ร่างสูงถูกดึงกลับมาเผชิญหน้ากับร่างบางอีกครั้ง เขาใช้ฝ่ามือปิดหน้าเพื่อซ่อนความบ้าคลั่งในแววตา และใช้อีกมือผลักเธอออกจากร่างกายตัวเอง แต่วาโยไม่ยอมปล่อยง่าย ๆ แถมยังดึงมือหนาออกและแทนที่ด้วยการดึงร่างสูงลงมาจูบปิดริมฝีปากสั่นระริกของเขาไว้ ปลายลิ้นเล็กแลบลิ้นไล้เลียริมฝีปากหนาและขบกัดแรง ๆ จนได้กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งในปาก เธอกำลังเรียนรู้และทำเหมือนกับที่เขาทำกับเธอก่อนหน้านี้
“อืมม…” กลิ่นเลือดกระตุ้นอารมณ์ดิบของควันหลงได้ดี ความบ้าคลั่งที่เขาพยายามข่มกลั้นไว้ก่อนหน้านี้แตกสลายในที่สุด เขากดร่างบางลงบนพื้นห้องและทาบทับด้วยร่างแข็งแกร่ง ริมฝีปากเย็นเฉียบจูบตอบอย่างล้ำลึกก่อนผละลงไล้เลียจูบขบเม้มไปทั่วลำคอขาว
“ไม่เป็นไร… โยจะไม่ไปไหน… โยจะอยู่กับพี่ควัน” เสียงหวานกระซิบปลอบประโลมพลางจูบเบา ๆ บนหน้าผากชื้นเหงื่อของควันหลง สัมผัสอ่อนโยนของเธอบรรเทาความบ้าคลั่งของเขาลงเล็กน้อย แรงขบกัดค่อย ๆ
