รักต้องห้าม

ฉันไม่ได้ชอบแก

เซียน...

เช้าตรู่วันนี้ผมตื่นขึ้นมาเพราะโดนใครบางคนนั้นถีบตกเตียง คนข้างๆที่นอนดิ้นไปมาไม่รู้ห่าเหวอะไรว่าทำให้ใครเดือดร้อนเพราะการนอนดิ้นของตัวเองนั้นยังคงไม่รู้สึกตัว ผมตื่นขึ้นมาด้วยอารมณ์ที่หงุดหงิดเล็กน้อยจากที่คิดว่าจะตื่นให้สายกว่านี้แต่ก็ทำไม่ได้เพราะไม่มีอารมณ์จะนอนต่อแล้ว ไหนจะเรื่องดอกกุหลาบเมื่อคืนนี้ยังคงกวนใจผมอยู่ทำให้ผมรู้สึกหงุดหงิดทุกครั้งที่คิดถึงเรื่องนี้

" เชี้ยอีฟทำไมเมื่อวานมึงไม่เอาดอกกุหลาบให้ไอ้โอปป้า "

หลังจากนั่งดูทีวีคนเดียวอยู่เงียบๆใครบางคนที่เดินออกมาจากห้องนอนด้วยท่าทางง่วงๆพร้อมกับหาวนอนจนปากกว้างแทบกินช้างได้ก็มานั่งลงข้างๆผม แน่นอนว่าผมต้องถามมันอยู่แล้ว

" ขี้เกียจต่อแถว "

คนถูกถามตอบแบบไม่ได้สนใจอะไรและไม่ได้หันมามองผมแต่แย่งรีโมททีวีจากผมไปแล้วกดเลื่อนเปลี่ยนช่องทีวี ดูซีรี่ย์อีกแล้วแมร่ง!!คนจะดูข่าวสารบ้านเมือง

" ไม่ใช่มึงดีใจที่ได้ดอกกุหลาบจากกูจนไม่อยากเอาดอกกุหลาบไปให้โอปป้าแล้วเก็บไว้เองหรอกนะ "

ผมเลิกคิ้วถามมันกวนๆ

ก็มันทำตัวน่าสงสัยครับเมื่อวานตอนออกมาจากคอนเสิร์ตแทนที่จะบอกผมกลับเก็บเงียบซะ คนอุตส่าห์ซื้อมาแพงๆ ดอกกุหลาบบ้าอะไรดอกล่ะหมื่นสอง!! อีกอย่างผมอุตส่าห์ตั้งใจซื้อให้มันเอาไปให้ไอ้โอปป้าเพราะกลัวว่ามันจะเสียใจที่ไม่ได้ให้กุหลาบเขาแต่มาวันนี้เสือกบอกขี้เกียจต่อแถว... ไม่น่าซื้อให้มันเลยแมร่ง

" นี่แกจะหลงตัวเองเกินไปล่ะ ฉันน่ะนะจะอยากได้ดอกกุหลาบจากแก ถามหน่อยเพื่อ?? "

มันโวยวายใส่ผม แต่พอโดนมันถามกลับแบบนี้ก็...นั่นน่ะสิเพื่ออะไร?

" อ้าวก็เผื่อว่ามึงจะแบบแอบชอบกูไรงี้ไง ประมาณแบบเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อไรงี้ "

ผมตอบมันกวนๆก่อนจะหรี่ตามมองมันอย่างสงสัย แต่ลึกๆแล้วก็รู้แหละว่ามันคงไม่คิดอะไรแบบนี้หรอกเพราะผมรู้จักมันดีว่ามันไม่มีทางคิดอะไรเกินเลยกับผมแน่นอน

" แกดูปากฉันนะเซียนแล้วก็ฟังให้ชัดๆด้วยนะ ฉัน - ไม่ - ได้ - ชอบ - แก "

" .......... "

" ฉัน - ไม่ - ได้ - ชอบ - แก!! "

มันยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆก่อนจะย้ำกับผมชัดๆ ชัดจนฟังแล้วรู้สึกหงุดหงิดและรู้สึก...แปล๊บ

" เออ!! ไม่ชอบก็ไม่ชอบดิวะกูก็แค่ถามเล่นๆเองป่ะไม่เห็นต้องจริงจังเลย "

ย้ำอยู่ได้ไม่ได้อยากจะฟังสักหน่อย

" แล้วแกจะมาหงุดหงิดใส่ฉันทำไมห๊ะ เมื่อกี้แกถามฉันเองป่ะแล้วฉันก็แค่ตอบไปตามความจริง "

มันหันมาคุยกับผมพลางชักสีหน้าใส่ก่อนจะเดินหนีผมเข้าไปในครัวแต่ผมก็เป็นบ้าอะไรไม่รู้ลุกเดินตามไปทะเลาะกับมันต่อซะงั้น

" เอ๊ะ!! หรือว่าแกรู้สึกเจ็บปวดที่ฉันพูดไปแบบนั้นเพราะที่จริงแล้วแกก็แอบชอบฉันอยู่ใช่ม้าาาา "

คนตรงหน้าหันหน้ามาชี้หน้าผมพลางหรี่ตามองจับผิด ผมเนี่ยนะจะแอบชอบมัน!!

" มึงฝันหรออีฟกูเนี่ยนะจะชอบมึงไม่มีทาง "

" เออ!! ไม่ชอบก็ไม่ชอบก็แค่นั้นแหละ "

มันตะโกนใส่ก่อนจะหันหลังให้ผมแล้วเดินต่อไป

" มึงโกรธที่กูไม่ชอบมึงหรอทำไมทำหน้าแบบนั้น "

ผมเดินตามคนที่เดินดุ่มๆเข้าไปในครัวต่อก่อนจะชวนมันทะเลาะไปด้วย ปกติเวลาเราอยู่ด้วยกันเราก็จะหาเรื่องมาทะเลาะกันอยู่แล้วครับมันเป็นเรื่องปกติของเราสองคน แต่วันนี้อยู่ดีๆก็เอาเรื่องนี้มาทะเลาะกันเฉยเลย

" ฉันจะโกรธแกทำไมอะแกไม่ชอบฉันมันก็ดีแล้วเพราะเราเป็นเพื่อนกัน "

" .......... "

" คืนนี้ไปดริ๊งกันป่ะ "

คนตรงหน้าถามต่อขณะที่มือกำลังตักแยมมาทาขนมปังอยู่ ไปดริ๊งหรอก็ดีเหมือนกันนะคืนนี้ผมอยากเมา

" อืมไปก็ไปงั้นกูกลับบ้านนะเดี๋ยวเย็นๆมารับ "

ผมบอกมันแค่นั้นก่อนจะเดินออกมา ทำไมอยู่ดีๆก็รู้สึกเซ็งๆขึ้นมาก็ไม่รู้นะ อยู่ๆก็เบื่อไม่อยากทำอะไรรู้แค่ว่าอยากเมา เมา เมาให้เป็นหมาไปเลยยิ่งดี

" แมร่งโว๊ยยยย!!!! "

ติ้ง!! ติ้ง!!

ยังไม่ทันที่ผมจะแหกปากในรถต่ออีกครั้งเพราะอยู่ๆก็รู้สึกโมโห หงุดหงิด เสียงแอพพลิเคชั่นไลน์ที่ดังขึ้นรัวๆก็ทำให้ผมต้องหยุดแหกปากแล้วหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาดู

Evening : ไปดริ๊งผับเฮียรบมั้ยจะได้ไม่ต้องจ่ายตัง

Evening : ถ้าเมาก็นอนที่นั่นเลยจะได้ไม่ต้องขับรถกลับ

ผับเฮียรบน่ะหรอก็ดีเหมือนกันกินที่ผับพี่ชายมันแล้วถ้าเมาก็นอนด้วยกันที่นั่นเลย

เซียน : เออก็ได้ เดี๋ยวกูไปรับ

Evening : พาแวะกินข้าวเย็นก่อนแล้วค่อยไปดริ๊งต่อได้ป่ะ

เซียน : เออ

Evening : น่ารักที่สุด

เซียน : แต่มึงก็ไม่ได้รักกูนี่หว่าอย่ามาพูดดี

Evening : เคยบอกหรอว่าไม่ได้รัก ฉันบอกว่าไม่ได้ชอบแกเองป่ะทำเป็นงอน

" .......... "

ทำไมอยู่ๆถึงยิ้มได้วะแมร่ง นี่ผมเป็นบ้าอะไรวะเนี่ย

Evening : มีแต่แกป่ะที่ไม่รักฉันอะ

เซียน : แล้วที่ทำให้ทุกวันนี้ยังเรียกว่ารักไม่ได้อีกหรอโง่นะมึง

Evening : อุ๊ย วันนี้พูดดีอะ ขออนุญาตเขินนะคะ

เซียน : อิสึด จะไปไหนก็ไปกูจะขับรถ