CHAPTER 21
INIP na inip akong naghihintay sa pagbalik niya. Ilang minuto pa lang siyang wala para tawagin ang doktor pero pakiramdam ko ay para na akong binuburo rito. Gusto ko sanang umupo pero nahihilo pa ako. Pakiramdam ko kasi ay babaliktad ang sikmura ko kapag nagtangka akong bumangon. Hayss, ang hirap naman ng ganitong buhay. Isang gabi pa lang ako rito sa hospital pero parang ayoko na.
Paano pa kaya iyong mga taong may malalang sakit at kinakailangang manatili ng matagal na panahon sa ganitong lugar? Napatingin ako sa manggang hinog na dala ni Franco. Naamoy ko iyon at hindi ko maiwasan ang hindi matakam. Ang bango mga sis. Nakakagutom ang amoy ng manggang hinog. Sinikap ko ang bumangon at sumakit nga ang ulo ko pero kaya ko namang i-handle. Hindi naman ako mahinang nilalang. Hell
