Katahimikan ang bumungad sa akin ng makabalik kami ni JC ng bahay galing sa memorial park. Ramdam ko ang kalungkutan sa dating maingay na bahay. Ramdam ko ang pag-iisa ko kahit pa sabihin na may kasama ako ngayon. Dahan-dahan akong humakbang papunta sa sala. Habang nakaupo ay sinuyod ng mga mata ko ang paligid ko. Dati kapag ganitong oras ay busy na si mama sa paghahanda ng tanghalian. Nasa kusina na siya at nagluluto habang si papa ay nasa factory na. Napatingin ako sa hapag kainan.
Halika na, Jillian. Kumain na tayo para maka-sunod ka na sa Papa mo sa factory. Tikman mo itong niluto ko at siguradong mapaparami ka ng kain, Anak.
Malungkot akong ngumiti ng maalala ko ang palaging sinasabi ni mama sa akin sa tuwing nakapaghain na siya. Napayuko ako at humagulgol ng iyak. Ang bigat-bigat
