Madness and Reverie

Chapter 8

CARMELA

Dalawang linggo na ang nakalipas pagkatapos kong ma-discharge sa ospital. Tinotoo nga ni Daevon ang sinabi niya na pwede akong dumalaw sa kumpanya nito. Hindi na rin siya naging mahigpit sa akin. Paminsan-minsan ay pumupunta ako kina Tita Ofelia para mangamusta at makibalita kung tumawag ba ulit si papa sa kanila.

Totoo nga na buhay reyna ako sa mansyon. Ngunit hindi ko pa rin maiwasan na mangulila sa dati kong buhay. Hindi ako nasisiyahan sa yaman na tinatamasa ko ngayon dahil hindi ko naman ito pinaghirapan.

"Ang ganda mo talaga, Carmela," puri ni Nanay Flora sa akin. "Saan ba ang lakad mo ngayon?"

Bukod kay Cynthia, naging malapit na rin kami ni Nanay Flora. Parang anak ang turing niya sa akin kaya nalulugod ako sa tuwing nakakausap ko siya ng ganito.

"Ihahatid ko lang po ang lunch ni Daevon tapos babalik din agad ako dito, 'nay. May ipapabili po ba kayo sa akin?"

"Wala naman, o siya sige puntahan mo na ang asawa mo. Kanina pa nakaabang si Raul sa 'yo sa garahe at mukhang naiinip na iyon."

Tama nga si Nanay Flora dahil pagdating ko sa garahe ay salubong na ang kilay ng driver ko. Mas matanda lang ng isang taon si Raul sa akin kaya hindi ako masyadong naiilang sa kaniya. Mabait kasi ito at masyadong masunurin.

"Magandang umaga, Raul. Pasensya na kung natagalan ako," hinging paumanhin ko sa kaniya. "May lakad ka ba ngayon pagkatapos mo akong ihatid sa Segovia Holdings?"

"Magandang umaga po, ma'am. Opo e, may event kasi sa school ng kapatid ko at kailangan kong samahan siya."

"Bilisan mong magmaneho para makaabot ka sa event. Mag-co-commute na lang ako pauwi kaya 'wag mo na akong sunduin mamaya."

Wala pang fifteen minutes ay nakarating na kami sa parking lot ng Segovia Holdings. Nang makita ako ng dalawang security guard sa entrance ay agad silang napatayo ng tuwid.

"Magandang umaga po, Mrs. Segovia," magalang na bati nila.

Ganito palagi ang eksena sa tuwing pumupunta ako dito kaya napapatingin lahat ng empleyado sa akin. Noong una ay naiilang at nahihiya ako pero kalaunan ay nasanay na ako.

"Excuse me ma'am, saan po kayo pupunta?" tanong ng bagong sekretarya ni Daevon.

"Sa loob ng opisina ni Mr. Segovia," mahina kong sabi.

"Pasensya na po ma'am pero hindi po siya tumatanggap ng bisita ngayon dahil busy silang dalawa ni Ms. Natalia sa bago nilang project na gagawin."

"Kung gano'n ay pwede bang ikaw na lang ang magbigay nitong dala kong pagkain sa asawa ko?"

Nanlaki ang dalawang mata niya at unti-unting nawalan ng kulay ang kaniyang mukha. "Sorry po ma'am, bago lang kasi ako dito at hindi ko po alam na kayo pala ang asawa ni sir. Pwede na po kayong pumasok."

"Okay lang. Ginagawa mo lang naman ang trabaho mo." Mabuti na lang at hindi maldita ang bagong sekretarya ni Daevon.

Nabitin sa ere ang ngiti ko ng makita kong sobrang lapit ng boobs ni Nathalia sa mukha ni Daevon. Kulang na lang ay ipasubo niya ito sa asawa ko. Ang sarap sabunutan ng babaeng ito. Ang landi niya!

"Daevon," malamig kong tawag sa pangalan niya dahil hindi niya napansin ang pagdating ko.

Ang nakakunot niyang noo ay naging masigla at maaliwalas ng makita niya ako sa kaniyang harapan. Mabilis siyang tumayo at sinalubong ako ng mahigpit na yakap. Matamis kong nginitian si Nathalia at hinalikan ko ang labi ni Daevon para ipakita sa kaniya na wala na siyang pag-asa sa asawa ko.

"I missed you." Bago niya ako binitawan ay hinalikan niya pa ang tungki ng ilong ko. "Nathalia, mag-break muna tayo. Pasensya na, hindi kita masasamahan ngayon sa cafeteria dahil dinalhan ako ni Carmela ng pagkain ngayon."

"It's okay, Daevon. I'll be quick and we'll resume what we are doing when I'm back. Bye, Carmela!"

Bye mo mukha mong impakta ka! Akala mo naman may ginagawa siya e nagpapaduding lang naman siya kay Daevon. Kunwari may pinapa-review pero ang animal ay inaakit na niya ang asawa ko. Parang nagbago na ang isip kong umuwi agad dahil sa babaeng ito.

"Ba't ganiyan ang mukha mo? Anong problema?" tanong ni Daevon ng mapansin niyang nakasimangot ako.

Inirapan ko siya. "Wala!"

"What is it, Carmela? Hindi tayo kakain hangga't hindi mo sinasabi sa akin ang problema mo."

"Ano ba ang ginagawa niyo ni Nathalia na kayo lang dalawa dito sa loob ng opisina mo? At kailangan ba talagang naka-closed ang blinds? Gano'n ba talaga ka-confidential ang ginagawa niyo kaya sinabi mo sa sekretarya mo na hindi ka tumatanggap ngayon ng panauhin?"

"Damn! You're cute when your jealous, baby. Hindi kita ipagpapalit, Carmela."

"Hindi ako nagseselos, 'no! Huwag ka ngang assuming. Halika na dito at kumain na tayong dalawa. Mukhang atat si Nathalia na makasama ka niya ng solo," matabang kong sabi.

Hindi talaga mawala ang init ng ulo ko dahil sa babaeng iyon. Saka ang iksi ng dress niya! Hindi bagay ang attire niya sa corporate world dahil nagmumukha siyang mumurahing prostitute sa bar.

Enough, Carmela! Masyado ka ng pahalata. Grabe talaga ako manlait kapag nagseselos ako. Pero hindi ko rin maiwasang ma-insecure dahil sa totoo lang ay walang-wala ako kumpara sa kaniya. Wala pa nga akong napapatunayan sa buhay at kung hindi ako dinukot ni Daevon ay tiyak kong hanggang ngayon ay tambay pa rin ako.

Hinila ako ni Daevon at pinaupo sa kaniyang kandungan. His almond eyes are glowing with immeasurable desire. Our intense stare at each other drove us into different dimensions of pleasure. He starts kissing my nape while his hands are busy unbuttoning my dress.

"Daevon," saway ko sa kaniya. "Baka may makakita sa ating dalawa."

Habang naghahalikan kami ay binuhat niya ako papunta sa harap ng pintuan. Pagkatapos niyang i-lock ito ay dinala niya ako sa ibabaw ng lamesa. Halos kapusin ako ng hininga dahil hindi niya talaga tinigilan ang labi ko.

"Please stop me if you're not yet ready. Isang sabi mo lang, titigil na ako, Carmela."

Umiling ako at agresibo ko siyang hinalikan. Natupok na ako sa apoy at naghahari na ang kakaibang sarap sa buong sistema ko. I want more, Daevon! I want you inside me! Ang pagiging inosente ko ay napalitan na ng makamundong pagnanasa.

Nahulog sa sahig ang ibang gamit ni Daevon kaya natigil ako sa aking ginagawa. Naghahalikan pa lang kami pero parang dinaanan na ng bagyo ang loob ng opisina niya. Nagusot ko na rin ang suot nitong long sleeve at namumula na rin ang buong mukha niya.

"Daevon, sa bahay na lang natin ito ituloy. Baka biglang kumatok si Nathalia," suhestiyon ko. "Kumain na lang tayo, please."

"Pinainit mo ako ng husto tapos sa huli hindi mo pala kayang panindigan."

Busangot na ngayon ang mukha niya kaya na-guilty ako bigla. "Baka mabitin lang tayo kapag biglang dumating si Nathalia. Mas lalong magliliyab ang init ng ulo mo kapag hindi mo narating ang climax. Sige ka!"

"Ang galing mo talagang magpalusot, Carmela. Ang sutil mo," aniya.

"Nagsasabi lang ako ng totoo, 'no. Saka kung hindi na talaga makapaghintay 'yan ay tapusin mo na lang ng maaga ang trabaho mo."

Hindi nga ako nagkamali dahil wala pang tatlumpung minuto ay nakabalik na si Nathalia. Nagmamadali kong inayos ang damit ko habang si Daevon ay pinulot niya lahat ng gamit na nahulog kanina.

"Daevon, are you there?"

Ang tinis ng boses niya, nakakairita.

"Wait lang Nathalia, may inaayos lang kaming dalawa ni Daevon." Ako na ang sumagot dahil mukhang walang naririnig ang isang 'to.

Ako na rin ang nagbukas ng pintuan dahil hanggang ngayon ay hindi pa rin maipinta ang mukha ng aking asawa.

"Oh, akala ko tapos na kayong kumain." Hilaw na ngiti ang iginawad ni Nathalia sa amin at mukhang may ideya siya kung ano ang ginawa namin kanina.

"Go back to your office, Nathalia. If you have a question about the project, you can email me. I'm sorry, but we need to go home. Nagkaroon kasi ng emergency sa mansyon," pagsisinungaling ni Daevon.

I can't believe it. Talagang hindi na kayang pigilan ni Daevon ang pagnanasa niya sa akin. Kung alam ko lang na ganito ang mangyayari ay sana si Raul na lang ang inutusan kong pumunta dito.

"Pero Daevon, kailangan na ito bukas. Kaya naman sigurong i-handle ni Carmela ang problema sa mansyon mo," suhestiyon ni Nathalia.

"Kailangan ako sa mansyon, Nathalia. Huwag kang mag-alala dahil tatapusin ko rin mamaya ang blueprint," matigas nitong sabi.

Kahit hindi sang-ayon si Nathalia ay wala siyang nagawa dahil desidido talaga si Daevon na umuwi ngayon. Habang papalapit kami sa kaniyang sasakyan ay hindi ko maiwasang kabahan. Hindi pa man kami nakakarating sa mansyon ay naglilikot na sa aking imahinasyon ang gagawin namin mamaya.

Ginusto mo 'to, Carmela, kaya panindigan mo! Wala na talagang atrasan ito.

Nagmamadaling pinaandar ni Daevon ang kaniyang sasakyan at minaobra ang manibela. Napakapit ako ng mahigpit sa seatbelt dahil ang bilis ng pagpapatakbo niya. Nang makarating kami sa bahay ay halos takbuhin na niya ang distansya papunta sa kaniyang silid. Excited naman siya masyado!

"Daevon, hintayin mo naman ako! Ba't ba nagmamadali ka?"

"Huwag mo akong asarin, Carmela. Kanina pa galit itong alaga ko," bulong niya sa akin.

"Ahh!" Napasigaw ako ng buhatin niya ako bigla. "Ibaba mo nga ako."

Pagbukas ng pintuan ay agresibo niya akong siniil nang halik. Hindi ko na mabilang kung ilang beses akong napadaing ng dahil sa sarap. He kissed every inch of my body and he played with my wet mounds. Ni hindi ko man lang namalayan na natanggal na pala niya lahat ng suot ko.

Hindi ko na alam kung saan ko ibabaling ang ulo ko.

He inserted his middle finger and that made me beg for more pleasure. "I t-think this is not your first time because you're so good at foreplay. "

Seryoso niya akong tinignan habang naglilikot ang balakang ko sa kaniyang harapan. He slid another finger that made my legs tremble. Lust, love, and happiness are visible in his eyes. It was like a dream for him to take me to the heaven of pleasure.

"You're my first in everything, Carmela. I love you! " Mas binilisan niya pa lalo ang paglabas-masok sa aking yaman kaya napasigaw ako ng malakas.

"Daevon, malapit na a-ako."

When my sweet juices sprouted, he pushed my thighs wider and devoured me. Sinimot niya lahat ng katas ko. Nanghihina akong napatingin sa kaniya ng tumayo siya at pumatong sa ibabaw ko.

"A-aray, masakit, Daevon!" Masyado kasi itong mataba at malaki kaya kahit ulo pa lang ang nakapasok ay nasasaktan na ako.

"I'm sorry. Parang ayaw ko ng ituloy, Carmela. Nakikita ko pa lang ang nasasaktan mong mukha ay parang gusto ko ng itigil ang ginagawa natin," usal niya.

"Please, let's make love, Daevon! I want you," pakiusap ko.

Hinalikan niya ang leeg ko habang ang isa niyang kamay ay nilalaro ang dibdib ko. Naiyak ako ng bigla niyang pinasok ang naghuhumindig niyang alaga kaya napatingin siya sa akin at masuyo niyang pinunasan ang basa kong mukha.

"You really want this, baby?" he asked.

"Oh! Y-yes, Daevon! Hindi na masakit," daing ko.

Pabilis nang pabilis ang pag-ulos niya sa aking ibabaw. Kinain na ng buong silid ang malaswang tunog ng nagsasalpukan naming ari at parang masisira na rin ang kama ni Daevon.

"You're so tight, Carmela! Damn, hindi ako makapaniwala na nasa kama na kita ngayon dahil noon pinagpapantasyahan lang kita."

Kahit tanghaling tapat ay hindi ako tinantanan ni Daevon. Saka niya lang ako tinigilan ng nakita niyang hindi ko na kayang makipagsabayan sa kaniya. Punong-puno ng katas niya ang loob ko kaya bahala na kung mabuntis ako! Total gusto naman niyang magkaanak kaya wish granted.

"Hindi pa tayo kumakain. Nagugutom ka na ba? Masakit ba?" nag-aalala na tanong niya sa akin.

"Oo, gutom na ako dahil pinagod mo ako masyado. Nakakahiya, baka narinig nila manang ang mga sigaw ko."

"Hindi 'yan, busy sila sa baba kaya walang nakarinig sa atin. Ang ingay mo pala kapag inaararo kita. Mukhang ipapa-soundproof ko itong kwarto ko."

"Che, hindi ka na makakaulit sa akin. Alis na sa ibabaw ko, ang bigat mo kaya."

He chuckled. Ang ngiti sa kaniyang labi ay hindi mawala-wala. Nang bumaba si Daevon ay sinubukan kong tumayo subalit nanginginig pa rin ang hita ko. Inabot ko ang long sleeve niya at iyon na lang ang sinuot ko. Napatingin ako sa orasan at alas-tres na pala ng hapon. Nako, ang tagal pala niyang nagbabad sa loob ko.

Pagbalik niya ay ang dami niyang dalang pagkain.

"Kumain ka ng marami baby, baka mapapalaban pa tayo mamaya."

"Hoy Daevon, hindi porket pumayag akong may mangyari sa atin ay pwede mo na akong araw-arawin. Utang na loob, magpahinga naman tayong dalawa ng mahabang oras. Saka may blueprint ka pang gagawin kaya bilisan mong kumain diyan."

Nagkakaroon na talaga ako ng lakas nang loob na pagalitan at utusan siya. Parang ako ang boss sa aming dalawa dahil palagi niyang sinusunod lahat ng mga inuutos ko sa kaniya. Sana ganito na lang palagi. Iyong masaya kaming dalawa at walang iniisip na problema.

Hindi ko pa nangunguya ang kanin at ulam sa bibig ko ay may masamang balita na agad kaming natanggap. Aksidenteng nahulog sa hagdan ang mama niya kaya nagmamadali siyang pumunta sa ospital. Gusto ko mang sumama subalit hindi ko kayang maglakad ng maayos kaya nagpaiwan na lang ako.

"Magpapadala ako ng pagkain mamaya, Daevon!" sigaw ko para marinig niya.

Sa kalagitnaan ng katahimikan ay biglang tumunog ang cellphone ko. Kinuha ko ito at isang unregistered number ang tumatawag sa akin.

"H-hello," kinakabahan kong sabi sa kabilang linya. May kutob akong si papa ang tumawag sa akin kaya siguro ganito na lang ang nararamdaman ko.

"Anak, kamusta ka na?" May halong lungkot at pait ang boses niya. "Narinig ko ang nangyari sa 'yo. Dinukot ka daw ni Daevon? Okay ka lang ba? Sinasaktan ka ba niya?"

"Okay lang po ako at hindi niya ako pinagbubuhatan ng kamay. Papa, nasaan kayo?" umiiyak kong tanong sa kaniya.

"Hindi ko pwedeng sabihin sa 'yo kung nasaan ako anak. Mag-ingat ka palagi at 'wag mong hayaan na saktan ka nila diyan. Ibaba ko na ang tawag dahil kinukuha na ng may-ari ang cellphone niya."

"Papa, sumuko na kayo. Papa!" sigaw ko kahit wala na sa kabilang linya ang aking ama.