KAN ÜÇLÜSÜ +18

Üç adam… Gücün, suçun ve karanlığın en sert yüzleri. Soğuk, hükmeden, arzu ettiklerini kanla alan erkekler. Dünyanın yeraltı sahipleri. Ve üç kadın… Dokunmaları bile yasaktı. İsimleri bile arzu uyandıracak kadar tehlikeliydi. Her biri, onların yeminleriyle çizilmiş kırmızı sınırın tam da diğer tarafında raks ediyordu. Tüm ateşleriyle. Ama geceler, kuralları hatırlamaz. Ve beden, yasak olanı her zaman en çok isteyendir. Bir bakış, bir dokunuş. Yaklaşmamaları gereken kadınların tenine düşen bir gölge bile onları kontrolden çıkarıyordu. Üstelik sadece içlerinde olmayı isterken bile. Biri düşmanının kızıydı; adamın parmak uçları kadının tenine her değdiğinde, günah ve savaş aynı nefeste birleşiyordu. En kanlı savaşlardan daha beteriydi. Diğeri meydan okuyan, diz çökmeyen, ateş saçan bir kadındı; onunla her yakınlık alınan zevk kadar içsel bir savaşın da başlangıcıydı. Üçüncüsü ise adamın asla sahip olamayacağı kadar masum, ama bir o kadar tehlikeli bir sırdı. Can alacak katliam yaratacak kadar büyük bir sır. Yine de ondan uzak durmak imkânsız, sahip olmak ise ölümcül bir zevkti. Her dokunuşta sınırlar biraz daha eridi. Her nefeste yasak biraz daha kırıldı. Her gece daha fazla teslim oldular birbirlerinin karanlığına ve her gece yeniden edildi o en kutsal yeminler. Bu erkekler için aşk zaten bir suçtu. Ama bedenlerinin teslimiyeti bu dünya da işlenmiş en büyük günahlardan biri oldu. Çünkü Kan Üçlüsü dünyasında dokunmak bile ölümcülken ve asla cesaret edilemezken, üç kadına sahip olmak demek cehennemin kapısını aralamaktı. Ve artık kimse geri dönemeyecek kadar derine düşmüştü. İhanet, tutku ve zevkle karışmış bir karanlıkta bedenler konuşuyor, nefesler hükmediyor, kurallar birer birer yanıyordu. Bu sadece bir yasak aşk değil. Bu, ateşe teslim olmuş bedenlerin hikâyesiydi. Bu günahkar adamların günahı zevk tutku şehvet ve arzu ile kucaklamasının romanıydı.