คู่ขา

1728 Words

ทอฝันนำเสื้อผ้าไปเก็บไว้ที่ห้อง ในใจห่อเหี่ยวเป็นที่สุด นี่มันวันแต่งงานของเราใช่ไหม หล่อนนึกถึงพิธีกรรมเมื่อตอนเช้าที่เป็นไปด้วยความราบรื่นและมีความสุขดี แต่ที่ไหนได้ตกเย็นหล่อนถึงดูห่อเหี่ยวเช่นนี้ เขาก็ไปไหนไม่รู้สงสัยไปไถ่โทษกับคุณโรสอยู่กระมัง ดวงตาหวานกวาดมองไปรอบๆ และถอนหายใจ แต่ทำไมเราต้องมานั่งอุดอู้อยู่แต่ในห้องด้วยหละ ไปเดินเล่นรอบๆ นี้ดีกว่า ร่างบางขยับพร้อมกับหยิบกุญแจห้องแล้วลงไปเดินเล่นข้างล่าง แสงแดดยามเย็นมันก็ดูสวยดีนะ แต่แปลกที่มันรู้สึกเศร้าๆ เหงาๆ อะไรชอบกล ทอฝันเหลียวหันรีหันขวางเพื่อมองดูผู้คน ซึ่งต่างมาเป็นคู่ๆ ทั้งนั้น คงมีหล่อนแหละนะตอนนี้ที่เดินอยู่คนเดียวแบบนี้ ทอฝันเดินจับดูนู้นดูนี่อย่างเบื่อหน่าย ผลั๊ก!! โอ๊ยย!! “อุ๊ย!!! ว้าย!!” ทอฝันร้องเสียงหลงเมื่อไปชนเข้ากับร่างผู้ชายคนหนึ่ง หล่อนยืนเอามือปิดปากอย่างตกใจ โดยลืมไปว่าเขาล้มกับพื้นอยู่นี้ “อื้อ..” ร่างโปร่งขยับปัดตัวเองอย่างหงุดหงิด “เอ่อๆ ขอโทษค่ะ ขอโทษจริงๆ นะคะ” “เดินบะ ….” น้ำเสียงต่อว่าหายไปจากลำคอ เมื่อชายหนุ่มนั้นเงยหน้ามองมาเห็นร่างเล็กหน้าตาจิ้มลิ้มนั้น “เป็นอะไรไหมคะ ฉันขอโทษๆ จริงๆ ค่ะ” หล่อนเดินเข้าไปจับแขนดูว่าเจ็บตรงไหนหรือเปล่า ทอฝันเอ๊ย ซุ่มซ่ามจริงๆ เลย สมแล้วที่ถูกเขาว่าทุกวัน หล่อนตำหนิตัวเองในใจ “เอ่อๆ ไม่เป็นไรครับ แล้วคุณเป็นหละเจ็บตรงไหนหรือเปล่า” “ไม่เป็นอะไรค่ะ ขอโทษจริงๆ นะคะ” ทอฝันมองหน้าเขาอย่างรู้สึกผิด “ครับไม่เป็นไรเลยจริงๆ ” “แต่ทอฝันทำให้คุณเจ็บนี่” หล่อนลืมตัวเรียกชื่อตันเองออกมา “ชื่อทอฝันเหรอครับ ชื่อเพราะจัง ผมชื่อไบร์อันครับ ยินดีที่ได้รู้จักครับ” เขายื่นมือมาทักทายตามธรรมเนียมบ้านของพ่อเขา ดวงตาคมมองหญิงสาวตรงหน้าอย่างประทับใจ หญิงไทยนี่ตัวเล็กน่ารักจัง เขาคิดในใจ “ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ” หล่อนแตะมือทักทายเขาเพราะเข้าใจธรรมเนียม หนุ่มรูปหล่อคนนี้คงเป็นนักลูกครึ่งสินะ พูดไทยชัดมาก “คุณมาเที่่ยวคนเดียวเหรอครับ” “เอ่อป่าวคะ ฉันมากับ...” “ไฮ!! ไบร์อัน” ยังไม่ทันที่ทอฝันจะตอบ เสียงเรียกชื่อชายหนุ่มก็ดังขึ้น ทอฝันหันไปมองก็เข้าใจ ร่างหญิงสาวสวยสองคนเดินกอดเอวมาทางหล่อน สายตาชำเลืองไปมองหน้าอีกคนก็พบว่าไม่มีแม้เสียงตอบรับและทักทาย “โรส สวัสดีครับ ยังไม่เจอกันเลยตั้งแต่ผมมาพักที่นี่” “แหม!! ก็คุณเล่นมาถึงตอนดึกนี่ แล้วเช้าโรสมีธุระ เลยไม่ได้ไปต้อนรับเลย” โรสเดินเข้าไปควงแขนไบร์อัน ด้วยความที่เติบโตเมืองนอกหล่อนจึงไม่ถือเนื้อถือตัวนัก “อ้าวนี่ไบร์อันรู้จักน้องทอฝันด้วยเหรอ บังเอิญจัง” “รู้จักครับ เพิ่งไม่กี่นาทีก่อนหน้านี้เอง” ไบร์อันหันไปยิ้มเก๋ให้กับทอฝัน ทอฝันยิ้มใจดีให้กับเขา ด้วยความที่ไม่คิดอะไร หล่อนลืมหันไปมองหน้าคนที่ยืนทื่ออยู่ตรงนั้น “อ้อไบร์อันคะ นี่แพรวาเพื่อนสนิทของโรสเองค่ะ” “แน่ใจเหรอครับว่าเพื่อนสนิท” ไบร์อันเลิกคิ้วถามเขาอย่างรู้ทัน “แหม ไบร์อันก้อ” โรสเขิน หล่อนเดินไปเกาะแขนของแพรวาแล้วซบอย่างเอาใจ ทอฝันยืนหน้าเจื่อน หล่อนทำทีจะค่อยๆ ถอยออกห่างเพื่อไปจากบรรยากาศตรงนี้ “อ้าว คุณทอฝันครับ จะไปไหนครับ” “อ๋อ จะไปเดินเล่นแถวนี้นะค่ะ” “ถ้าอย่างนั้นผมไปด้วย ไปก่อนนะโรสแล้วค่อยเจอกัน” เขาหันมายกมือให้กับหล่อน จากนั้นก็ออกวิ่งตามไปร่างเล็กไป “สงสัยไบร์อันจะชอบทอฝันนะคะ” โรสเอ่ยพรางมองหนุ่มสาวอย่างสงสัย “เฉิ่มแบบนั้นใครจะไปชอบ” “ว่าไปสิคะ ไม่เห็นเฉิ่มเลยน่ารักออก” “อย่าบอกนะว่าโรสชอบเด็กคนนี้” “บ้าสิคะ แพรวก็รู้ว่าโรสรักแพรวขนาดไหน ” “จริงรึป่าว” “จริงสิคะ ยิ่งตอนนี้คุณมีของถูกใจโรส ติดตัวด้วยแล้ว โรสยอมเป็นทาสรักของคุณตลอดไปเลย” โรสโอบรอบคอเขาโน้มใบหน้าเขาลงต่ำ จากนั้นก็ลากแพรวาให้เดินตามไปในห้องส่วนตัวซึ่งอยู่หลังออฟฟิศรีสอร์ทนั้น “อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ แพรวขา” เสียงหวานครางกระเส่าพรางซุกไซ้ซอกคอเขาเพื่อปลุกความต้องการนั้น หล่อนขึ้นไปนั่งตัก พรางบดก้นสวยอ่อยเขาเป็นที่สุด เป้าหมายคือสิ่งที่อยู่ใต้กางเกงสแล็กนี้ “อื้มม หื่นจังเลยนะคะโรส” เสียงแหบพร่าเอ่ยพรางซุกไซ้อใบหน้าลงกับอกอิ่มทั้งสองข้าง น้ำหอมกลิ่นฉุนเย้ายวนอารมณ์เป็นที่สุด แพรวาถอดชุดเดรสสายเดี่ยวของเจ้าหล่อนออก จนท่อนบนของโรสนั้นเปลือยเปล่า “อ๊ะ อ๊ะ แพรวขาโรสต้องการคุณ” เสียงหวานอ่อยเอ่ยพรางลุกขึ้น แล้วถอดชุดตัวเองเปลือยล่อนจ้อน หล่อนมองเขาเย้ายวนเป็นที่สุด ร่างสาวค่อยๆ โน้มตัวเข้าหาแล้วลงไปนั่งระหว่างขาของแพรวา โรสเงยหน้ามองเขา แล้วลูบไปยังเป้ากางเกงของเขา หล่อนรู้สึกได้ถึงแท่งร้อนบางอย่างที่มันตั้งลำขึ้นมานั้น “โรสต้องการอะไรหละคะ” แพรวาเอ่ยเสียงกระเส่าพรางหรี่ตามองการกระทำของคู่ขา เนินอกสั่นเทิ้มตามแรงมือของเจ้าหล่อน ดวงตาหวานของแพรวาเป็นประกายเมื่อเจ้าหล่อนเปิดซิบกางเกงแล้วดึงเจ้าโลกของเขาที่ตั้งใจสรรค์สร้างขึ้นเพื่อสาวๆ ของหล่อนนั้น “อื้มมม มันอัศจรรรย์จริงเชียวค่ะ ดูสิคะชูคอขึ้นตัวใหญ่มาก” “อื้อออ ชอบหรือเปล่าหละคะ” แพรวาหรี่ตามองโรสที่ตอนนี้ง่วนอยู่กับสิ่งตรงหน้า “ชอบสิคะ ชอบที่สุดเลย อื้มมม บ๊วบบบบ!!!” พูดเสร็จหล่อนก็งาบงับกับเจ้าแท่งร้อนลำเขื่องพอดิบพอดี ลิ้นของโรสไวยิ่งกว่าสิ่งอื่นใด หล่อนจัดการเลียวันปลายยอดของมันอย่างรัวๆ ใบหน้าของหล่อนรู้สึกพอใจกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้าเป็นที่สุด ปากหล่อนออกแรงงาบงับแล้วรูดมันขึ้นลงอย่างเมาส์มัน “โอ้วววโรส” แพรวาครางเรียกหญิงสาวที่ช่ำชองตรงหน้า มือเล็กขยุ้มอยู่ที่ผมสลวยของเจ้าหล่อน “ขาแพรว ” โรสเอ่ยเสียงหวานพร้อมกับลุกขึ้นเต็มความสูง จากนั้นก็นั่งค่อมร่างของแพรวาหันเข้าเข้าหากัน แพรวมองเจ้าหล่อนตาเป็นประกาย ใบหน้าสวยเงยขึ้นร้องครางเมื่อรู้สึกถึงกลีบเนืท้อที่อ้าโอบงาบงับแท่งร้อนของเขาทีละนิดๆ “โอ้วววโรสสส คุณกำลังทำให้แพรวแย่” เสียงแหบเอ่ยพรางกอดรัดร่างของรีสนั้นแน่น “แต่แพรวกำลังทำให้โรสแย่กว่านะคะ ของคุณใหญ่จนโรสอึดอัด” โรสปรือตาอ้อนวอนเขา ขณะที่นังทับแท่งร้อนของเขาจนมิดหายไปในท้องนั้น “ถ้าอย่างนั้นแพรวดึงออกนะคะ” “อ๊ะ อ๊ะ ไม่เอาสิ อย่าแกล้ง แพรวนั่งเฉยๆ นะคะ ที่เหลือโรสจัดการเอง” “โฮ้วววววว โรสสส อ่าส์ อ่าส์” จากนั้นเสียงของแพรวาก็ครางลั่นห้องเมื่อก้นงอนของโรสยกขึ้นลงตามจังหวะ กลีบงามของเจ้าหล่อนอมแท่งร้อนของเขาไว้อยู่อย่างนั้น ตับ ตับ ตับ!!!!!! เสียงสะโพกกระทบหน้าขาของร่างสูงนั้นดังสนั่น อกอวบสั่นคลอนตามจังหวะ แพรวาซุกใบหน้ากับสองเต้าแข็งนั้นแล้วจัดการงาบงับมันอย่างสนุก “อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ แพรวขา โรสจะไม่ไหวอยู่แล้วนะคะ” โรสบดสะโพกวนไปมาอย่างเสียวซ่าน “อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ แพรวขาแพรว อ่าส์” โรสตัดสินใจกระแทกร่างเข้าหาเขาถี่ๆ “อ่าส์ แพรวขาอ๊ะโรสรักแพรว อ๊ะ อ๊ะ กรี๊ดดดดดด” จากนั้นหล่อนก็เร่งจังหวะขึ้นลงเพื่อส่งตัวเองให้ถึงสวรรค์ แต่แพรวายังคงหลับตาพริ้มและนึกถึงใบหน้าของอีกคน สมองของหล่อนคงจะเบลอไปแล้ว ไม่ว่าจะไปนอนกับสาวคนไหน ภาพที่นึกถึงก็คือเรือนร่างหอมของเด็กสาวที่เขาเพิ่งปล่อยให้ไปกับชายหนุ่มนั้น แพรวาลืมตาโพล่ง “ทำไมเหรอคะ แพรวยังไม่ถึงอีกเหรอ” โรสกระซิบพรางก้มลงไปซุกไซ้ซอกคอเพื่อจัดการให้เขาถึงฝั่งฝัน “อื้อออ ดูดให้หน่อยสิยังเลยคะ” แพรวจับเจ้าแท่งร้อนชูขึ้นให้โรสดู “อื้มม ถ้าไม่บอกโรสก็จัดการให้อยู่แล้วค่ะ ” “อื้มม บ๊วบบ++++!!! เสียงนั้นดังขึ้นอีกครั้ง แพรวาหลับตาพริ้ม แต่ก็ต้องลืมตาขึ้นอีกครั้ง “พอก่อนพอก่อนค่ะๆ โรส แพรวเหนื่อย” แพรวดันใบกน้าเฉี่ยวของโรสขึ้นแล้วยิ้มเจื่อย “ทำไมหละคะ โรสทำอะไรไม่ถูกใจเหรอ” “ป่าวหรอกค่ะ อาจเพลียที่วันนี้ยุ่งตั้งแต่เช้า” “ถ้าอย่างนั้นอาบน้ำไหมคะ มาคะอาบด้วยกัน” “อื้ม ไม่ดีกว่าคะ เอาไว้เจอกันช่วงค่ำนะคะ แต่โรสโอเคนนะคะ” แพรวามองหน้าเจ้าหล่อน “ขอโรสโอเคค่ะ แต่ว่าของแพรวา” “ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวคืนนี้เราค่อยต่อกันก็ได้ค่ะ” แพรวาพูดเสร็จก็จัดแจงเสื้อผ้าเดินออกไปจากห้อง โดยไม่ลืมหันไปหอมแก้มปลอบขวัญโรส หล่อนไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน ทำไมภาพฝันคืนนั้นมันยังอยู่ในสมองของหล่อนอยู่นั่น จะเอากับสาวที่ไหนทีก็เห็นแต่ใบหน้าของยายเฉิ่ม นึกถึงแต่ความหอมละมุนในปากเจ้าหล่อนอยู่อยากนั้น สงสัยจะบ้าไปแล้วมั๊งเรา แพรวาคิดในใจ...>>>>>>>> ..

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more