Ofisin kapısını iterek içeri girdim. Hâlâ geceden kalma yorgunluğun ağırlığı omuzlarımdaydı. Göz kapaklarım bir anlığına ağırlaştı ama kendimi hemen toparladım. Elimdeki çantayı masamın üzerine bıraktım, ardından derin bir nefes alarak doğrudan ofise bağlı olan toplantı salonuna geçtim. İçeri adımımı attığımda salonun kasvetli sessizliği beni karşıladı. Loş ışıklar, duvardaki koyu renkli tablolarla birleşince ortam daha da ciddi bir hal alıyordu.
Kolumda taşıdığım saate göz attım. Zaman ilerliyordu. Dudaklarımın arasından kendi kendime, "Sürünün ileri gelenleri artık gelmeye başlar," diye fısıldadım. İçimden yükselen gerginlik, kalbimin ritmini hızlandırıyordu. Toplantı salonunun merkezindeki uzun, koyu ceviz masaya göz gezdirdim. Her bir sandalye, burada oturacak kişilerin ağırlığını ve
