องศานี้มีเวลา

ครอบครัวขององศา

เวลา...

" โอ๊ย!! จะอ้วกก ไปจีบกันที่อื่นไป๊!! ฮะเฮ้ย!! พี่สะใภ้!! "

เสียงคุ้นหูของฟาเรนท์ทำให้เราสองคนรีบหันไปมอง

" เงียบๆได้มั้ยฟาเรนท์ "

องศาดุ

" อร๊ายยย นี่ๆ หลานคนที่สามของกูหรอไอ้พี่องศา "

ฟาเรนท์ที่กำลังเดินเข้ามาหาฉันชะงักเท้าแทบหัวทิ่มเมื่อหันไปมองร่างเล็กๆที่กำลังขยับไปมาเพราะได้ยินเสียงดังเหมือนคนตะโกนใส่ลำโพงของฟาเรนท์

" แอ้ อ้อแอ้ "

มือเล็กๆของนาทีแกว่งไปมาในอากาศก่อนจะคว้านิ้วชี้ของฟาเรนท์เอาไว้

" ลูกกูตื่นเลยเนี่ย ไปไหนก็ไป "

องศาชักสีหน้าใส่แต่ฟาเรนท์ก็ไม่ได้สนใจเพราะมัวแต่สนใจนาทีที่คุยอ้อแอ้อยู่บนโซฟา

" อร๊ายยย หน้าเหมือนนักรบเลยอะ ผู้หญิงหรือผู้ชายอะพี่สะใภ้ "

" ผู้ชายจ่ะ ชื่อนาที "

ฉันตอบพร้อมรอยยิ้ม ดีใจที่ฟาเรนท์ไม่ได้รังเกียจนาทีแถมยังยินดีที่ฉันกลับมา

" ชื่อเพราะอะ ว่าแต่พ่อกับแม่รู้เรื่องยัง คุณย่าด้วย "

ฟาเรนท์หันมาคาดคำตอบจากองศาก่อนจะหันมามองหน้าฉัน

" ว่าจะโทรไปบอกเย็นนี้แหละทุกคนเลย "

องศาตอบ

" ไม่...ต้อง...เดี๋ยวฟาเรนท์จัดการเองคร่าาคุณพี๊ช๊ายยย "

พูดจบฟาเรนท์ก็กดโทรออกไม่นานปลายสายก็กดรับ แต่ทำไมต้องวีดีโอคลอด้วย

[ ยังไงยัยลูกคนนี้ กลัวผีหรอถึงโทรมาหาแม่ ]

ฟาเรนท์หันกล้องไปทางนาทีที่นอนอยู่ ฉันเองก็ทำอะไรไม่ถูก

" ทายซิ ใครเอ่ย "

[ อ้าวนักรบมาอยู่คอนโดแล้วหรอ แล้วพบรักล่ะหายไปไหน ให้แม่ดูหน้าหลานใกล้ๆซิ ]

นี่ลูกฉันกับลูกของน้ำแข็งหน้าเหมือนกันมากขนาดนั้นเลยหรอ ทักผิดสองคนแล้วนะ

" ผิดแล้วแม่นับรบที่ไหนล่ะ ดูหน้าแม่เขาด้วยนั่งอยู่ตรงนี้ "

ฟาเรนท์หันกล้องมาทางฉันจนฉันทำอะไรไม่ถูก

" สะสวัสดีค่ะ / แม่!! ผมหาลูกกับเมียเจอแล้วนะ ตอนนี้จดทะเบียนสมรสกับเวลาแล้ว ที่สำคัญนอนอยู่ตรงนั้นอะลูกผมเองชื่อนาที ไม่ใช่ลูกไอ้อัคคี โอเคนะแม่ "

องศารีบเข้ามาในกล้องก่อนจะโอบเอวฉันเอาไว้

[ นี่แกพูดจริงหรอองศา!! ]

คุณแม่ขององศาทำท่าตกใจ

" จริงสิแม่ ไม่เชื่อก็ดูรูปผมตอนเป็นเบบี๋ได้เลย สำเนาถูกต้อง "

องศาพูดอย่าภาคภูมิใจในขณะที่ฉันกลัวว่าแม่เขาจะไม่โอเคกับการกลับมาของฉัน

[ ยินดีต้อนรับกลับบ้านนะ หนูเวลา แม่ดีใจนะที่หนูนั่งอยู่ตรงนี้ ]

" ขอบคุณค่ะคุณแม่ "

[ แต่อย่างองศาเนี่ยหร๊อจะดูแลหนูกับลูกได้ เอางี้ถ้าวันไหนที่องศาดูแลหนูกับลูกไม่ดีบอกแม่นะลูกแม่จะพาหนูมาอยู่ด้วย เดี๋ยวพ่อกับแม่เลี้ยงหนูเอง แม่รวยลูก ฮ่าๆๆ ]

" อะไรของแม่เนี่ยผมไม่คุยกับแม่แล้ว ไปเรียกพ่อมาคุยเลย มีอย่างที่ไหนจะมาแย่งเมียกับลูกผมไป "

องศาทำหน้าบึ้งใส่ ซึ้งทุกคนก็อดขำไม่ได้ ฉันไม่เคยมีความสุขแบบนี้มาก่อนเลย เป็นความสุขที่ได้หัวเราะกับคนในครอบครัวถึงจะแค่ในนามก็เถอะ

[ พ่อแกไม่อยู่หรอก พาคุณย่าไปออกงาน แต่แม่พูดความจริงนะอย่างแกทำได้ดีที่สุดก็คือทำงานกับเรียนหนังสือ อย่างอื่นแม่มองว่าไม่ได้เรื่องสักอย่าง ]

คุณแม่ว่า ซึ่งองศาก็ยิ่งหน้าบึ้งเข้าไปอีก

" ผิดแล้วแม่เรื่องบนเตียงผมก็ทำได้ดีหรอก ไม่งั้นจะมีหลานให้แม่อุ้มหรือไง ครั้งเดียวติดเลย "

" องศา!! " [ องศา!! ]

องศา...

หลังจากที่คุณแม่วางสายไปแล้วเราก็ทานข้าวกันโดยมีผีเปรตที่เป็นแฝดกับผมนั่งทานอยู่ด้วย พอทานเสร็จก็ออกไปข้างนอก ดีเหมือนกันจะได้อยู่สามคนพ่อแม่ลูกสักที

" นาทีเป็นยังไงบ้าง อาการดีขึ้นมั้ย "

ผมเดินไปหาเวลาที่เหมือนเพิ่งให้นมนาทีเสร็จดูจากหยดน้ำที่เปียกเสื้อเชิ้ตสีขาวตรงช่วงอกของเธอแล้วน่าจะใช่

" ไม่มีไข้แล้วแหละ นี่ก็เพิ่งหลับไป "

เวลาตอบผมก่อนจะเดินเข้าไปในห้องครัว

" นายไปพักเถอะเดี๋ยวฉันขอล้างจานก่อน "

" เดี๋ยวตอนเย็นจะมีแม่บ้านมาล้างให้ เอาวางไว้ตรงนี้แหละ "

ผมตอบก่อนจะเดินไปปิดก๊อกน้ำหน้าซิงค์ล้างจานที่เวลาเพิ่งจะเปิดเมื่อกี้นี้

" ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวแมลงสาบจะเข้ามานะ "

นอกจากน้ำแข็งแล้วก็เวลานี่แหละที่ดื้ออยากจะล้างจานเอง

" งั้นฉันช่วย "

" แต่นายล้างจานไม่เป็นนิ "

" เธอก็สอนฉันสิ...เวลา "

ผมโอบเวลาจากด้านหลังเอาไว้ก่อนจะโน้มลงไปกระซิบที่ข้างหู สังเกตุเห็นแก้มขาวเนียนเปลี่ยนสีเป็นแดงระเรื่อพร้อมกับอาการสะดุ้งของเธอ ปกติผมเป็นคนไม่ทำอะไรแบบนี้หรอก แต่เคยเห็นอัคคีมันทำกับพี่สะใภ้บ่อยๆเลยลองมั่ง เผื่อจะได้เมียคืนเหมือนมัน

" นายก็ออกไปกะ..."

ทันทีที่เวลาหันหน้ามาหาผม ผมก็ก้มลงไปจนหน้าเราสองคนห่างกันไม่ถึงคืบ ริมฝีปากแทบจะชนกัน

" หรือเธอ...ไม่อยากสอนฉัน "

ริมฝีปากพูดขยับไปมาใกล้ๆกับริมฝีปากเรียวชมพูของเวลา และตอนนี้ผมเองที่กำลังจะตายเพราะแผนของตัวเอง

" สะสอนก็ได้ "

เวลาหันกลับไปเหมือนเดิม โดยที่ผมพยายามถอนหายใจให้เบาที่สุดเท่าที่จะทำได้

" อะอื้ม "

" หูยยย ไอ้เราก็นึกว่าจะจูบกัน เซ็งเลย "

เสียงนี่มัน

" ฟาเรนท์!! / ฟาเรนท์!! "

เวลารีบผลักผมออกด้วยความตกใจจนหลังชนกับขอบโต๊ะทำอาหารแต่เหมือนเธอจะไม่รู้

" มาตั้งแต่เมื่อไหร่ "

ผมชักสีหน้าใส่ยัยแฝดน้องพร้อมกับจับหลังตัวเองไปด้วย

" ก็ตั้งแต่...หรือเธอ...ไม่อยากสอนฉัน "

ผมเกลียดเสียงสองของยัยน้องบ้านี่จริง ไปตามควายที่สวนมาไล่ขวิดดีมั้ยเนี่ย

" อยู่ไปสักพักเดี๋ยวก็ชินเหมือนพี่สะใภ้ใหญ่แหละน่าา "

ฟาเรนท์ทำท่าล้อเลียนส่วนเวลาก็ยืนหน้าแดงทำอะไรไม่ถูก รู้สึกผิดดีมั้ยวะ

" แล้วมึงมาทำไม ไหนไสหัวออกไปแล้ว "

ไม่ต้องตกใจนะครับ นี่คือศัพท์ที่สุภาพที่สุดที่เราสามแฝดพี่น้องใช้กันเป็นประจำ

" มาเอาของ ไปล่ะ "

พูดจบก็เดินสะบัดตูดออกไป มันน่าถีบจริงๆ

" ไปไหนก็ไป "

" ไปจริงๆล่ะน้าาา "

มันยังเดินกลับมาชะโงกหน้าอีก

" ชะโงกอีกทีกูถีบ "

ผมตะโกนบอก