Nagtataka kami ng mama ni Jillian kung bakit hanggang ngayon ay wala pa siya. Ilang minuto na lang ay alas-kwatro na ng hapon pero wala pa rin siya, hindi pa siya nakakauwi. Kanina ko pa siya sinusubukan na tawagan pero panay lang ang ring ng telepono niya at hindi naman niya sagutin. Nagsisimula na akong kabahan at alam ko na ganun rin ang ginang. Samu’t-sari na ang pumapasok sa utak ko pero ayokong bigyan pansin ang mga negatibong naiisip ko. Panay rin ang usal ko ng taimtim na dasal na sana ay ligtas siya at walang anuman ang nangyari sa kanya.
“Sumagot na ba si Jillian, JC?” nadako ang aking tingin sa mama niya. Iling lang muli ang sinagot ko na ikina-buntong hininga niya ulit.
“Baka naman po naka-silent lang ang telepono niya. Baka naman po pauwi na rin siya at nasa daan na.”
“S
