#เนคจ๋า2
1099 Words
#เนคจ๋า2
หลังจากเดินแบบและทำงานตามที่ผู้ว่าจ้างสั่งมาเสร็จแล้วก็ถึงเวลาพักของผม นั่งกระดิกเท้าส่วนมือก็ไถโทรศัพท์มือถือเล่นไปพลางๆ รอพี่วาดเคลียร์เงินค่าตัว
ผู้หญิงคนเดิมนั้นเดินเข้ามาพร้อมกับถือขวดน้ำแร่มาด้วย เธอยื่นให้ผมพลางคลี่ยิ้มบางเบา "เพิ่งทราบว่าพี่ดื่มน้ำแร่เลยเอามาให้ใหม่ค่ะ"
"เอามาให้ตอนจะกลับแล้วเนี่ยนะ" ผมถามพร้อมความงุนงง
คนจะกลับบ้านอยู่แล้วเอามาให้อะไรตอนนี้วะ?!
"ค่ะ" เธอตอบสั้นๆ แล้วก้มหน้างุดเหมือนไม่กล้าสู้หน้า อาจจะเพราะว่าก่อนหน้านี้เธอมาจับงูใหญ่ของผมล่ะมั้ง ถึงจะไม่ได้ตั้งใจแต่ก็ขยำแบบเต็มมือเชียว
"โอเค ขอบคุณครับ" ผมเลือกที่จะขอบคุณแล้วจ้องมองเธอด้วยความสงสัย เดี๋ยวนี้ร้านเสื้อผ้าหรือว่าร้านต่างๆ นิยมจ้างแต่คนสวยๆ หล่อๆ มาทำงานเนอะ น่าจะเรียกลูกค้าได้ดีเลยมั้ง
"เรื่องนั้น...ไม่ได้ตั้งใจจริงๆ นะคะ พอดีว่ามีคนมาเดินชนหลังก่อนน่ะค่ะ ขอ…"
"ไม่เป็นไร ช่างมัน ของแบบนี้แบ่งปันกันได้"
"คะ?"
"อะไรเหรอ" ผมแกล้งตีมึนแล้วยกน้ำแร่ขึ้นดื่ม
"นั่นมันไม่ใช่ของที่จะแบ่งปันกันได้นะคะ มันเป็นของสงวนหรือของลับค่ะ!" เธอพูดเสียงดังพลางเลิกคิ้วขึ้นสูง
“อ้าวเหรอ"
"เอาเป็นว่าขอโทษแล้วกันค่ะ"
"อื้ม แล้วนี่ทำงานที่นี่มานานยัง" ผมเปลี่ยนเรื่องคุย
"พี่คิดว่าหนูเป็นพนักงานจริงๆ เหรอ"
"ถ้าไม่ใช่แล้วจะเป็นอะไรล่ะ?" ทรงนี้มันก็ต้องเป็นพนักงานอยู่แล้ว ติดแค่หน้าสวยเกินไปหน่อย
"หนูเป็นลูกเจ้าของแบรนด์ค่ะ ชื่อจ๋านะคะ อายุยี่สิบสี่ปี เรียนจบแล้ว" เธอแนะนำตัวแบบครบสูตร
"..." ผมถึงกับว้าวแล้วมองพิจารณาหญิงสาวตรงหน้าใหม่ตั้งแต่ศีรษะจรดเท้าแล้วยกยิ้มมุมปาก "ก็ว่าอยู่สวยแบบนี้คงจะไม่ใช่แค่พนักงาน" ผมก็แถไปอย่างนั้นแหละ ความจริงคือคิดว่าเธอเป็นพนักงานแต่แรกแล้ว
"ค่ะ ยังไงก็ขอบคุณนะคะที่ให้เกียรติมาเป็นพรีเซ็นเตอร์ของแบรนด์เรา ขอบคุณมากค่ะ" พูดจบเธอก็ยกมือไหว้พร้อมก้มศีรษะลงก่อนจะเงยขึ้นตามเดิม "แล้วก็อย่าลืมเอารูปภาพที่จ๋าวาดไปให้น้องนุ่มนิ่มด้วยนะคะ ภาพนั้นตั้งใจวาดมากเลยค่ะ"
"อื้ม แล้วทำไมไม่วาดให้พี่บ้าง"
"คะ?"
"วาดให้นุ่มนิ่มแล้วก็ต้องวาดให้เจ้าของนุ่มนิ่มบ้างสิ" ผมเดินเข้าไปใกล้ๆ แล้วจับมือเล็กข้างหนึ่งมาวางสัมผัสบนแผงอกแกร่ง "จดจำกล้ามเนื้อและสรีระร่างกายของพี่ไว้แล้วไปวาดรูปมา เดี๋ยวอีกสองวันข้างหน้าพี่จะแวะมาเอานะครับน้องจ๋า" บอกจบผมก็ปล่อยมือเธอออกแล้วกลับไปยืนตำแหน่งเดิม
"คะ...คือ..." เธอถึงกับไปไม่เป็นเลยทีเดียว
"ส่วนนั้นเธอก็น่าจะวาดได้นะ"
"ส่วนไหนคะ?"
"ส่วนเป้าที่งูใหญ่มันขดอยู่น่ะ เธอจับแล้วก็น่าจะจำขนาดและรูปร่างได้"
"..." อีกฝ่ายยืนตัวเกร็งแล้วหน้าเริ่มเห่อแดงขึ้นมาทีละนิด
"ไปกันเถอะน้องเนค" พี่วาดเข้ามาพอดีแล้วเอาสัมภาระของผมไปถือก่อนจะหันไปบอกจ๋า "กลับก่อนนะคะคุณน้องจ๋า เพิ่งทราบเลยนะคะเนี่ยว่าคุณจันทร์มีลูกสาวสวยสับๆ แบบนี้" พี่วาดเอ่ยชมคนเด็กกว่าแล้วยกยิ้มกว้างให้
"ขอบคุณค่ะ" จ๋าบอกขอบคุณแบบเนือยๆ
"ไว้เจอกันใหม่นะคะ"
"ค่ะ"
พี่วาดเดินนำออกไป ผมกำลังจะเดินตามแต่ก็ไม่วายที่จะแหย่คนตัวเล็กเล่นอีกหน่อยดีกว่า
"วาดแบบพี่แก้ผ้าไม่ใส่อะไรเลยก็ได้นะ เดี๋ยวอีกสองวันจะมาเอา...รูปภาพครับ"
"..."
"ไปก่อนน้า" ผมอมยิ้มก่อนจะเดินออกมา รู้สึกดีจริงๆ ที่ได้แหย่คนสวยๆ
.....
มาถึงอาคารจอดรถก็ดันไปต่อไม่ได้เมื่อเหล่าแฟนคลับมายืนออรอขอถ่ายรูป ซึ่งผมเหนื่อยมากๆ แทบจะล้มพับนอนตรงนี้ได้ เลยให้พี่การ์ดไปเคลียร์ทางให้หน่อย
วิถีคนดัง คนฮอต คนเหล่ท่อก็จะประมาณนี้แหละนะ แฟนคลับคลั่งไคล้เป็นธรรมดาไปไหนมาไหนก็ต้องมีการ์ดมาดูแลไม่ต่ำกว่าห้าคน และพวกนี้เป็นลูกน้องของพี่สิบพี่ชายผู้แสนดีแต่ขี้เหร่ของผมเอง
"ขอถ่ายรูปหน่อยค่าพี่เนค กรี๊ดดดดด" เสียงตะโกนของเหล่าแฟนคลับแล้วตามด้วยเสียงกรี๊ดกร๊าด
"เอาไว้วันหลังได้มั้ยคะทุกคน วันนี้น้องเนคทำงานหนักและเหนื่อยมากเลยค่ะ ให้น้องเนคพักผ่อนก่อนน้า" พี่วาดบอกอย่างใจเย็น
"แค่ถ่ายรูปเองค่ะ"
"ถ่ายรูปหน่อยค่ะ"
"กรี๊ดดดดด"
เสียงยังคงดังขึ้นไม่หยุด แฟลชของกล้องโทรศัพท์มือถือกระพริบถี่ๆ ทำให้สายตาผมแสบไปหมด
ทั้งพี่วาดและพี่การ์ดพยายามเจรจากับแฟนคลับแต่ก็ดูท่าจะไม่เป็นผล ผมกำลังจะถอดใจแล้วยอมตกลงที่จะถ่ายรูปกับทุกคน ทว่าจังหวะนั้นดันโดนใครเอาเสื้อมาคลุมศีรษะแล้วพาจูงมือเดินไปก่อนจะหยุดอยู่ในลิฟต์ที่กำลังลงไปชั้นใต้ดิน
"ขอโทษนะคะแต่ว่าแม่ให้มาช่วยพาพี่ไปทางลัดน่ะค่ะ" คนนั้นคือจ๋า เธอเอามือขยับเสื้อคลุมให้ปิดใบหน้าผมเล็กน้อย "เดี๋ยวถ้าถึงชั้นใต้ดินแล้วพี่ก็ส่งโลเคชันไปให้คนมารับจุดนี้แล้วกันนะคะ"
"มันไม่มีคนใช่มั้ย"
"ไม่มีค่ะ มันเป็นชั้นส่วนตัวของแม่จ๋าเอง"
"ฮะ?"
"คือ...นอกจากจะเป็นเจ้าของแบรนด์เสื้อผ้าแล้วแม่ยังเป็นเจ้าของห้างแห่งนี้อีกค่ะ"
โฮ นี่มันลูกสาวมหาเศรษฐีหนิ โปรไฟล์ดีสุดๆ น่าจะเอามาทำเมียให้รู้แล้วรู้รอดไป จากที่ผมรวยอยู่แล้วพอได้สมบัติเมียมาสบทบก็กลายเป็นดับเบิลรวยเลยทีนี้ แต่...
นั่นมันก็แค่ความคิดปัญญาอ่อน การเป็นคนดังใช่ว่าจะทำอะไรตามใจตัวเองได้เสียทุกอย่างที่ไหน ยิ่งเรื่องมีแฟนนี่ตัดไปเลย พี่วาดกำชับว่าตอนนี้ยังไม่ควรมี! และตอนอื่นก็ไม่ควรมี!!
- Writer
