Nakauwi na kami sa bahay ngayong araw. Kahit paano ay nakaramdam ako ng kapanatagan ng makapasok ako sa loob ng silid ko. Pero ang kapanatagan na nararamdaman ko ay alam kong panandalian lamang. Hindi ako tuluyang maging panatag not unless I know that the man behind everything of these is still at large. Hanggang malaya si Oliver, walang pwedeng magsabi na ligtas na talaga kami. Kahit pa ilang bantay na ipadala dito ng mga magulang niya para masiguro ang kaligtasan namin ay hinding-hindi ako maniniwala na ligtas na nga kami.
Sobra na ang mental and emotional torture na naranasan ko. Lumampas na ang mga pangyayaring ito sa kakayahan ko na i-absorb ang lahat. Kung wala ang mga tao sa paligid ko na gumagabay at dumaramay sa akin ay siguradong bumigay na ako. Baka nga namatay na ako kung wal
