7| ลูกของเรา
1859 Words
พอเคลียร์เรื่องที่สนามบินเสร็จฉันก็รีบหยิบมือถือไลน์ไปแจ้งพี่ตฤณพร้อมกับถ่ายรูปไออุ่นส่งไป พี่ตฤณส่งสติ๊กเกอร์ปาดเหงื่อกลับมาตามด้วยสติ๊กเกอร์รูปหัวใจ คงยุ่งอยู่จริง ๆ ถึงไม่โทรมาปกติพี่ตฤณจะต้องโทรกลับทุกครั้ง
"กลับโรงแรมกันก่อนนะคะ"
"ดีเลยค่ะ เจ้าตัวแสบคงเหนื่อยแย่" ไออุ่นหลับไปแล้ว ป้าสุดใจอุ้มไออุ่นไม่ยอมวางจนขึ้นรถของโรงแรม กว่าจะถึงโรงแรมก็บ่ายแก่ๆ พอถึงห้องพักป้าสุดใจก็แยกพาไออุ่นไปนอน ห้องที่พี่ตฤณจองให้เป็นห้องคอนเน็กเชื่อมกันถึงสามห้องเหมาะสำหรับครอบครัวมาก ๆ เดาว่าพี่ตฤณคงมาพักที่นี่กับพวกเราด้วย
"ป้าสุดใจก็ไปพักเถอะค่ะ"
"คุณอิงก็พักบ้างนะคะ" ฉันพยักหน้ารับ คงยังหลับตาไม่ลง สายตาของฉันจ้องไปที่หน้าจอมือถือตลอดเวลา เราได้เจอกันแล้วสินะ พ่อลูกได้เจอกันแล้ว จากนี้ไปจะเป็นยังไงฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน ไม่ได้คิดเอาไว้เลย คนมีเป็นร้อยเป็นล้านทำไมต้องเป็นเขาด้วยที่ช่วยไออุ่นไว้ ฉันนั่งคิดเรื่องนี้นานนับชั่วโมงคิดเผื่อไปด้วยว่าถ้าไคล์รู้เรื่องไออุ่นจะเป็นยังไง
เขาจะแย่งลูกไปจากอกฉันเหมือนในละครหรือว่าเราจะคุยตกลงรื่องลูกกันดี ๆ แบ่งเวลาให้กันอย่างเท่าเทียม อีกประเด็นที่ฉันคิดคือไคล์อาจจะโกรธที่ฉันไม่ยอมบอกเรื่องลูกตั้งแต่วันนั้นแล้วใช้กฎหมายเป็นข้อต่อรองในการเคลียร์เรื่องลูก คิดมากไปหมดจนเริ่มปวดหัวตุ้บ ๆ
สายเข้า
-ไม่รู้จัก-
088-22277xx
"ฮัลโหลค่ะ"
"ออกมาเจอกันหน่อยสิ ส่งโลให้นะรับแอดในไลน์ด้วย"ยังไม่ทันได้อ้าปากสายก็ถูกตัดไป มีอยู่คนเดียวที่ทำให้ฉันกำลังปวดหัวในตอนนี้ ฉันเผลอหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ สะดุ้งตื่นเพราะมีสายเข้า ไคล์นัดฉันให้ออกไปเจอตามโลเคชั่นที่เขาส่งมาในไลน์ ฉันไม่รู้ว่ามันคือร้านอะไรแต่ไม่ไกลจากโรงแรมที่พักสักเท่าไหร่
: มาถูกมั้ย ให้ไปรับหรือเปล่า
เขาส่งข้อความมาถามอีกครั้งหลังจากที่ฉันนั่งมองโลเคชั่นไม่ตอบกลับไป
Me : ไม่เป็นไรเดี๋ยวให้รถโรงแรมไปส่ง
เซอร์วิสโรงแรมนี้ดีมากๆ สามารถเรียกใช้บริการรับ-ส่งจากทางโรงแรมได้ตลอดเวลา ค่าใช้จ่ายทุกอย่างพี่ตฤณเป็นคนจัดการให้ทั้งหมด เพราะกลัวน้องและลูกสาวจะลำบากเลยเตรียมความสะดวกสบายไว้รอบด้านให้พวกเรา
ฉันเดินเข้าไปบอกป้าสุดใจว่าจะออกไปข้างนอกสักพัก
"ป้าดูแลเองค่ะ ไม่ต้องกังวลนะคะ" วันนี้เราเพิ่งผ่านเรื่องไม่ดีด้วยกันมา ต่างคนก็ต่างใจเสียไม่แพ้กัน ฉันเชื่อว่าป้าสุดใจยังรู้สึกผิดและโทษตัวเองอยู่
"ป้าสุดใจเลิกคิดมากได้แล้วนะคะ อีกสักพักรูมเซอร์วิสจะเอาอาหารเย็นขึ้นมาเสิร์ฟ ถ้าอยากทานอะไรเพิ่มป้าสั่งได้ตลอดเลยนะคะ หรือว่าจะพาไออุ่นไปเดินเล่นด้านล่างก็ได้ค่ะ"
"คงไม่ออกไปไหนแล้วค่ะ คุณอิงไปเถอะค่ะเดี๋ยวจะค่ำมืด"
"ค่ะ ฝากด้วยนะคะ"
ร้าน BB ICE-CREAM
"ไม่ได้พาลูกมาด้วยเหรอ" ฉันเดินตรงมาที่มุมของร้านที่มีผู้ชายสวมหมวกสีดำนั่งก้มหน้าอยู่ เขาไม่ได้สนใจฉันเลยสักนิด ถามถึงไออุ่นก่อนเป็นอันดับแรก
"ไออุ่นต้องพักผ่อน"
"นั่งสิ สั่งอะไรมั้ย" ฉันเลื่อนเก้าอี้ไม้ออกแล้วหย่อนตัวลงนั่ง เขายื่นเมนูมาให้เป็นร้านไอติมที่ไม่ได้มีแค่ไอติม
"กินอะไรมาหรือยัง" ฉันเป็นฝ่ายถามกลับ ให้ฉันสั่งแล้วตัวเองกินอะไรมาบ้างหรือยัง
"ยัง อยากกินอะไรก็สั่งมาเถอะ" ฉันจดสิ่งที่อยากกินใส่กระดาษเมนูที่อยู่ในตะกร้าเล็กๆ นั่นประมาณสามสี่อย่าง อยู่ๆ ก็รู้สึกหิวเหมือนจะหน้ามืด คงเป็นเพราะเครียดมากข้าวเที่ยงก็ไม่ได้กินด้วย
พอจดเสร็จฉันก็เดินเอากระดาษออเดอร์ไปวางไว้ที่เคาน์เตอร์ เป็นร้านเล็กแต่ด้านในตกแต่งน่ารักเชียว ผู้คนไม่ค่อยพลุกพล่านไคล์คงต้องการแบบนี้
"สั่งอะไรไปบ้าง"
"ก็อาหารสามสี่อย่างแล้วก็ข้าวเปล่า"
"กินข้าวบ้างหรือเปล่าวัน ๆ " ฉันดูผอมลงเหรอ ไม่เห็นรู้ตัวเลย
"ไม่กินข้าวจะอยู่ยังไง ก็ต้องกินข้าวสิ ผอมลงเหรอ"
"ไม่รู้ตัวเองเลยหรือไง แล้วเป็นไงบ้าง เลี้ยงลูกเหนื่อยมั้ย" ฉันพยักหน้าแล้วหยิบแก้วน้ำเปล่าขึ้นมาดื่ม เป็นแม่ลูกอ่อนเนี่ยมันคือที่สุดของที่สุดเลยล่ะ
"ขอบใจมากนะเรื่องไออุ่น ว่าแต่ที่นัดออกมาเนี่ยจะคุยอะไรเหรอ" ฉันก็แอบกลัวเหมือนกันกลัวว่าไคล์จะเซ้าซี้เรื่องลูก
"ไม่เป็นไร แล้วพ่อเด็กไปไหน แยกกันอยู่หรือว่าอยู่ด้วยกัน พ่อเด็กคงไม่ใช่"
"ไม่ใช่หรอก ไม่ใช่พี่จินแน่นอน" ฉันรีบปฏิเสธและไม่คิดยกพี่จินมาเกี่ยวเรื่องนี้อย่างเด็ดขาด ให้พี่จินมีอนาคตที่ดีต่อไปดีกว่า
"แล้วไป"
"เป็นไง สบายดีมั้ย ได้ข่าวว่าจะทิ้งงานที่จีนมีอะไรหรือเปล่า" ฉันชิงถามเรื่องจากไคล์ก่อน เขาดึงแมสสีดำที่ใส่อยู่ออกแล้วเงยหน้าขึ้นมาสบตากับฉัน วินาทีนั้นทำฉันชะงัก ไคล์หล่ออยู่แล้ว แต่ตอนนี้คือหล่อมากกว่าเดิมพันเท่า เครื่องหน้าฟ้าประทานผิวพรรณสดใสผู้หญิงอย่างฉันเห็นแล้วยังอาย
"ก็แค่เบื่อ "
"รวยแล้วก็ธรรมดาแหละ" อยู่ๆ ก็รู้สึกร้อน ร้อนไปหมดตั้งแต่หน้าลามไปถึงปลายเท้า ไคล์ไม่ธรรมดา ก่อนหน้าส่งนักสืบตามหาฉัน เหตุผลที่กลับมาอยู่ไทยถาวรคงไม่มีฉันเข้าไปเกี่ยวหรอกใช่มั้ย
"อือ รวยพอที่จะไม่ต้องทำงาน รวยพอที่จะดูแลใครสักคนโดยไม่ต้องทำงานเลยยังได้" ออกแนวขิงนะ แต่ก็ช่างเถอะ ก็จริงอย่างที่ไคล์พูดนั่นแหละ
"ก็ดีอ่ะ แล้วจะกลับมาอยู่บ้านหรือว่าซื้อคอนโดใหม่" ไคล์ยังมีพ่อกับแม่ มีบ้านที่แสนอบอุ่นคอยต้อนรับ แต่ฉันมีแค่พี่ชายคนเดียวที่คอยอยู่เคียงข้าง คอยซัปพอร์ตทุก ๆ อย่างที่คิดว่าเป็นเรื่องดี
"ยังไม่รู้เหมือนกัน ทำไมไม่ติดต่อมาบ้าง หายไปทำไม" ฉันนั่งเงียบ ไม่รู้จะตอบออกไปว่ายังไงดีแต่ฉันก็ต้องพูดอะไรสักอย่างเพื่อไม่ให้คนตรงหน้าสงสัย
"ก็ท้องไง ไม่มีเวลาชีวิตวุ่นวายมาก ๆ พ่อไออุ่นก็ขี้หึงมากๆ ด้วยก็เลยต้องเปลี่ยนเบอร์ ย้ายไปอยู่ต่างจังหวัดด้วย " ฉันรู้ว่ามันเป็นเหตุผลที่ไม่ค่อยน่าเชื่อถือแต่ก็ดีกว่าไม่พูดอะไรออกไปเลย พยายามหัวเราะกลบเกลื่อนแต่ไคล์ก็เอาแต่นิ่งแล้วก็จ้องฉันเหมือนกับว่าให้พูดความจริงออกมา
"อิง ขอความจริง"
"ก็ความจริง โกหกตรงไหนต้องการแบบไหนอ่ะถามจริง"
"แล้วทำไมต้องเปลี่ยนชื่อ เปลี่ยนนามสกุล ทำไมต้องทำถึงขนาดนั้น" นั่นสิ ฉันไม่ได้เตรียมคำตอบเรื่องนี้มาเลย ถ้าตอบไปว่าพ่อไออุ่นหึงถึงขั้นต้องทำแบบนั้นก็จะเว่อไปแล้วไคล์ก็จะไม่เชื่ออะไรที่ออกจากปากฉันอีกเลย
"ขอไม่ตอบได้มั้ย คิดว่ามันคือเรื่องส่วนตัว" ฉันตัดบท แบบนี้นี่แหละดีแล้ว
"งั้นเหรอ ขอโทษทีลืมไปว่ามีครอบครัวแล้ว" ไคล์หันหน้าหนี เขาดูไม่พอใจ อย่าว่าแต่เขาเลยฉันเองก็รู้สึกหงุดหงิดเหมือนกัน จะไม่ออกมาก็จะดูใจร้ายใจดำเกินไป เขาเป็นคนช่วยไออุ่นเอาไว้อีกอย่างเขาก็เป็นพ่อแท้ๆ ของไออุ่นด้วย ตกอยู่ในสถานการณ์ลำบากใจ ฉันจะแก้ปัญหาเรื่องนี้ยังไงดี หลังจากวันนี้ขออย่าได้เจอกันอีกเลย ฉันคงต้องเปลี่ยนเบอร์โทรอีกรอบ
"ไม่เป็นไร"
"ยื่นหน้ามานี่ดิ๊" ฉันทำตาโต เพราะอยู่ๆ ไคล์ก็สั่งให้ยื่นหน้าเข้าไปใกล้
"ทำไม"
"เร็ว ๆ " เขารีบกระดิกนิ้วแล้วทำหน้าจริงจังใส่ ก่อนจะยื่นหน้าไปฉันหันไปมองด้านซ้ายมือของตัวเองก็เห็นมีผู้หญิงกลุ่มหนึ่งกำลังซุบซิบกันแล้วมองมาทางฉัน
"เฮ้อ คนดังอ่ะเนอะ" ฉันจำใจยื่นหน้าเข้าไปใกล้ ใกล้จนปลายจมูกเราเฉียดกัน
"ขอบตาคล้ำไปปะ" เขาทักเรื่องขอบตาอีกครั้ง ก่อนหน้าก็หาว่าฉันไม่กินข้าว ถึงแม้ว่าไออุ่นจะกินนอนเป็นเวลาแล้วฉันก็ยังต้องทำงานช่วยพี่ตฤณฉันมีงานในส่วนที่ตัวเองต้องรับผิดชอบ
"ทำงาน"
"ดูแลตัวเองบ้างสิ"
"เอาหน้าออกได้หรือยัง อึดอัด" ฉันไม่รู้ว่าไคล์ให้ทำแบบนี้ไปเพื่ออะไรเดี๋ยวก็เป็นข่าวอีกเชื่อสิ เป็นก็เป็นไปคนเดียวอย่าดึงฉันเข้าไปเกี่ยวด้วย
"ลูกสาวน่ารักดี ชื่อไออุ่นใช่มั้ย" ชมลูกก็เหมือนชมแม่ ลูกเขาด้วยนั่นแหละ
"อืม"
"พรุ่งนี้พาลูกสาวมาด้วยสิ สัญญาไว้ว่าจะเลี้ยงไอติม"
"เอาหน้าออกไปก่อน"
"ไม่เห็นผู้หญิงกลุ่มนั้นเหรอ" เห็นน่ะสิ ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องให้ยื่นหน้าเข้าไปใกล้ ๆ ด้วย
"ทำไม"
"ไม่อยากเห็นหน้าตัวเองโชว์หราอยู่ในโซเชียลก็ทำตามที่บอก" ไคล์ดึงฮู้ดขึ้นมาคลุมเพื่อไม่ให้ผู้หญิงโต๊ะข้าง ๆ ถ่ายรูปฉันไปได้
"แล้วทำไมเราไม่กลับกันล่ะ อาหารค่อยให้ร้านตามไปส่งก็ได้" ฉันก็กลัวเหมือนกัน ใครอยากตกเป็นข่าวกับซุปตาร์คนดังที่ตอนนี้โซเชียลกำลังจับจ้องเขาอยู่ พี่ตฤณรู้ฉันต้องถูกดุแน่ ๆ
"เดี๋ยวก่อนสิ ฉันยังมองหน้าเธอไม่เต็มอิ่มเลย"
"ไคล์ อย่ามาทะลึ่งนะ"
"คิดว่าเชื่อหรือไง โกหกไม่เนียนเลยนะอิง จะเอายังไงเรื่องลูก" ฉันตาโตตกใจแทบหงายหลังเมื่อได้ยินสิ่งที่ไคล์พูดออกมา ไคล์รู้ รู้เมื่อไหร่ ตอนไหน
"อะไร ลูกอะไร "
"จะให้ตะโกนเสียงดังมั้ยว่าไออุ่นเป็นลูกเรา" ไม่นะ ไอ้ไคล์บ้า
"หยุดเดี๋ยวนี้ รีบจ่ายเงินเดี๋ยวนี้! อิงจะกลับโรงแรม"
"ไปด้วย "
"ได้ไง"
"ก็โรงแรมที่พักอยู่ไม่รู้เหรอว่าเป็นของใคร" อยากจะบ้า ไคล์เป็นเจ้าของโรงแรมด้วยเหรอ เออรวยอะไรนักหนา พ่อไออุ่นนี่รวยสุดมาก
---------------
- Writer
