พี่เลี้ยงร้อน คุณพ่อร้าย

Ep. 3 ความเยอะของคุณพ่อป้ายแดง

จอมทัพ ก้าวลงจากรถราคาแพงหลายสิบล้านที่ลุงเอกคนขับรถ ขับเข้ามาจอดได้อย่างนุ่มนวลจนแทบไม่รู้สึกถึงการเคลื่อนตัวของรถ จนกระทั่งเข้ามาเทียบนิ่งสนิทหน้าบันไดทางขึ้นบ้านพันเทพวิกรม์..

"ตาขุนพลอยู่ที่ไหน?"

เอ่ยปากถามเหมือนเช่นทุกครั้งที่กลับจากทำงาน

"อยู่ในห้องนั่งเล่นค่ะ"

เอื้องเด็กสาวชาวดอย หนึ่งในคนทำงานบ้านรีบตรงดิ่งเข้ามาพร้อมกับแก้วน้ำดื่มเย็นเชียบในมือ

"กับพี่เลี้ยงคนที่สาม!"

เสียงอีกเสียงดังแทรกขึ้น มาจากทิศทางของประตูห้องรับแขก

"ป้าวาดครับอย่ามองผมแบบนั้น ผมไม่ได้ทำให้พี่เลี้ยงลาออกนะครับ"

จอมทัพรีบออกตัว ก่อนจะหันไปมองแม่บ้านสูงวัยที่เคารพนับถือเสมือนญาติสนิท.. เผลอยกมือขึ้นคลายเนคไทออกจากลำคอ ร้อนตัวขึ้นมาทันทีเมื่อเห็นสีหน้ายิ้มๆ รู้ทันของแม่บ้านสูงวัย

"ค้าาา ไม่เล้ยยย!! คนแรกทำให้ตาขุนพลสำลักนม คุณจอมทัพก็ไล่ออกแบบสายฟ้าฟาด!"

ป้าปาดเดินเข้ามาคล้องแขนไปกับชายหนุ่มที่เลี้ยงดูมาตั้งแต่เกิด รู้ดีถึงความเนี๊ยบ ความเยอะ.. ถ้าไม่ถูกใจใคร ชายหนุ่มเป็นได้ใช้เงินฟาดหัว ไล่ออกทุกราย..

"คนที่สอง พาตาขุนพลออกไปเดินเล่น ตากแดดจนเป็นไข้ คุณจอมทัพก็ไล่ออกแบบฟ้าผ่า!"

ป้าวาดยิ้มน้อยๆ.. มองสีหน้าเรื่อๆของชายหนุ่มด้วยความชอบใจ ก่อนจะหยุดหน้าประตูห้องนั่งเล่นพร้อมกัน

จอมทัพรีบแก้เก้อที่ถูกจับผิด เอื้อมมือบิดลูกบิด ผลักประตูเข้าไป

“และคนนี้ คนที่สาม ตายแล้ว!!!!.. แม่นก นี่เธอหลับได้ยังไง!? ถ้าเกิดคุณหนู.. อ๊ะ! คุณจอมทัพ!!”

ป้าวาดยกมือขึ้นทาบอก เห็นจะๆคาตา.. นกพี่เลี้ยงคนล่าสุด หลับฟุบหน้าพิงเข้ากับเสามุมห้อง ในขณะที่หนูน้อยจอมพลกำลังนอนคว่ำหน้าดิ้นดุกดิกอย่างมีความสุข ไม่รู้อิโหน่อิเหน่อะไรด้วย..

ป้าวาดใจหายวาบ ตกใจ ทำอะไรไม่ถูก.. ลืมไปเสียสนิทว่ามีคุณพ่อเรื่องเยอะอยู่ข้างๆ..

จอมทัพขบกรามกรอด..

"เปลี่ยน!! ประกาศหาคนใหม่พรุ่งนี้!"

ตะวาดลั่น.. หันหลังก้าวยาวๆออกจากห้อง เพื่อไปสงบสติอารมณ์

"คุณจอมทัพ!! เดี๋ยวก่อน คุณจอมทัพ!!"

ป้าวาดลนลาน หันซ้ายหันขวา

“สู๊ดดด..”

นกแม่บ้านคนที่สามสูดน้ำลายเสียงดัง ค่อยๆผงกหัวขึ้นมองสะลึมสะลือ.. ยังไม่รู้ชะตากรรม

--------------------------------------------《《-☆-》》----------------------------------------------

~กลางดึก~

..แง..แง..ฮึกๆๆ ..แงๆๆ..

เสียงเล็กๆ ร้องจ้าไม่หยุด

"ขุนพลครับ.. ขุนพล ลูกพ่อ อย่าโยเย อย่างอแงนะคนดี"

จอมทัพโอบประคองร่างเล็กจ้ำม่ำขึ้นแนบแผ่นอกกว้าง ท่าทางของคุณพ่อทะมัดทะแมง คล่องแคล่ว เป็นการเป็นงานเพราะฝึกปรือมาหลายเดือน จนเริ่มชิน

..ฮึกๆๆ ฮึกๆ แง แง..

"คุณจอมทัพ! คุณหนูเป็นอะไรคะ? ป้านอนไม่หลับได้ยินเสียงแกร้องลั่นบ้าน"

ป้าวาดกุลีกุจอเข้ามาดู.. หนูน้อยแก้มแดงแจ๋ น้ำตานองหน้า

"ผมก็ไม่แน่ใจ นมก็ให้กินแล้ว โอ๋ โอ๋ ลูกพ่อ.."

จอมทัพพูดด้วยสีหน้าวิตก เคร่งเครียด.. บางเรื่องก็เกินปัญหาของผู้ชายจะคาดเดาได้

"ดูที่ก้นแกรึยังคะ? แอร์ในห้องของคุณจอมทัพเย็นเชียบเลย ตาหนูอาจจะฉี่บ่อย ก้นเปียก"

ป้าวาดใช้ประสบการณ์ล้วนๆ แนะนำ

จอมทัพรีบวางเจ้าตัวเล็กลงกลางเตียง แล้วดึงกางเกงขายาวออกจากขาอ้วนกลมของหนูน้อย ผ้าอ้อมเปียกชุ่มถูกเปิดออก พร้อมกับเสียงถอนหายใจโล่งเฮือกใหญ่ของจอมทัพ

"จริงๆด้วยครับป้าวาด! ก้นขุนพลเปียก"

น้ำเสียงตื่นเต้นเหมือนเจอขุมทรัพย์

"เฮ้ออ! นี่ละหนา จะรีบไล่แม่นก พี่เลี้ยงเด็กออกทำไมก็ไม่รู้"

จงใจถอนหายใจแรงๆ.. สุดท้ายก็ต้องเป็นคุณจอมทัพที่ต้องเหนื่อยเลี้ยงตาหนู

"ผมไม่ได้เดือดร้อนอะไร? ตาขุนพลเลี้ยงง่าย ผมทำได้.."

เสียงแข็ง มั่นใจ.. คำไหนคำนั้น พวกไม่มีความรับผิดชอบ ทั้งๆที่ให้ค่าตอบแทนสูงลิบ ถ้าทำงานไม่ดีตรงตามมาตรฐานที่วางไว้ เชิญไปทำที่อื่น..

"ค้าาาาา ป้าเชื่อ!! ถ้านอนไม่อิ่มอย่าเหวี่ยงอย่าวีนใส่เด็กๆในบ้าน! หรือแม้แต่ตาเอกกับเผือก ผัวกับลูกของป้านะคะ"

ป้าวาดส่ายหัวยิ้มๆ รีบพูดดักคอ รู้ทันคนนอนไม่พอ

"ป้าวาด ลุงเอกเป็นสามีของป้า เผือกมันก็ลูกของป้า!.. ผมไม่เคยทำตัวพาลแบบนั้นสักหน่อย!"

ยังจะมั่นใจผิดๆ ย้ำเสียงหนักแน่น.. นิสัยแย่ๆแบบนั้น ไม่ใช่จอมทัพคนนี้แน่นอน

"ค่ะ เดี๋ยวป้าจะมาดูคุณหนูต่อตอนเช้า"

ผละออกจากห้องพร้อมรอยยิ้ม.. คุณจอมทัพหนอคุณจอมทัพ ปากแข็ง ไม่เคยรู้ตัวเลยว่าตัวเองเป็นยังไง..

-------------------------------------------《《-☆-》》-----------------------------------------------

~วันรุ่งขึ้น~

"เผือก เผือก! ไอ้เผือก!!!"

เสียงตะโกนดังลั่นตั้งแต่ไก่โห่ตามที่ป้าวาดคาดเอาไว้ไม่มีผิด

"ครับ คุณจอมทัพ!"

เผือกลนลานเข้ามาหา ขยี้หน้าที่ยังมีขี้ตาเกรอะกรัง จำต้องลุกจากที่นอนเพราะเสียงตะโกนของเจ้านายทั้งๆที่ยังไม่ถึงเวลาตื่น

"เตรียมรถรึยัง!?"

"ครับ พ่อเตรียมแล้ว"

วันนี้เป็นหน้าที่ของเผือกต้องขับรถพาเจ้านายไปทำงานแทนพ่อที่ท้องเสียกระทันหัน

"ไปดูในรถซิ! ว่าฉันเอากระเป๋าเอกสารไปวางไว้ตรงไหน?"

สั่งห้วนจัด ตามอารมณ์ขุ่นมัวที่ไม่ได้นอนทั้งคืน สะดุ้งตื่นทุกครั้งที่ขุนพลขยับตัวหรือแม้แต่ดูดนิ้วเสียงดัง..

"ครับ ไปดูในรถ แล้วที่วางบนโต๊ะ นั่นใช่!!.."

เผือกบุ้ยใบ้ไปบนโต๊ะกินข้าว ข้างหลังเจ้านาย..

"อ๋อออ.. อยู่นี่เอง เอ้าาา.. จะมานั่งอยู่ทำไม? ไปซิ.. ไปเตรียมตัว!ฉันมีประชุมตอนเช้า ถ้าไปสาย! ฉันจะหักเงินเดือน.."

เผือกรีบเผ่นแน้บ.. ไม่รอให้เจ้านายพูดจนจบ เกาหัวแกรกๆ ด้วยความงง วันนี้คุณจอมทัพเป็นอะไรหว่า?.. ตื่นโคตรเช้า อารมณ์โคตรเสีย

"ไหนบอกว่าจะไม่วีน ไม่เหวี่ยงไงละพ่อคุณของป้า.. เฮ้อออ"

ป้าวาดส่ายหน้ายิ้มๆ ก่อนจะหันหลังเดินเข้าครัว เพื่อไปเตรียมกาแฟแก้ง่วงให้คนไม่เหวี่ยง ไม่พาล..

-------------------------------------------《《-☆-》》-----------------------------------------------

~อาทิตย์ต่อมา~

ป้าวาดเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่นที่สองพ่อลูกกำลังเอกเขนกนอนหยอกล้อกันอยู่บนพื้นพรมนุ่มๆ

“คุณจอมทัพ พี่เลี้ยงเด็กมีสมัครเข้ามาห้าคน จะคัดออกสักกี่คนดีคะ?” 

ป้าวาดทำเป็นชวนคุย ดูทีท่าคุณพ่อเรื่องเยอะ.. รับสมัครแค่พี่เลี้ยงเด็ก แต่ขั้นตอนเยอะยังกับสมัครประกวดนางงาม

“แหมม.. ป้าวาด ผมก็เรียกมาดูหน้าดูตาธรรมดา ถ้าหน้าตาโอเค.. ผมก็รับ แต่ถ้าหน้าตาน่ากลัวอาจทำให้ขุนพลกลัวก็ได้ ผมก็ไม่รับ ก็แค่นั้น.."

ยกเหตุผลทั่วไปขึ้นมาอ้าง.. ฟังดูเหมือนง่าย

จอมทัพขยับเข้าไปใกล้ร่างจ้ำม่ำขาวจั๊วะ แล้วก้มหน้าลงจุ๊บบ..ไปบนแก้มยุ้ยๆ ที่กำลังปรือตาจะหลับมิหลับแหล่เพราะห่วงเล่น..

“งึ่มๆ..งึ่ม”

หนูน้อยยกเป็ดตัวสีเหลืองขึ้นมาอมแล้วค่อยๆปิดเปลือกตาลง..เสียงงึมงำออกมาจากปากเล็กๆ ที่กำลังอมไปเคี้ยวไป..

จอมทัพมองตาปรือๆ ของลูกแล้วต้องอมยิ้มเอ็นดูตาม..

“ป้าก็ไม่ได้ว่าอะไร แล้วนี่คนแรกจะเข้ามาให้ดูตัวกี่โมงคะ?” 

ป้าวาดถามต่อ แกล้งเน้นคำว่าดูตัว

“วันนี้ผมว่างตอนสิบโมง คนแรกจะมาช่วงเช้า คนที่สองจะเข้ามาช่วงบ่าย"

“แล้วที่เหลืออีกสามคนละคะ?"

หันมามองด้วยความสงสัย.. ใช้เวลาดูหน้าดูตาของแต่ละคนนานเป็นชั่วโมงเลยนะนั่น ทำไมไม่ดูตัววันเดียวให้จบไปเลย

“วันนี้สัมภาษณ์สอง พรุ่งนี้สัมภาษณ์อีกสามคน แต่ถ้าผมถูกใจคนไหน.. คนอื่นก็ตัดได้เลยจะได้ไม่ต้องเสียเวลามา!..” 

--------------------------------------------《《-☆-》》----------------------------------------------