I'm his slave

"Ma, saan tayo pupunta?" "Huwag mo nang tanungin. Isuot mo lang ito!" Sinagot ako ni papa. Nagtapon siya sa akin ng see through dress. Inayos ni mama ang buhok at nilagyan ako ng kolorete sa muka bago nila ako bigyan ng pagkakataon na magpalit ng damit. Pumasok ako sa kwarto ko saka duon nag bihis pero wala akong lakas ng loob na lumabas. Narinig ko ang boses ni Mama sa likod ng pintuan ko. "Nakikita na ang pang loob ko, Ma." "So what? Stop complaint, Lorraine!" Sabi ni Mama na may inis na tono kaya wala akong nagawa ngayon. Ayoko nang magalit pa siya dahil alam ko na kung anong mangyayari. Naglagay ako ng isang mahabang jacket upang takpan ang aking katawan. Binibigyan ako ni Mama ng skin tone undies kaya hindi mo ganun mapapansin ngunit ang iksi ng damit na ito ang kapansin pansin. Isang maling galaw ay makikita mo ang lahat ng nais kong itago. "Hoy! Bilisan mo na, Lorraine!" Sigaw sa akin ni papa kaya tuluyan na akong lumabas ng kwarto ko. "Para saan yan?" Itinuro niya ng nakita ang suot kong jacket. Mom rolled her eyes on me. "Let her. We need to go now. I don't want us to be late." Hindi tumagal ng isang oras ang byahe ay makarating na kami sa isang casino. Hinihila na ako ni Mama ngayon upang maglakad nang mas mabilis. Hindi ako sanay magsuot ng heels kaya mahirap para sa akin ang maglakad. "Bilis!" Pagpasok namin sa cassion ang mga ilaw ay naka dim na at may isang spotlight lamang na tumuturo sa entablado ngunit sa halip na makaupo kasama ang mga tao sa mga mesa ay dumiretso kami sa backstage. "Sundan mo ako," sabi ni Marlene matapos niyang makausap si Mama. Isa siya sa kaibigan na bakla ni Mama. "How about you?" Ani ko sa mga magulang ko dahil natatakot ako. "Sinabi ng huwag kang magreklamo, Lorraine. Sundin mo lang ang sinabi niya. Tatayo ka lang naman dun." Sinabi niya sabay kinurot sa braso ko na napa aray ako sa sakit. Walang sabi sabi ay tinalikuran na nila ako at iniwan duon sa baklang kausap nila kanina. Gusto ko mang sundan sila ay alam kong hindi pwede dahil baka masaktan ako pag uwi namin. Pagtingin ko sa paligid at may mga babae ring naghihintay. Halos lahat sila ay mukang confident sa mga sexy nilang suot. Ako lamang yata ang may hindi gusto sa nangyayari. Napatalon ako sa gulat nang marahan na hinampas ni Marlene ang braso ko. "Ano pang tinatanga tanga mo dito? Pumunta ka doon. Bobo!" "H-huh? A-anong gagawin ko doon?" Tumingin ako sa likuran ko dahil narinig ko ang boses ng aking mga magulang. "Hija, go there now. Give me this."  Ani mama saka tinanggal ang jacket ko kahit ayaw ko. "Go hija, mahal ka namin." Iyon ang unang pagkakataon na sinabi ni papa na mahal nila ako kaya tumango ako sa kanila at sumunod. May isa pang bakla na gumagabay sa akin patungo sa isang itim na kurtina, pagpasok ko dito mayroong isang hagdan na patungo sa entablado. Isang babae ang naghihintay sa akin. Nang hawakan niya ako upang gabayan sa gitna ng entablado ay ngumiti siya bago tumingin sa karamihan. "Okay, ladies and gentlemen this girl in front of you is Lorraine Santiago. She's 20 years old, fresh graduate and still virgin-" Huminto siya sa pagsasalita ng nagsigawan ang mga tao. "Still fresh gentelmen. So, shall we start." Sa pagkakataon na iyon ay napagtanto ko kung ano ang nangyayari. Nagsisimulang itaas ang mga tao ng kanilang mga flash card ayon sa presyo na sinasabi ng babae. Hindi ito biro, ito ay bidding. "150 Milyon?" Hindi ko mabilang kung ilan ang nagtataas doon ng mga card kaya't nagsimula siyang magtipon ng pera nang higit pa. Nakita ko ang aking mga magulang sa isang mesa sa kanang bahagi tila masaya silang nakatingin sa akin. Nag okay sign pa sila sa akin habang malalapad ang mga ngisi. Gusto kong umiyak. Gusto kong sumigaw. Bakit nila ginagawa ito? Anak nila ako for God's sake at hindi ito ang tamang gawain ng isang magulang. Nakuha ang atensyon ko ng babae ng tawagin niya ako. "Lorraine, that guy is your new boss .. Binili ka niya sa halagang 1 billion pesos."  Is that my worth? Am I only 1 billion pesos for this people. My life is not a joke. I am also a human and I also have feelings. Hindi ko alam kung ano pumasok sa kokote ko ngunit sinusunod ko lang ang sinabi niya. Ginabayan niya ako pabalik sa backstage at doon nagsimulang tumulo ang luha ko. Sinubukan kong punasan ito ngunit patuloy ito sa pag bagsak. Malugod akong tinanggap ni Marlene na may ngiti din sa mga labi gaya ng aking mga magulang. "Ikaw ang pinaka mahal na babaeng ipinagbibili namin sa pag-bid. You're lucky, Lorraine." Mabilis akong  niyakap nila Mama at Papa nuong nakita ako. "Salamat, Marlene. Oh ang pursyento namin wag mong kalilimutan." Tumango siya kay Mama. "Oo naman." Sagot nito. "Mama, bakit mo ginagawa sa akin ito? Anak mo ako!" Hindi ko na napigilan ang galit ko. Ito ang kauna-unahang pagkakataon na nag taas ako ng boses sa kanya. Nakita kong nagulat si Marlene sa akin dahil hindi ako palaging nakakausap kapag nasa paligid siya lalo na nuon sa bahay. Nakita kong ngumiti si Mama kay Marlene. "Excuse me," anito at iwanan kami. Hinawakan ni mama ang braso ko at hinila ako sa gilid dahil may ibang tao din na nakatingin sa amin dahil sa boses ko. Tinignan ko ang aking mga magulang na parehong galit. "Mama, masakit." "Masakit? Pinahiya mo ako. You deserve more than this." Sabi niya. Nang sinabi niyang I deserve more than this ang tinutukoy niya ay ang ginagawa nila sa aking pananakin physically. Lumaki ako na sinasaktan nila kaya hangga't maaari ay sinusunod ko sila kaysa ipaglaban ang sarili. "Ilang beses ko bang sasabihin sa iyo na huwag ka nang magreklamo." Ang kuko ni mama ay bumabaon sa aking balat ngayon kaya mas masakit ngunit hindi ko ito binigyang pansin. "Ma, Pa, anak niyo po ako. Bakit kayo nagkaganito? Ang saktan niyo ako physically ay matitiis ko pa ngunit ang ibenta ninyo ako ay hindi ko na kaya." Hinawi ni Papa si Mama tsaka niya ako hinawakan ng mahigpit sa panga. "Aray, Pa. Masakit po." Magreklamo ako. Tumulo na naman ang luha ko. "Sa palagay mo gagawin ko ito sa iyo kung anak kita? You're just an outsider who share roof with us. You should be thankful that we give you food and clothes!"  "Pa," My voice c***k. "Don't call me Papa. You're not my daughter. I don't have a daughter!" Aniya bago ako binigyan ng sampal na madalas niyang gawin. I am not there daughter then where is my real parents? Why did they let me be with them. All this time! This explain why they are so hard when it comes to me, I am not there daughter. Is this night can get any worst? Why is my life like this. Sometimes I just want to end it. "Mr. Alejandre is waiting outside." A man said. "Let's go." Ani Marlene. "Wipe your tears," Bulong ni mama. Sinundan namin ang lalaking tumawag sa amin. Dinala niya kami sa isang lalaking naka itim na suit. Kung maayos ang pakiramdam ko sasabihin ko na he's hot and handsome but a bit scary because of his deep black eyes and strong jaw line. He's also tall, seems like almost 6 footer. "Mr. Alejandre,"  He stand up properly and look at me so I look away. I can't look at him now. "Good evening, Mr. Alejandre. This is my daughter Lorraine Santiago." Ani papa at naglahad pa ng kamay. "She's ready now," Mama added. He just nodded. Ang lalaking lumapit sa amin kanina ay giniya ako papasok ng sasakyan. I am just following them. Ayoko ng gulo, pagod na ako sa lahat. Tahimik akong naupo at pinanood kumaway sila Mama sa akin. They look so happy. "Wear this." Ani Mr. Alejandre bago inabot ang coat na suot niya kanina. "Thank you," it was almost a whisper. Medyo malaki iyon sa akin kaya taklob buong katawan ko. Walang nag salita sa amin at nang makababa ng kotse niya ay namangha ako sa laking bahay niya. Tingin ko ay mansion na ito at ang design sa labas pa lamang ay kahanga hanga na. I simply follow him. "Matthew," I thought he is talking to someone or calling someone but when he stop and look at me I was a bit shock. "I'm Matthew," Pakilala niya. Tumango lang ako. "Lorraine,"