เสียงกรีดร้องของแพรขาดหายไปเมื่อร่างของเธอถูกลากพ้นธรณีประตูหลังบ้าน อากาศภายนอกปะทะผิวกายที่เปียกชื้นและบอบช้ำจนรู้สึกเย็นยะเยือก
เธอถูกทิ้งตัวลงบนพื้นหญ้าที่ชุ่มน้ำค้าง!ยามเช้าวันนี้พ่อสามีขี้อิจฉา โมโหแบบที่ไม่เคยเป็นนี่มันอะไรกันนี่ แพรเธอปรับอารมณ์ตามไม่ทัน
“ไม่นะ! พ่อ! อย่าทำแบบนี้!”
แพรพยายามดิ้นรนอย่างสุดกำลัง เธอพับตัวเพื่อซ่อนเร้นเรือนร่างที่ถูกเปิดเผยเย้ยฟ้า เย้ยดิน แพรกลัวเหลือเกินต่อสายตาของคนงานสองสามคนที่กำลังจัดเตรียมงานอยู่ใกล้โรงเก็บของถ้าพวกนั้นมาพบเข้าจะทำยังไง โชคดีนี่ยังไม่หกโมงเช้าดี
คมสันไม่สนใจเสียงร้องขอของแพรแม้แต่น้อย เขายืนอยู่เหนือเธอ ราวกับพญาอินทรีที่กำลังจะลงโทษเหยื่อ เขายิ้มอย่างเหี้ยมเกรียมและเต็มไปด้วยอำนาจ เขาหลงลืมความรักที่มีต่อแพรเพราะความอิจฉาลูกชายไปชั่วขณะ
“แพรไม่อับอายไม่ใช่เหรอ! แพรอยากให้ไอ้โอมมันคลั่งใช่ไหม! อยากให้มันเป็นผัวคนเดียวแล้ว
