A Wife's Tears ( Book 2)

CHAPTER 3

Questions are flooding in my mind. Mukhang napagtanto ni Raul na ang Aziel na tattoo ng asawa at ako ay iisa. Hindi ko ako naniniwala sa amnesia noon pero ngayon ay gusto ko nang maniwala.

Ayokong isipin na revenge ito ni Valencia. Dahil ang sakit hindi lang sa part ko pati na rin sa part ni Akiel. I'm very thankful that Clarisse allow Akiel to call her mommy.

Other person's doesn't allow just a stranger to call them mommy but even though Akiel is stranger to Clarisse still she allowed. Maybe, there's this thing called lukso ng dugo. I don't believe lukso ng dugo but now everything is possible.

Umalis si Raul ng matapos kaming kumain. Kami ni Akiel ay nanatili sa bahay ng mga ito. Tahimik ako sa gilid habang ang mga ito ay maingay habang nanonood ng TV. Tinignan ko ang umbok ng tiyan nito.

"Ilang buwan na ang dinadala mo?" nabigla pa ito ng magtanong ako.

Valencia is wearing a yellow sleeveless maxi dress. She looks really good in her dress. One thing I like girls is when they aren't wearing make up. I like it natural and Valencia is a perfect example of a natural beauty.

Makinis ang mukha nito noon ngunit ng pinaso ko ang kanyang noo ay naging discourage ang scar na naiwan. Akala ko magaling na ang scar na naiwan iyon pala ay naroon pa rin ito sa kanyang noo. Nilagyan siguro nito ng concealer upang maitago.

"Anim na buwan na " ang pagkakasabi nito ay may pinalidad kaya natahimik na ako.

Anim na buwan, anim na buwan na rin itong nawala. Nararamdaman ko na akin ang kanyang dinadala. We did it a lot of times during our stay in the Singapore. I didn't pull it out cause I want Valencia to be pregnant again.

Nakakabakla pero gusto kung tumalon sa tuwa ngayon. Hindi ako nawalan na dagdagan pa ito. Sa ngayon ay wala akong balak na sabihin sa mga magulang ni Valencia at mga magulang ko na buhay ito.

Alam kong kapag sinabi ko ito ay baka magmamadali ang mga ito sa pagpunta dito sa island. Kung na amnesia ito hihintayin ko munang maka-alala ito bago ko sabihin. Sasabihin ko sa mga ito kapag kasama ko na si Valencia.

"Alam mo na ba ang gender?" napabaling uli ito sa akin.

"Oo, babae raw sabi ng OB ko," tumango ako. 

Walang diperensiya sa akin kung babae o lalaki ang magiging anak namin. As long as healthy ang baby wala akong problema. Hindi ako nanonood ng TV dahil iba ang aking pinapanood.

Si Valencia ang aking pinapanood at alam kong naiilang ito pero wala akong paki-alam kung mailang ito. Takot ako na baka pagpumikit ang aking aking mga mata ay mawawala ito sa aking vision at iyon ang nakakatakot.

I still can believe kung sana naniwala ako kay Akiel ay nakita ko na si Valencia kahapon. Gusto ko din sanang lumapit sa mga ito at humawak din sa tiyan ni Valencia ngunit baka mas lalo itong mailang.

Sumisipa raw kasi ang baby at tuwang-tuwa si Akiel. Hinalikan pa nito ang tiyan ang tiyan ng mommy nito.  

"Paano kung sabihin ko sayo na fiance kita? At naging asawa kita noon?".

Nakakabahala ang kilos nito. Sa tuwing nagsasalita ako ay natatameme ito at naninigas. If I'm not mistaken my presence to Valencia makes her nervous. 

"Huh? Eh?"

"Anak mo si Akiel at magiging asawa mo ulit ako. Anim na buwan kang nawala akala namin na patay ka na. Valencia ang totoo mong pangalan hindi Clarisse. Na aksidente ka dahil  nagkaroon ng problema sa sinasakyan mong barko"natigil ako sa pagsasalita ng makita ko itong napahawak sa kanyang sentido.

Nataranta ako kaya lumapit ako dito. Mukhang nasasaktan ito dahil naririnig ko ang daing nito. Si Akiel naman ay nabahala ng makita si Valencia na napipilipit sa sakit.

"Pwede mo bang kunin ang pain reliever sa medicine kit?" tinuro nito ang kinalalagyan ng medicine kit.

Tumayo ako at tumakbo sa kinalalagyan ng medicine kit. Kinuha ko lahat ng tablets sa medicine kit dahil hindi ma permi ang aking kamay at nanginginig ang mga ito. 

Lahat ng tablets na nakuha ko ay nilagay ko sa mini table. Nagmamadali ako sa paghanap ng pain reliever. Naiwan ko yata ang utak ko sa Manila dahil hindi man lang ako kumuha ng tubig.

"Akiel get mommy a glass of water," nag-alala din ito sa kalagayan ng kanyang ina. 

Tumakbo ito patungo sa kusina. Hinintay ko munang makabalik si Akiel sa kusina bago ko binigay ang pain reliever dito. Sobrang naawa ako dahil kahit wala ako sa sitwasyon ni Valencia nasasaktan ako sa nakikita ko.

Inimon iyon ni Valencia. Alam kung nasasaktan siya pero nagawa niya pa ring ngumiti kay Akiel. I guess she doesn't want Akiel to get worried. Nilapag niya ang baso sa mini table at humawak pa rin ito sa kanyang sentido. 

Kung pwedeng ilipat ang sakit na nararamdaman niya kanina ko pa nilipat iyon.

"First time ba itong nangyari?" ang kapal na ng mukha ko pero sinusuklay ko ang mahaba at kulot nitong buhok gamit ang aking mga daliri.

I guess my finger have another talent aside from fingering girls. 

"Hindi." mahina ang pagkakasabi nito kaya mukhang naging tunog bulong.

"Kailan ang huli at pinakauna?"tanong ko.

"Kahapon." Napasinghap ako sa nalaman.

Ibig sabihin nangyari iyon ng nakarating kami kahapon. Nangyari kaya iyon ng time na nagkita sila ni Akiel. 

Nakatulog ito sa couch. 

Tumayo ako at hinanap ang silid ng mga ito. Sa unang palapag ang silid ng mga ito. Nagtagis ang aking panga ng naisip ang ginagawa ng mga ito kapag gabi. Gusto ko na yatang kunin si Valencia.

Pinagmasdan ko muna si Valencia. Ang maliliit nito na braso ay nagkaroon ng konting laman. Binuhat ko ito at pumasok sa silid nila nila ni Raul. Dahan-dahan ko itong nilapag sa kama. Si Akiel ay tahimik na sumunod. 

Namumungay din ang mata nito. 

"Do you want to sleep?" Tuwing hapon ay pinapatulog ko ito.

"Yes daddy." Sagot nito sabay kusot ng kanyang mata.

"You can sleep besides mommy and daddy will wait until you wake up." 

Tumango ito at nahiga katabi ang kanyang mommy. Yumakap pa si Akiel dito. Lumabas na ako ng makita kong mahimbing ng natutulog si Akiel. Sa labas ay mayroon silang table at upuan. 

Umupo ako. Hinihintay ko na dumating si Raul. Raul and I need to talk. Alam kung may alam si Raul at siya lang makakasagot sa mga tanong na pumasok sa utak ko. Nangangati rin ang aking kamao at gusto ko itong suntokin.

Imagining how would I punch Raul make me want to do it right away. I want to see blood from his face running down to his body. Gusto ko ilabas ang aking galit at ang mukha ni Raul ang gusto kong basagin.

Ngunit isang oras na akong nakaupo dito sa labas ay wala pa rin akong nakikitang Raul. Mukha yatang wala itong balak na umuwi. Pumasok ako sa loob at sinilip ko ang mga ito. Napabuntong hininga ako ng makitang magkayakap at tulog pa rin ang mag-ina.

Nakialam na ako sa ref nila. Kumuha ako ng beer in can. Sakto sa hinahanap ko. Binuksan ko ito saka ko ininom. Kumuha pa ako ng isa pang beer in can bago ako naglakad patungo sa sala.

I turn on the TV. Ilang minuto pa akong naka-upo at nanood ng lumabas si Valencia. Mapungay ang kaniyang mga mata halatang kakagaling sa mahimbing na pagtulog. 

Hindi ito nabigla ng makita ako. Naglakad ito papalapit sa akin at umupo sa tabi ko. Nabigla ako ng umupo ito sa tabi ko mismo. Iyong tipong dikit ang balat ng aming mga braso.

"Alam mo ba noong nakita ko si Akiel ang gaan-gaan ng loob ko sa kanya. At alam mo ba ng makita kita sobrang lakas ng t***k ng puso ko at hindi ko iyon naramdaman kay Raul. Totoo ba talagang akala mo patay na ako? At anim na buwan na ang akala ni'yo"

"Oo." maikli kung sagot gulat ako sa ginawa nitong pag-amin.

"Ibig bang sabihin anak natin ang dinadala ko?" 

"Oo."

"Pwede bang manatili muna ako dito sa bahay ni Raul hanggang himdi pa kita maala at ang anak kong si Akiel?" 

Tumango uli ako. 

"Promise simula ngayon ay hindi na ako magpapahalik kay Raul. Kaya pala ilang ako sa tuwing hinahalikan ako ni Raul. May iba pala akong mahal. Huwag ka munang mag-alala itatanong ko kay Raul kung ano ang nangyari sa akin. Marami akong tanong simula pa kahapon kaso nahihiya ako ditong magtanong"

"Sinasaktan ka ba ni Raul?" umiling ito.

Nabunutan ako ng tinik ng marinig ko iyon sa kanya. Tumitig ito sa akin at hinawakan ang aking panga at pinaharap ako sa kanya.

"Bakit feeling ko inlove na inlove ako sayo kaysa inlove ka sa akin?" natawa ako at natawa rin ito sa sinabi niya.

"I guess your feeling is right but that was before but now guess what? I'm falling deeply. The love I feel for you is deeper from mariana trench."

Yumakap ako dito ang akala ko'y itutulak ako nito ay hindi niya ginawa. Humigpit pa ang yakap ko dito ng hindi niya ako tinulak. Binitawan ako ng marinig ko ang mahina nitong paghikbi. 

"Why are you crying baby?"

Wala akong narinig na sagot dahil puro hikbi ang aking narinig. Pinunasan ko ang mga luha na lumalabas sa kanyang mga mata. Umiiyak pa rin ito ngunit wala ng hikbi na lumabas sa kanyang bibig. Habang umiiyak ito titig na titig ito sa akin.

This time siya na ang yumakap sa akin. Sa gilid ng aking mata nakita ko ang pagbukas at pagsara ng pinto. Iniisip siguro ngayon ni Raul na tapos na sila. I carries her back.

I'm not sure if kanina o kakarating lang ni Raul ng makita ko ito. Wala akong paki-alam kung nakita niya dahil in the first place nakikisawsaw ito sa relasyon namin.

I'm afraid if Valencia will stay here longer she might fall out of love. Nakakatakot pero siguro dapat magkaroon ako ng katangian na magkaroon ng tiwala rito.

Valencia never fall out of love in six years being away from me and maybe a year Valencia is still inlove with me. Hindi ko pa rin talaga maiwasan mangamba. 

Yumakap si Akiel kay Valencia. Bumitaw ito sa pagkakayakap sa akin at yumakap si pagbalik si Valencia sa anak. Umiyak ito.

"Sorry baby, mommy still on the process to remember... sorry....... sorry..." Paulit-ulit ito na humingi ng tawad sa anak.

Wala siyang kasalanan. Hindi na niya kailangan na humingi ng tawad sa anak. Wala siyang dapat na ikahingi ng tawad dito. Lumabas ako at hinayaang magkaroon ng moment ang mag-ina.

"Alam mo masaya na sana ako ng hindi kayo nagpakita?" gusto kong maawa kay Raul pero with the attitude he have I don't think he need my pity.

"You know what you are taking advantage of Valencia situation. Hindi ka lang ba naawa? Alam mong alam nating dalawa na ang pinagbubuntis ni Valencia ay hindi sayo."

"I'm sorry I was captivated by Valencia beauty that time. Knowing that she doesn't remember everything I said to her that I am her husband. I will confess and I'm not sorry for this I'm inlove with your wife". 

Gusto ko itong suntukin pero naging kalmado ako ng sa bibib niya mismo nanggaling ang katotohanan.

"As much as possible don't say anything that will triggered Valencia memory. I know you want to tell Valencia everything but the doctor said that let Valencia remember alone."

"Bakit naman ako naniniwala sayo?"

"You can contact her doctor. In six months Valencia is  staying in my house kahapon lang sumakit ang kanyang ulo. Kahapon ng makita niya ang anak niyo. Siguro ngayon sumakit ang ulo niya dahil sinasabihan mo. Seeing your reaction that only means I'm right." Hindi ako nakapagsalita dahil totoo naman kasi.

"Daddy let's go home " Tumakbo ito patungo sa direction namin.

Kumaway pa si Akiel kay Valencia bago kami naka-alis.