นรอบเอวสอบ ความอบอุ่นบา
