ไฮเฟลมาส่งฉันที่คอนโดฯ อย่างปลอดภัย ร่างสูงอาสาขึ้นมาส่งฉันที่บนห้อง แม้ฉันจะพยายามปฎิเสธแต่เขาก็ไม่ยอมสถานเดียว
“คุณไม่น่าลำบากเลยค่ะ ฉันเองก็ไม่ได้เป็นอะไรมาก”
ฉันบ่นอุบ ไม่ใช่อะไรหรอก เหตุผลที่ฉันไม่อยากให้เขาขึ้นมาส่งที่ห้องก็เป็นเพราะว่าคอนโดฯ ของฉันมันมีแต่พวกปากหอยปากปู แต่ละคนจ้องจับผิดฉันทุกฝีก้าว ไม่ว่าฉันจะย่างกรายไปทางไหนก็เป็นประเด็นให้ได้ซุบซิบนินทากันตลอด
ความจริงฉันก็ชินนะ แต่ก็ไม่ค่อยโอเคเท่าไหร่
“ผมอยากช่วยคุณให้ถึงที่สุด เพื่อขอโทษแทน… ซีโร่”
เสียงเข้มเอ่ยแผ่วเบา พอได้ยินชื่อของผู้ชายคนนั้น หัวใจของฉันก็เจ็บแปลบในทันที
“ผมขอโทษครับ ผมไม่ได้ตั้งใจ” ราวกับรู้ตัวว่าตนได้พูดในสิ่งที่ไม่ควรพูด ไฮเฟลก้มหน้าขอโทษต่อร่างบาง
“ซีเรียสไปได้คุณ ฉันโอเค” ฉันตอบด้วยรอยยิ้ม
“แต่ถ้าคุณเข้มแข็งได้เร็วๆ ผมจะดีใจมาก”
“มันก็คงต้องเป็นเช่นนั้นแล้วล่ะ” ฉันถอนหายใจ
“ที่ผ่านมาฉ
