หลงสวาทเจ้าสาวจอมเฉิ่ม

วันนั้น

เมื่อเดือนก่อน คืนวันแต่งงาน (นายหญิงนิชา+กานพลู)

แพรวาดื่มฉลองหนักจนเกือบไม่ได้สติ หล่อนทรงตัวเองไม่อยู่จนขับรถกลับที่พักไม่ได้ ทอฝันจำต้องรับบทเป็นสารถีพาเขากลับรีสอร์ทที่จองไว้ และที่โชคร้ายไปกว่านั้นห้องพักเหลือเพียงห้องเดียว เป็นเพราะเขานั่นแหละที่ไม่ยอมกลับสักที่นี่ก็ปาเข้าไปตีหนึ่งกว่าแล้วจะไปหาที่พักที่ไหนได้อีก

“เอ่อ..ถ้าอย่างนั้นพี่เปิดห้องนี้ก็ได้ค่ะ รบกวนน้องนำไปหน่อยนะคะ” ทอฝันพูดอย่างกระท่อนกระแท่น เพราะร่างสูงกว่าที่หล่อนแบกมาอยู่นี้นี่สิทำให้หล่อนลำบาก หญิงสาวพาเขาเข้าไปยังห้องพัก โชคดีนะที่อยู่ชั้นล่าง ไม่อย่างนั้นหล่อนถึงขนาดหอบตายเป็นแน่ ทอฝันคิดในใจ

ตุ๊บ!! ร่างโปร่งถูกเหวี่ยงให้ลงไปบนเตียงกว้างนั้น

“อื้อๆ ” แพรวาปัดมือตัวเองไปมา ทอฝันยืนมองร่างเขาแล้วส่ายหน้า

“พี่คะ พี่แพรวา นอนดีๆ สิคะ” หล่อนรั้งแขนของเขาขึ้น เพื่อให้เขาขยับให้เข้าที่เข้าทาง เพราะหากเขาไม่ขยับ เราเองก็คงไม่มีที่นอนเป็นแน่

“อื้อ..ใครเรียกทำไมคนจะนอน” เสียงที่ฟังไม่เป็นศัพท์เอ่ยขึ้นพร้อมกับดวงตาหวานที่ปรืออย่างเอาเรื่อง

“เอ่อๆ หนูเองค่ะ..ทอฝัน” น้ำเสียงกล้าๆ กลัวๆ เอ่ยตอบ

“อ๋อ ทอฝันเหรอ ยายเฉิ่มแว่นที่หน้าเงินนั่นนะเหรอ” ประโยคที่ขัดหูนั้นทำเอาทอฝันควันออกหู

“ช่าย ฉันหน้าเงินแล้วมีปัญหามะ” หล่อนเท้าสะเอวต่อว่าเขา พรางยืนมองร่างโปร่งอย่างเอาเรื่อง

“หึ หน้าเงินแล้วยังจะปากดีอีก” เสียงนั้นพูดอ้อแอ้ แพรวาผุดลุกขึ้นนั่งชี้หน้าเจ้าหล่อน

“ฉันจะปากดีกว่านี้อีก หากคุณยังมาว่าฉัน” ทอฝันต่อว่าเขา

“นี่ยายเฉิ่ม!!” แพรวาจ้องหน้าเจ้าหล่อนนิ่ง

“ทำไมเหรอคะ”

“คนปากดีก็ต้องโดนแบบนี้....อุ๊บ!!” ร่างของทอฝันถูกแพรวาโน้มลงอย่างรวดเร็ว ทำเอาแว่นหนาเตอะที่เจ้าหล่อนใส่นั้นหลุดกระเด็นลงพื้น ร่างเล็กกว่าถูกจับพลิกให้นอนลงด้านล่าง จากนั้นเขาก็ตามเข้าไปกดปากอิ่มลงกับปากบางของทอฝันเกือบจะทันที

“อุ๊บ!!!... อื้อ...” ทอฝันดิ้นอยู่ใต้ร่างของเขา มือเล็กพยายามดันหน้าอกของเขาออกห่าง แต่ทว่าด้วยสรีระของเขาทำให้ร่างของเขาไม่ไหวติงเลยแม้แต่น้อย มือเล็กที่ดันหน้าอกเขาออก จึงพยายามออกไปทุบบ่าของเขาเพื่อให้เขาเจ็บแสบอยู่บ้าง

“อื้อ.... อื้ม ” แพรวาครางอย่างขัดใจเมื่อร่างบางตรงหน้าไม่ยอมเปิดปากออก หล่อนกดปากลงขยี้ริมฝีปากเล็กนั้น มืออีกข้างจับข้อมือเล็กกว่าทั้งสองข้างตรึงไว้กับที่นอน การที่เจ้าหล่อนยิ่งดิ้นยิ่งทำให้ความต้องการเอาชนะของแพราวาทวีคูณ หล่อนจึงพยายามสอดเรียวลิ้นเปิดปากนั้นให้จงได้

“อ๊ะ อ๊ะ อื้อออ” ทอฝันสะดุ้งเมื่อมืออีกข้างถูกเขาเคลื่อนเข้าบีบหน้าอกอวบของหล่อนจนรู้สึกเจ็บแปล๊บ ปากเล็กจึงร้องออกมาอย่างลืมตัว จนทำให้ลิ้นร้ายกาจของเขาสอดเข้าไปด้านในอย่างรวดเร็ว ยิ่งลิ้นหล่อนหลีกหนี ยิ่งทำให้ปลายลิ้นเขาเข้าเกี่ยวกวัดรัดรึงลิ้นหล่อนให้จงได้

แพรวารู้สึกอิ่มเอมกับความหวานในโพรงปากนี้ กลิ่นหอมจากกายสาวทำให้หล่อนรู้สึกต้องการมากยิ่งขึ้น ที่เขาหื่นนี่เป็นเพราะเหล้าหรือว่าเป็นนิสัยส่วนตัวของหล่อนซะอีก แพรวาเคล้นคลึงมือเล็กลงอกอวบของเจ้าหล่อนทั้งสองข้างไปมา

“อ๊ะ อื้อ... ปล่อยนะ ปล่อยซิ” ทอฝันร้องห้ามเมื่อปากของหล่อนเป็นอิสระ โชคดีที่เขายอมถอนปากออก ไม่เช่นนั้นเขาคงจูบหล่อนขาดใจตายเป็นแน่ ร่างเล็กนึกโล่งอก พรางกวาดสายตามองตาเขาไปมาอย่างชั่งใจ ใบหน้าของเขาตอนนี้แดงมาก เขาคงเมาไม่ได้สติสินะ

“ไม่ปล่อย!!” เสียงเรียบเอ่ยเพียงเท่านี้ แพรวากวาดสายตามองดวงหน้าเด็กสาวที่ไร้เครื่องสำอางนั้น ตอนนี้หน้าเจ้าหล่อนไม่มีกรอบกลมๆ มาปิดบังแล้ว มันดูสวยแปลกตาอย่างเห็นได้ชัด ผิวเนียนละเอียดเหมือนเด็กอ่อน จมูกเล็กรั้นแหงนขึ้นเล็กน้อย บ่งบอกถึงความเอาแต่ใจใช้ได้เลยทีเดียว

“คุณเมามากแล้วนะคะ” ทอฝันเตือนสติ

“ใครเมา ฉันไม่เมา” แพรวาเอ่ยเสียงเข้ม

“ก็คุณนั่นแหละ ปล่อยนะ ขยับออกไปนะ”

“นี่ยายเฉิ่ม เธอคิดว่าเธอเป็นใครมาออกคำสั่ง” ทอฝันงงเล็กน้อยที่เขาเรียกหล่อนถูก

“ป่าวค่ะ ก็แค่อยากให้คุณได้สติ” ทอฝันกรอกตามองใบหน้าเขาไปมา มือเล็กที่เขาตรึงอยู่นั้นพยายามจะขยับดิ้นออก

“ฉันมีสติดี และตอนนี้สติฉันก็กำลังเตลิดด้วย” แพรวาก้มลงไปมองกระดุมชุดเดรชด้านหน้าที่มันหลุดออก เผยให้เห็นเนื้ออวบอัดสีขาวโพลนนั้น

‘อุ๊ย!! นี่คุณ” ทอฝันก้มลงไปมองแล้วรวบสาบเสื้อนั้นเข้าหากัน

“อย่ามาเล่นตัวไปหน่อยเลย เธอก็รู้ว่าฉันนิสัยเป็นยังไง” หล่อนเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันมองเจ้าหล่อนตาเป็นประกาย

“นี่ อย่าค่ะ อย่า อ๊ะ อ๊ะ อื้มมมม” ใบหน้าสวยส่ายไปมาเพื่อหลบเขา แต่ทว่าเขาก็ตามไปซุกไซ้ซอกคอหล่อนจนทอฝันเองเสียวซ่านขึ้นทุกขณะ มือของเขาก็เคลื่อนเข้าเคล้นคลึงร่างของหล่อน ยิ่งเขาเร่งทุกการกระทำยิ่งทำให้หล่อนไม่มีแรงที่จะต่อสู้เขา ยิ่งตอนนี้เขาสอดมือเข้าใต้กระโปรงของหล่อนด้วยแล้ว ทำให้ทอฝันใจเต้นแรงเป็นที่สุด

แพรวาหน้ามืดตามัวอยู่กับการจะเอาชนะเจ้าหล่อนในเมื่อใช้ตัวเองแลกกับหนี้สินของพ่อ ก็จะต้องไม่โอดครวญอะไรอีก มือเล็กล้วงเข้าไปลูบไล้ร่องสาวไปมาอยู่อย่างนั้น ความอวบอัดของกลีบนั้นทำให้แพรวาอดที่จะแหวกชั้นในเข้าไปไม่ได้ หล่อนใช้นิ้วบดขยี้กลีบกุหลาบไปมาอยู่อย่างนั้น หล่อนรับรู้ได้ว่าเจ้าหล่อนคงมีอารมณ์ร่วมบ้างแล้ว ดูสิน้ำนองเลยแพรวาเขี่ยปลายนิ้วผ่านน่านน้ำของเจ้าหล่อน

“อ๊ะอ๊ะอื้อออ อ่าส์” เสียงหวานครางกระเส่าพรางบิดเร้าไปมาเล็กน้อย จากนั้นหล่อนก็สอดนิ้วเข้าร่องสาวเจ้าหล่อนอย่างเต็มแรง

สวบ!!!!

“กรี๊ดด!!!....อ๊ายย!! หนูเจ็บ อื้อ...” ทอฝันกำผ้าปูที่นอนแน่นเมื่อถูกบางอย่างรุกล้ำเข้าในกายสาว เกิดมายังไม่เคยมีสิ่งแปลกปลอมใดเข้าร่างกาย ไม่เคยแม้แต่จะช่วยเหลือตัวเอง ความรู้สึกตอนนี้มันอึดอัดและเจ็บปวดเป็นที่สุด

“อื้มมม อีกเดี๋ยวก็จะหายความเจ็บและเสียวแทน” แพรวามองหน้าเจ้าหล่อน จากนั้นก็ชักนิ้วเรียวเข้าออกร่องสาวถี่ๆ ทำเอากายสาวตรงหน้าดิ้นพล่านๆ อารมณ์ดิบนั้นทำให้หล่อนใส่มันแบบไม่ยั้ง ไม่รู้เลยว่าเจ้าหล่อนจะรู้สึกยังไงจะเจ็บปวดหรือไม่ เอาแต่ความมันส์ในอารมณ์เพียงอย่างเดียว

“อุ๊ อ๊ะ อ๊ะ อ่าส์ ฉัน ฉัน” เมื่อเขาชักนิ้วเข้าออกร่างสาวของหล่อนอยู่สักพัก ความเสียวซ่านเริ่มบังเกิดขึ้น ร่องสวยเริ่มเกร็งขมิบถี่ๆ

สวบ สวบ สวบ!!!!

เสียงนิ้วเรียวเข้าออกร่องสวยถี่ยิบ

“อ๊ะ อ๊ะ ฉัน ไม่ไหวแล้ว กรี๊ดดดดด”

ทอฝันกรีดร้องอย่างสุขสม จากนั้นร่างหล่อนก็นอนหอบอย่างหมดแรง

แพรวปรือตามองเจ้าหล่อนแล้วอมยิ้ม จากนั้นร่างของหล่อนก็เคลื่อนเข้าหาร่างของทอฝัน และจู่ๆ สมองของหล่อนก็ดับวูบไปในทันที

รุ่งเช้า....ทอฝันรู้สึกตัวตื่นก่อนเขา หล่อนหันไปมองร่างโปร่งที่นอนอยู่ข้างๆ หล่อนมองชุดตัวเองที่มันดูยุ่งเหยิงเล็กน้อย มีเพียงกระโปรงที่ถลกขึ้นไปกองอยู่ตรงเอวกิ่วเท่านั้น ส่วนเสื้อก็จัดเพียงเล็กน้อยก็เข้าที่ หล่อนรีบไปจัดการตัวเองในห้องน้ำก่อนที่เขาจะตื่น

แพรว่ารู้สึกตัวตื่นขึ้น หล่อนสลัดหัวตัวเองเพื่อไล่สมองอันมึนงงนั้นออก นี่หล่อนมานอนอยู่ที่นี่ได้ยังไงหล่อนจำไม่ได้ แต่ที่จำได้ฝันว่ามีอะไรกับยายเฉิ่มนี่อีกด้วย เหวอๆ !!! แพรวสะบัดหัวตัวเองไปมาเพื่อไล่ความคิด........>>>>>